Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Συνέντευξη στον Αθήνα 9.84

Συνέντευξη στην εκπομπή της Νόνης Καραγιάννη στον Αθήνα 9.84

Για την ομιλία του στη Βουλή και τη στάση του Ποταμιού σχετικά με το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων: "Η επιλογή του Ποταμιού ήταν να μην ξεχωρίσει από τα άλλα κόμματα σε αυτό το θέμα".

«Το περιεχόμενο της δικής μου ομιλίας ήταν -κατά τη γνώμη μου πάντα-, εξαιρετικά προσεκτικό. Απέφυγα κάθε παρατήρηση, κάθε φράση, που θα μπορούσε να δημιουργήσει την εντύπωση ενός αντιγερμανισμού, που προσωπικά τον απεχθάνομαι στις μέρες μας. Προσπάθησα να είμαι όσο μπορούσα πιο λιτός στις εκφράσεις μου».

Με το να χαρακτηρίζετε το συγκεκριμένο θέμα ως εθνικό, ενώ έχει προηγηθεί στο βήμα ο πρωθυπουργός και ενώ έχουν γίνει συγκεκριμένα πράγματα εκείνη την ημέρα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας -τα οποία όλοι γνωρίζουμε-, δεν δημιουργείται η εντύπωση ότι τροφοδοτείτε ένα ολόκληρο σκηνικό, το οποίο πάει να επανασυσταθεί και το οποίο ειλικρινά είναι να αναρωτιέσαι πού μπορεί να μας οδηγήσει; 

Επιμένω σε αυτό που είπα. Η δική μου ομιλία ήταν όσο μπορούσε περισσότερο προσεκτική, αναφερόμενος και στο θέμα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όχι με θετικό τρόπο που λέτε. Δέχομαι, λοιπόν, οποιαδήποτε κριτική -προφανώς-, απλώς υπερασπίζομαι το περιεχόμενο μιας ομιλίας, όσον αφορά την προσοχή που έπρεπε να δείξει ο ομιλητής σε μερικά ζητήματα. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό από την αντίληψη που μπορεί να εκφράσει κάποιος, ότι το Ποτάμι δεν θα έπρεπε να συναινέσει σε αυτό το ζήτημα στην ελληνική Βουλή, θα έπρεπε να είναι εναντίον της ανασύστασης της επιτροπής για τις διεκδικήσεις. Αυτό είναι άλλο θέμα... Η επιλογή του Ποταμιού ήταν να μην ξεχωρίσει από τα άλλα κόμματα σε αυτό το θέμα.

Στο ζήτημα της συμμετοχής, δηλαδή, στην επανασύσταση της διακομματικής επιτροπής, το οποίο χαιρετίζει το Ποτάμι...

Το Ποτάμι δεν διαφώνησε με την επανασύσταση της επιτροπής, γι' αυτό το θέμα. Δεν ξεχώρισε από τα άλλα κόμματα...

Πώς σχολιάζετε την δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης, ότι προτίθεται να προσυπογράψει σχετική απόφαση δικαστηρίου και να εξεταστεί το ενδεχόμενο δήμευσης;

Νομίζω ότι πρέπει να αποφύγουμε υπερβολές επ' αυτού του θέματος. Με δεδομένη την σύμφωνη γνώμη του Ποταμιού, η δική μου ομιλία προσπάθησε να βάλει το θέμα σε μία πολιτική και εθνικού χαρακτήρα ισορροπία. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, νομίζω ότι το προσπάθησα πάντως. Κι έχω την εντύπωση ότι πρέπει να αποφύγουμε υπερβολές. Το γεγονός ότι ζήτησα να φύγει το θέμα από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας -διότι δεν εμπλέκεται, ούτε μπορεί να εμπλέκεται σε αυτό το θέμα- και να πάει εκεί που φυσιολογικά ταιριάζει από άποψη αρμοδιοτήτων, όπως το υπουργείο Εξωτερικών, το γεγονός ότι είπα ότι δεν πρέπει να παρασυρθούμε σε υστερίες κ.λπ., δείχνει μία συγκεκριμένη στάση του Ποταμιού απέναντι στο θέμα. Και το υπερασπίζομαι και νομίζω ότι εάν δεν το δει κάποιος αυτό, θα μας αδικήσει. Τώρα, το άλλο θέμα, ότι θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως έπρεπε το Ποτάμι να μην συνδράμει σε αυτή την ιστορία, ως το μόνο κόμμα στην Βουλή που δεν θα το έκανε, νομίζω ότι εδώ υπάρχει ένα ζήτημα. 

Για τις διαπραγματεύσεις και το ενδεχόμενο ατυχήματος:

"Δεν είναι δυνατόν οι εσωκομματικές ανάγκες της κυβέρνησης να διαμορφώνουν την πολιτική μας στο επίπεδο των διαπραγματεύσεων"
«Πρέπει να βαδίσουμε πάνω στο δρόμο της πραγματικότητας ως χώρα. Να διεκδικήσουμε μία άλλη σχέση στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και να προσπαθήσουμε, σε αυτό το πλαίσιο της ισορροπίας, να επανέλθει το σύνολο της διαπραγμάτευσης στην πραγματικότητα. Και νομίζω ότι (σ.σ. το Ποτάμι) μιλάει με μία φωνή ρεαλισμού, δηλαδή, δεν παρασύρεται σε κορώνες».

