Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στον Σπύρο Κάραλη, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 1.9.2013

Κύριε Λυκούδη, είστε από εκείνα τα πρόσωπα που θα προτιμούσε να μην είχε αποχωρήσει από την κυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ. Είχατε πει τότε, ότι πολλοί πολίτες θα αισθανθούν την έλλειψή της. Επιμένετε σε αυτή τη διαπίστωση;

Υπενθυμίζω, για να είμαστε ακριβείς, ότι διαφώνησα για την αφορμή, τον χρόνο και τον τρόπο αποχώρησής μας.
Τώρα βρισκόμαστε σε μια νέα φάση αλλά η ερώτησή σας μού δίνει την ευκαιρία να υποστηρίξω πως και μόνον η παρουσία της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση λειτουργούσε ως ανάχωμα λογικής προς τις απαιτήσεις της τρόικας. Επιπροσθέτως η Δημοκρατική Αριστερά υπήρξε η δύναμη πίεσης προς τους εταίρους, στην κατεύθυνση της κοινωνικής προστασίας των αδύναμων, της προάσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων και του εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος.
Αποτολμώντας μια γενικότερη εκτίμηση θα έλεγα πως η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση υποδείκνυε τη μετριοπάθεια σε όλα τα κόμματα. Διαμόρφωνε έτσι μια δυναμική συνεννόησης και συνεργασίας, που λείπει από το πολιτικό μας σύστημα αλλά και που χωρίς αυτήν κανένας θεσμικός εκσυγχρονισμός δεν θα αποδώσει καρπούς.

Σε αυτή τη συγκυρία με την κοινωνία να δέχεται ισχυρές πιέσεις και με εξασθενημένες αντοχές πως πιστεύετε, πρακτικά, ότι θα μπορούσε η ΔΗΜΑΡ να προσφέρει; Τι θα κάνατε λ.χ. στο θέμα των πλειστηριασμών ή της κινητικότητας;

Θα ήμαστε αντίθετοι όπου χρειαζόταν και αποφασιστικοί. Διατρέξτε τον ένα χρόνο συμμετοχής στην κυβέρνηση και θα βρείτε τη ΔΗΜΑΡ όπως την περιγράφω. Αλλά επιμένω, είμαστε σε νέα φάση με τη ΔΗΜΑΡ σε νέο ρόλο.

Οι Γερμανοί αναφέρονται σε ένα νέο δάνειο προς τη χώρα μας την ώρα που πολλοί οικονομολόγοι, όχι μόνον από το χώρο της πολιτικής, εκτιμούν ότι επίκειται νέο μνημόνιο. Είναι και δική σας εκτίμηση;

Από το κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει μετά τις γερμανικές εκλογές θα διαμορφωθεί μια νέα σχέση αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής, άρα και της ελληνικής κρίσης.
Κοιτάξτε όμως, πολύ μεγαλύτερη σημασία από τις προτάσεις Γερμανών οικονομολόγων έχουν οι πολιτικές οι δικές μας.

Το χρέος παραμένει όμως, σε υψηλά επίπεδα και μάλιστα, παρουσιάζεται αυξημένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει στην κυβέρνηση να ζητήσει διαγραφή μεγάλου μέρους του ως μόνη λύση για τη βιωσιμότητα του. Συμφωνείτε;

Να σας υπενθυμίσω ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν- και παραμένει -η μονομερής διαγραφή του χρέους, ο τσαμπουκάς. Τώρα έγινε απλώς πρόταση.
Συγγνώμη, αλλά χρειάζεται μεγάλη δόση ευπιστίας, για να πιστέψω και τα μισά απ΄ όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στους δανειστές λέει «θα διαγράψω το χρέος», στους μετανάστες «θα σας νομιμοποιήσω όλους», στους εργαζόμενους «αύξηση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων», στους υποψήφιους επενδυτές «θα ακυρώσω τις επενδύσεις» και στους πολίτες «χαμηλή φορολογία, δωρεάν μεταφορές για όλους κ.α.».
Πόσο επιεικής πρέπει να είμαι για να πάρω στα σοβαρά αυτή τη δημαγωγική τακτική;

Από την απάντησή σας, αναρωτιέμαι. Είναι τελικά, τόσα πολλά αυτά που σας χωρίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η σοβαρότητα των επεξεργασιών, η αξιοπιστία λόγων και έργων, ο επίμονος ευρωπαϊκός προσανατολισμός, πολιτικά και πολιτισμικά, η απέχθεια στο λαϊκισμό και η πίστη στη συνεννόηση και στις πολιτικές συνεργασίες. Δεν ξέρω αν είναι λίγα ή πολλά. Πάντως είναι βασικά.

Η ερώτηση βεβαίως, προκύπτει και από το γεγονός ότι στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρώην σύντροφοί σας, όπως ο Γιάννης Μπαλάφας βλέπουν θετικά μια επανασύνδεση της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ σε προγραμματική βάση. Τι θα λέγατε σε αυτά τα στελέχη αλλά και σε έναν κόσμο που επιθυμεί την εκλογική συνεργασία της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Κάποιοι σύντροφοι μας παρέμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ από φόβο για το άγνωστο, το υψηλό πολιτικό ρίσκο που είχε η δημιουργία της ΔΗΜΑΡ. Είναι ανθρώπινο. Αυτοί σήμερα ασφυκτιούν από τη δημαγωγία και την παλαιοπασοκική τακτική του λαϊκισμού. Δεν είμαι εγώ αρμόδιος να τους υποδείξω τι να κάνουν.
Κοιτάξτε, η Δημοκρατική Αριστερά απέδειξε - και το πλήρωσε- ότι μπορεί να συνεργάζεται. Και τα πρόσωπα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ΔΗΜΑΡ έχουν μια πολιτική διαδρομή που αποδεικνύει ότι επιδιώκουν τη συναίνεση και λειτουργούν με καλή πίστη. Κοντολογίς ότι μπορούν να διαμορφώνουν προωθητικούς συμβιβασμούς. Πολλοί νομίζουν ότι η πολιτική μαγκιά εξαντλείται στις κραυγές και τον τσαμπουκά. Εγώ πιστεύω ότι πολιτική μαγκιά είναι να μπορείς να συνεργάζεσαι με αξιοπρέπεια και να συμβιβάζεσαι προς όφελος του λαού μας.

