- Γραπτές Συνεντεύξεις
Εάν η ΔΗΜΑΡ συνυπέγραφε την πολιτική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολιτική αυτοκτονία
Συνέντευξη στο Βήμα FM και στους δημοσιογράφους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Αργύρη Παπαστάθη
"Η ΔΗΜΑΡ είναι σε μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση, διότι η ήττα ήταν συντριβή. Είμαστε ένας χώρος που ψάχνεται συνεχώς και άρα ψαχνόμαστε και στη συντριβή. Στην κοινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής με τους βουλευτές δεν αποφασίστηκε να συνυπογράψουμε με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για το δημοψήφισμα. Υπήρξε ως εισήγηση από πλευράς προέδρου, αλλά δεν αποφασίστηκε, διότι υπήρξαν πολλές αντιδράσεις, μεταξύ των οποίων και η δική μου. Η ΔΗΜΑΡ θα καταθέσει έτσι τη δική της πρόταση για δημοψήφισμα στη λογική – αν μπορεί να υπάρξει αυτό, διότι και η Βουλή το ψάχνει – να συναθροιστούν οι προτάσεις και των άλλων, του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω της Χρυσής Αυγής και να δημιουργηθεί ο αριθμός των 120 και να πάει το θέμα στην Ολομέλεια.
Το θέμα είναι εξαιρετικά διακινδυνευμένο από πλευράς ουσίας. Ένα δημοψήφισμα το κάνεις όταν το ερώτημα στο μέσο πολίτη είναι σαφές και μπορεί να το απαντήσει αμέσως με ένα ναι ή όχι, με μια κατάφαση ή άρνηση. Όταν σε ένα σκεπτικό, όπως το δικό μας που είναι μιάμιση σελίδα, βάζεις ερώτημα για δημοψήφισμα, πώς μπορεί να απαντήσει ένας πολίτης με μια λέξη ή μία ψήφο; Το ίδιο και του ΚΚΕ που θα έχει ένα σκεπτικό… Κι έτσι δεν πίστεψα ποτέ ότι το δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει άμεση σχέση με τη ΔΕΗ. Ήμουν απολύτως βέβαιος – και είμαι – ότι είναι μια πολιτική επιδίωξη σε μια Βουλή με ηττημένα κόμματα και πάρα πολλούς ανεξάρτητους που αναζητούν τη δική τους μελλοντική πορεία να διαμορφώσει μπλοκ μελλοντικών συμμαχιών.
Εγώ που είμαι από αυτούς που πιστεύουν για το κόμμα μου, τη ΔΗΜΑΡ, ότι μετά από μια τέτοια ήττα και υποχώρηση η συνυπογραφή θα αποτελούσε τον πολιτικό της θάνατο, ήμουν αντίθετος. Προφανώς (η συνυπογραφή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολιτικός θάνατος για τη ΔΗΜΑΡ). Πιστεύω ότι μπορεί να προχωρήσει σε μια προσπάθεια ανασύνταξης του χώρου της Κεντροαριστεράς και αν αυτός ο χώρος ανασυγκροτηθεί και έχει πολιτικό βάρος στην Ελλάδα θα μπορέσει να αναζητήσει συμμαχίες και στην Αριστερά. Αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα στρατηγική. Η άλλη που λέει ότι το ηττημένο μου κόμμα θα πάει να γίνει συμπλήρωμα των πολιτικών επιδιώξεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να υπογράφει την πολιτική του αυτοκτονία. Δεν θέλω να συνυπογράψουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική του επιδίωξη. Αφήστε τώρα το δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ, εγώ δεν το πιστεύω αυτό…".
Το θέμα είναι εξαιρετικά διακινδυνευμένο από πλευράς ουσίας. Ένα δημοψήφισμα το κάνεις όταν το ερώτημα στο μέσο πολίτη είναι σαφές και μπορεί να το απαντήσει αμέσως με ένα ναι ή όχι, με μια κατάφαση ή άρνηση. Όταν σε ένα σκεπτικό, όπως το δικό μας που είναι μιάμιση σελίδα, βάζεις ερώτημα για δημοψήφισμα, πώς μπορεί να απαντήσει ένας πολίτης με μια λέξη ή μία ψήφο; Το ίδιο και του ΚΚΕ που θα έχει ένα σκεπτικό… Κι έτσι δεν πίστεψα ποτέ ότι το δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει άμεση σχέση με τη ΔΕΗ. Ήμουν απολύτως βέβαιος – και είμαι – ότι είναι μια πολιτική επιδίωξη σε μια Βουλή με ηττημένα κόμματα και πάρα πολλούς ανεξάρτητους που αναζητούν τη δική τους μελλοντική πορεία να διαμορφώσει μπλοκ μελλοντικών συμμαχιών.
Εγώ που είμαι από αυτούς που πιστεύουν για το κόμμα μου, τη ΔΗΜΑΡ, ότι μετά από μια τέτοια ήττα και υποχώρηση η συνυπογραφή θα αποτελούσε τον πολιτικό της θάνατο, ήμουν αντίθετος. Προφανώς (η συνυπογραφή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολιτικός θάνατος για τη ΔΗΜΑΡ). Πιστεύω ότι μπορεί να προχωρήσει σε μια προσπάθεια ανασύνταξης του χώρου της Κεντροαριστεράς και αν αυτός ο χώρος ανασυγκροτηθεί και έχει πολιτικό βάρος στην Ελλάδα θα μπορέσει να αναζητήσει συμμαχίες και στην Αριστερά. Αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα στρατηγική. Η άλλη που λέει ότι το ηττημένο μου κόμμα θα πάει να γίνει συμπλήρωμα των πολιτικών επιδιώξεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να υπογράφει την πολιτική του αυτοκτονία. Δεν θέλω να συνυπογράψουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική του επιδίωξη. Αφήστε τώρα το δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ, εγώ δεν το πιστεύω αυτό…".