Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Γραπτές Συνεντεύξεις

Ανοιχτή συμβίωση, όχι συνοικέσια!

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στον Πασχάλη Κορωναίο, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 17.3.2013

Εκτός της πρότασης Βενιζέλου για κοινή εκλογική κάθοδο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άφησε ανοιχτό και το θέμα του επικεφαλής ενός νέου σχηματισμού στο χώρο της κεντροαριστεράς. Υπάρχει θέμα προσώπων, τα πολιτικά«συνοικέσια» μπορούν να καταλήξουν σε «γάμο» ή πρόκειται για ξαφνικό «έρωτα»για την προίκα των ψήφων;


Οι έρωτες, κ. Κορωναίε, παραπέμπουν σε δεσμούς, τα συνοικέσια σε «βολικές αποκαταστάσεις» και οι γάμοι σε επισημοποίηση ήδη υπάρχουσας σχέσης.

Οι προϋποθέσεις αυτές δεν ισχύουν στην περίπτωση ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ. Θα έλεγα μάλιστα ότι όσες πολιτικές συμμαχίες στηρίζονται σε τέτοια στοιχεία είναι βραχύβιες. Κι αν μου επιτρέπετε να χαριτολογήσω, σας λέω ότι επιλέγουμε μια μοντέρνα σχέση, αυτή της ελεύθερης και ανοιχτής συμβίωσης στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αυτό επιτρέπει να δοκιμάζονται τα πρόσωπα και οι πολιτικές σχέσεις.

Αντιθέτως οι προχειρότητες έχουν ως θύματα τις ελπίδες των πολιτών για μια έντιμη ανασυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Εμείς τουλάχιστον, στη ΔΗΜΑΡ, γνωρίζουμε πόσο οδυνηρές είναι οι διαψεύσεις και πόσο δύσκολη η αποφυγή των απογοητεύσεων.

Ο Φ. Κουβέλης αρνήθηκε το διάλογο υποστηρίζοντας ότι τέτοιες κινήσεις ξεκινούν από τη βάση και όχι από την κορυφή. Απαντώντας ο Ευ. Βενιζέλος είπε ότι αυτή η στάση δεν συνιστά άρνηση, αλλά απαιτείται μια μικρή περίοδος επώασης. Παράλληλα, εξέφρασε την έκπληξή του γιατί η ΔΗΜΑΡ μπορεί να συνεργάζεται με τη ΝΔ σε κυβερνητικό επίπεδο και να μην συζητά με το ΠΑΣΟΚ. Τι τελικά ισχύει;

Ο Φώτης Κουβέλης αρνήθηκε τα πρόχειρα συνοικέσια, τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ . Ουδέποτε αρνηθήκαμε το διάλογο.

Τα 2 χρόνια της ΔΗΜΑΡ στον πολιτικό βίο αποδεικνύουν καθημερινά, με λόγια, πράξεις και ρίσκα, ότι οι συνεργασίες είναι βασικό στοιχείο της πολιτικής κουλτούρας μας. Καθημερινά, επίσης, με τον τρόπο που πορευόμαστε στη συγκυβέρνηση, αποδεικνύουμε ότι και σεβόμαστε και τιμούμε τις συνεργασίες μας. Δεν ταυτιζόμαστε βεβαίως με τους άλλους εταίρους ούτε απεμπολούμε το δικαίωμα της διαφορετικής άποψης.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ μαζί, εμφανίζουν δημοσκοπικά ένα οριακά διψήφιο ποσοστό, αν και ο χώρος που εκφράζουν καταγράφεται ότι είναι πολλαπλάσιος. Τι κατά τη γνώμη σας απωθεί τους εν δυνάμει ψηφοφόρους σας και τι θα μπορούσε να τους πείσει για να τους κερδίσετε;

Το τι απωθεί τους ψηφοφόρους νομίζω πως δεν αφορά σ΄ εμάς. Αφορά κυρίως στο ΠΑΣΟΚ. Έχει να κάνει με μια δικαιολογημένη δυσπιστία με βάση το παρελθόν και τα λάθη του.

Για μας, τη Δημοκρατική Αριστερά, το ερώτημα είναι άλλο. Γιατί η εκτίμηση ηθικής, πολιτικής αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης, με την οποία μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος περιβάλλει τη ΔΗΜΑΡ, καθώς και η σταθερή δημοφιλία του Προέδρου της, δεν μεταφράζονται σε πρόθεση ψήφου από τους πολίτες.

Δεν είναι όμως καινοφανές αυτό για την Ανανεωτική Αριστερά. Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός, που πολέμησαν πάντα και πολεμούν και σήμερα τη σύγχρονη Αριστερά, με διαφορετικούς κάθε φορά εκφραστές, είχαν και έχουν πρόσκαιρα κέρδη. Πριν από χρόνια ο λαϊκισμός του «Τσοβόλα, δώστα όλα» και η ανέξοδη ρητορεία του «έξω οι βάσεις του θανάτου» κατέγραφαν θριάμβους. Την ίδια στιγμή η ανανεωτική Αριστερά που δεν χρησιμοποιούσε δημαγωγικές κορώνες, κατέγραφε ήττες. Μέχρι που ήρθε η ζωή κι έφερε τα πάνω κάτω, επαναπροσδιόρισε το καλό και το κακό.

Τώρα, ξανά, λόγω κρίσης, οι δημαγωγοί κερδίζουν ακροατήρια. Για μας όμως είναι σαφές και δεν κάνουμε καμιά έκπτωση σ΄αυτό. Δημαγωγία και Αριστερά είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Και σας εξομολογούμαι την αισιοδοξία μου πως η γκρίζα περίοδος της γοητείας του λαϊκισμού και των δημαγωγών θα περάσει γρήγορα.

Σχέδιο «Αθηνά», «όχι» σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, «όχι»σε νέα μέτρα. Σε αυτά τα τρία θέματα τα δύο κόμματα συμφωνούν. Τι εμποδίζει το διάλογο; Είναι σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές ή το πρόβλημα είναι ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο;

Το επαναλαμβάνω. Τίποτα και κανείς δεν εμποδίζει το διάλογο. Όμως το θέμα δεν είναι ο πρώτος αλλά ο τελευταίος λόγος, δηλαδή οι πράξεις. Τα μεγάλα «όχι» είναι διαχρονικά μια παγίδα της πολιτικής ρητορείας στον τόπο μας.

Διότι η πολιτική και τα αποτελέσματά της δεν κρίνονται από τα «όχι» που λέγονται αλλά από τα «ναι» που γίνονται. Μικρή σημασία για το λαό μας έχουν τα «όχι στις απολύσεις και τα νέα μέτρα», όταν μένουν στα λόγια και δεν στηρίζονται επίμονα και συστηματικά από επιλογές που απομακρύνουν την ανάγκη για απολύσεις και νέα μέτρα. Αυτό δεν αποτελεί κριτική προς τους άλλους. Μας αφορά όλους.

Το θέμα, λοιπόν, είναι πόσες ρήξεις με το παρελθόν και πόσες επιλογές είσαι διατεθειμένος να στηρίξεις, για να γίνει η Ελλάδα ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Πολλές από αυτές είναι οδυνηρές, απολύτως αναγκαίες όμως.

Η ΔΗΜΑΡ πάντως, που δεν χρωστάει σε κανέναν τίποτα, την τόλμη της την έχει αποδείξει.

Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK