Ή εμείς ή αυτοί, είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Με το εμείς υποθέτω πως εννοεί τον ΣΥΡΙΖΑ αγκαλιά με τους ανθρώπους του βαθέως ΠΑΣΟΚ. Υποθέτω, επίσης, ότι οι άλλοι είναι «οι μνημονιακοί», «οι προδότες», «οι γερμανοτσολιάδες», «οι πρόθυμοι», «οι μερκελιστές» εν τέλει. Υποθέτω.
Για το ποιόν του συνδέσμου ή, πάντως, δεν χωρά καμιά αμφιβολία. Είναι διαζευκτικός, διαχωριστικός. Δηλώνει τον αποκλεισμό. Και κρύβει πολιτικό νόημα ο μονοσύλλαβος διαζευκτικός σύνδεσμος. Αναδεικνύει πολιτικές προθέσεις ένας και μόνο φθόγγος.

Εμείς πάλι εδώ, στη ΔΗΜΑΡ, πιστεύαμε και πιστεύουμε πως η Δημοκρατία, και μάλιστα εκείνη της Αριστεράς και της Προόδου, είναι ευρύχωρη. Χωρούμε όλοι. Κι εμείς κι εσείς και οι άλλοι. Ειδικά αν ο λαός έχει πληρώσει πολύ ακριβά την αυθαιρεσία και την ατιμωρησία του δικομματισμού και καμπόσων δημαγωγών.

Από την άλλη βέβαια, πώς θα αρθείς στο ύψος του δικομματισμού και της εξουσίας χωρίς πόλωση και λαϊκισμό, χωρίς εχθρό και εκβιασμούς; Εδώ έχουμε πόλεμο, σου λέει.

Μόνο που ο πόλεμος δεν είναι με το μισό λαό μας και με τα άλλα κόμματα αλλά με την πραγματικότητα. Την πραγματικότητα που διαμόρφωσαν τα εκβιαστικά διλήμματα του δικομματισμού και οι αλαζονείες των αυτοδυναμιών επί 40 χρόνια.
Κι αυτό, όπως και τη διαλυτική δύναμη του διαζευκτικού σε μια κοινωνία, οι αριστεροί τα ξέρουν καλά και ζυγιάσουν τις λέξεις τους. Αρκεί βέβαια να μην είναι πολύ διψασμένοι για εξουσία.