Καθώς το πολιτικό τοπίο είναι ρευστό, και οι εξελίξεις επίσης, θεωρείται απίθανο το ενδεχόμενο αν βεβαίως, προκύψουν οι περιστάσεις, να συμπράξει η ΔΗΜΑΡ στον σχηματισμό μιας άλλης κυβέρνησης ΝΔ- ΠΑΣΟΚ;

Ουσιαστικά με ρωτάτε αν το αποκλείω. Τώρα στη ΔΗΜΑΡ είμαστε σαφώς πιο επιφυλακτικοί, αλλά καμιά συνεργασία για το καλό της χώρας μου δεν αποκλείω. Ακόμη περισσότερο τώρα, στο κρεσέντο της κρίσης.
Κοιτάξτε όμως, για το πολιτικό μέγεθος μιας κυβέρνησης συνεργασίας δεν μετρά μόνο το εκλογικό άθροισμα όσων τη στηρίζουν. Κυρίως είναι η αξιοπιστία και η δυναμική του σχήματος αυτή που εμπνέει το λαό μας. Κι εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Θα ήθελα τη γνώμη σας για την έως τώρα πρωθυπουργική θητεία του Αντώνη Σαμαρά..

Δεν θα ήθελα να κρίνω τον Πρωθυπουργό. Να σημειώσω μόνον ότι έχει πρακτικές ο κ. Σαμαράς, που άλλοτε λειτουργούν ως ελιξήρια και άλλοτε ως δηλητήρια της πολιτικής του.

Νέες δημοσκοπήσεις δεν έχουν ακόμη κάνει την εμφάνισή τους . Οι τελευταίες όμως, δείχνουν τη ΔΗΜΑΡ σε πτώση. Ανησυχείτε για αυτή την αποδυνάμωση; Και που την αποδίδετε; Και ακόμη ένα ερώτημα επ' αυτού. Το ενδεχόμενο να μην μπει το κόμμα σας στη Βουλή πως το αντιμετωπίζετε;

Αισθανόμαστε μια τάση αποδυνάμωσης της εκλογικής επιρροής του κόμματός μας. Δε μένουμε άπραγοι όμως ούτε πουλάμε την ψυχή μας στο διάβολο του λαϊκισμού.
Θα σας κάνω μια πρόβλεψη. Στη διάρκεια του φθινοπώρου θα τεθούν τέτοια διλήμματα προς το σύνολο του πολιτικού κόσμου, καθώς πορευόμαστε προς τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που θα απαντιούνται μόνο από την απελευθέρωση μιας ελπιδοφόρας δυναμικής των ανθρώπων που δεν επενδύουν στη φανατισμένη, ρημαγμένη και μισαλλόδοξη Ελλάδα.
Η ΔΗΜΑΡ, ως βασική δύναμη στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, είναι υποχρεωμένη να υποστηρίξει με όλες της τις δυνάμεις αυτόν το στόχο.

Την Άνοιξη του ΄14 έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές. Πώς τοποθετείστε για τη μεγάλη μάχη της Αθήνας;

Πραγματικά η μάχη της Αθήνας είναι μια κορυφαία αυτοδιοικητική, πολιτισμική και πολιτική αναμέτρηση. Τα τελευταία χρόνια η μεγάλη οικονομική κρίση στη χώρα, η ασφυκτική πίεση στην κοινωνία και η νέα φτώχεια, σε συνδυασμό με το όργιο του λαϊκισμού, της δημαγωγίας και την καθημερινή, από πολλές πλευρές, εξύβριση του Κοινοβουλίου, της πολιτικής και των πολιτικών έκαναν το φάντασμα πραγματικότητα. Η μαύρη Χρυσή Αυγή είναι επί θύραις στην Αθήνα. Χρέος των δημοκρατικών δυνάμεων αλλά και αδήριτη αυτοδιοικητική ανάγκη είναι να υποστηριχθεί στην Αθήνα ο Γιώργος Καμίνης, πλαισιούμενος από το μεγαλύτερο δυνατό εύρος πολιτικών δυνάμεων.

Βρισκόμαστε εν μέσω διεργασιών για τη διαμόρφωση, όπως ακούγεται, ενός τρίτου πόλου στην πολιτική ζωή της χώρας. Πώς τοποθετείται η ΔΗΜΑΡ απέναντι σ΄ αυτές τις διεργασίες;

Τοποθετούμαστε θετικά. Από πέρυσι κιόλας με σχεδόν ομόφωνη απόφαση της Κεντρικής μας Επιτροπής μιλήσαμε για την ανάγκη ανασυγκρότησης των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Σήμερα μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, καταγραμμένα και στις δημοσκοπήσεις, αναζητούν αυτήν τη νέα μεγάλη ελπίδα.
Η ΔΗΜΑΡ θα ανταποκριθεί σ΄αυτό το αίτημα των καιρών, θα αναλάβει πρωτοβουλίες και θα συμμετάσχει ενεργά στις σχετικές διεργασίες. Ήδη έχουμε ξεκινήσει.