Σε ό,τι αφορά τους χειρισμούς που έχουν γίνει μέχρι τώρα από την κυβέρνηση; Έχουμε από χθες το βράδυ μία κλιμάκωση, πάλι, της έντασης με ένθεν κακείθεν δηλώσεις...

Πιστεύω ότι το Ποτάμι επιχειρεί να διατυπώσει την άποψη της ανάγκης να προσφύγουμε όλοι σε μια σοβαρή πολιτική ισορροπία, δηλαδή, να διεκδικήσουμε ως χώρα αυτά που νομίζουμε ότι πρέπει να διεκδικήσουμε, στο πλαίσιο μίας διαπραγμάτευσης, αλλά με δεδομένη την πραγματικότητα, χωρίς να της αλλάζουμε εικόνα και κυρίως χωρίς να μετονομάζουμε κλασικές λειτουργίες της -οι οποίες οι πάντες στην Ευρώπη ξέρουν ότι έτσι είναι-, που εμείς θέλουμε, για λόγους σκοπιμότητας ως χώρα, ως κυβέρνηση δηλαδή, να τις εμφανίζουμε διαφορετικά στην Ελλάδα. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν οι εσωτερικές ανάγκες της κυβέρνησης και πολύ περισσότερο οι εσωκομματικές ανάγκες της κυβέρνησης, να διαμορφώνουν την πολιτική μας στο επίπεδο των διαπραγματεύσεων.

 "Είμαι ένας από τους πολίτες αυτής της χώρας που ανησυχούν"

Διακρίνετε ενδεχομένως τον κίνδυνο να τιναχτούν τα πάντα στον αέρα, από ατύχημα, από αυτή την υπερπληθώρα δηλώσεων και λόγων;

Ναι. Εγώ ανησυχώ. Ανησυχώ πραγματικά. Δεν φοβάμαι, γιατί δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να λειτουργεί πολιτικά μέσα σε κλίμα φόβου, γιατί έτσι δεν σκέφτεσαι ούτε σοβαρά ούτε ψύχραιμα, ούτε υπεύθυνα. Αλλά, δεν σας κρύβω, ότι είμαι ένας από τους ανθρώπους, τους πολίτες αυτής της χώρας, που ανησυχούν. Διότι ξέρω ότι έχουμε πάρα πολύ σημαντικά προβλήματα μπροστά μας, τα αδιέξοδα είναι μεγάλα και αντί να αναζητούμε λύσεις, πολλές φορές θεωρούμε ότι οι λύσεις είναι στο κατά πόσο θα υπάρξουμε "υπερήφανοι", ενώ η υπερηφάνεια είναι να αναζητήσουμε λύσεις που θα προωθούν τα συμφέροντα της χώρας προς τα εμπρός και αυτές οι λύσεις πολλές φορές δεν έρχονται με επιθετικότητα. Έρχονται με διαπραγμάτευση και με σύνεση. 

Υπάρχει ένα σενάριο -το οποίο κυκλοφορεί στην πολιτική και δημοσιογραφική αγορά-, που λέει ότι η κυβέρνηση, με την παρούσα σύνθεσή της, είναι αβέβαιο αν θα αντέξει μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού και με δεδομένο ότι αν βαδίσει την οδό του πραγματισμού, θα έχει εσωτερικές συγκρούσεις και με τον κυβερνητικό εταίρο, αλλά και στο εσωτερικό, εξαιτίας της ισχυρής παρουσίας της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Εκτιμάτε ότι είναι ορατό αυτό το σενάριο; Είναι πιθανό; 

Ορατό δεν ξέρω αν είναι, αλλά πιθανό είναι, με την έννοια ότι πραγματικά υπάρχουν εσωτερικά ζητήματα στην κυβέρνηση και στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να αντιμετωπιστούν. Πάντως είναι ένα θέμα πολιτικής επιλογής για τον πρωθυπουργό. Δηλαδή, ή χαράσσει μία πορεία -με βάση τα δεδομένα-, ρεαλισμού, σοβαρότητας κι ευθύνης, για να μπορέσει να ανοίξει έναν δρόμο διεξόδου για τη χώρα, ή υποτάσσεται ανησυχώντας, στα προβλήματα που δημιουργούνται στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Πιστεύω ότι είναι δική του επιλογή. 

Για την πρόσφατη συνάντηση Στ. Θεοδωράκη - Αλ. Τσίπρα:

«Η ενημέρωση που έχω από τον κ. Θεοδωράκη είναι ότι έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον πρωθυπουργό. Του μετέφερε το κλίμα της Ευρώπης -όσους είδε τουλάχιστον ο κ. Θεοδωράκης στην Ευρώπη-, που ήταν ένα κλίμα ανησυχιών, σε σχέση με την πορεία της χώρας και η αίσθηση  που του δημιουργήθηκε είναι ότι ο πρωθυπουργός έχει συνείδηση της κατάστασης. Τώρα, τι θα επιλέξει και πώς θα την χειριστεί, δεν ξέρω, αλλά δεν είναι μακριά από την εικόνα που του περιγράφεται... 

Αυτό που εισέπραξε ο κ. Θεοδωράκης στην Ευρώπη, μέσα από τις συναντήσεις του, είναι ότι υπάρχει μία διάχυτη ανησυχία στην Ευρώπη, ότι η ελληνική πλευρά διαπραγματεύεται με συγκεκριμένο τρόπο, που πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα και δεν οδηγεί σε λύσεις ή σε διεξόδους. Και αυτό δημιουργεί στους φίλους της Ελλάδας στην Ευρώπη ανησυχίες».

 

Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK