Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Νομοθετική εργασία

Λίστα Λαγκάρντ

Ο τρόπος διαχείρισης της λίστας Λαγκάρντ συνοψίζει την αμαρτωλή ιστορία του κράτους και του πολιτικού μας συστήματος.
Όταν η διαφθορά, η διαπλοκή, η σύγχυση των εξουσιών και η διάχυση της ευθύνης πολιτικής και διοικητικής, χαρακτηρίζει ένα κράτος κι ένα πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες, είναι απολύτως φυσικό επακόλουθο αυτό το κράτος, οι διοικητές και οι υπηρεσίες του, να καταστούν και ασυνεπείς προς το ρόλο τους, και αναξιόπιστοι στη λειτουργία και την αποτελεσματικότητά τους ως προς το δημόσιο συμφέρον.

Για την κατάσταση αυτή έχουμε όλοι οι νοήμονες ενήλικες μερίδιο ευθύνης, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής. Ευθύνη δημιουργίας του κάποιοι, ευθύνη ανοχής του άλλοι.
Δεν υπήρξαμε συνένοχοι αλλά ήμασταν συνυπεύθυνοι,Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστές και λαός .

Κι αυτή η συνυπευθυνότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι έχει και θετική πλευρά, διότι δεν περιορίζεται στο παρελθόν. Είμαστε και σήμερα, όλοι οι ενήλικες, συνυπεύθυνοι για την αλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης και για τη διαμόρφωση αξιόπιστου κράτους.

Αλλά η πρώτη, η βασική ευθύνη μας είναι απέναντι στη λογική.
Δεν υπάρχει περίπτωση να επικοινωνήσουμε, δεν υπάρχει πιθανότητα να συνεννοηθούμε, δεν υπάρχει δυνατότητα να αποκτήσει ο ένας στον άλλο εμπιστοσύνη και σ΄ όλους μας η κοινωνία, αν όσα λέμε και κάνουμε δεν είναι λογικά. Όχι πολιτικά εύλογα, ΛΟΓΙΚΑ!
Όσοι νομίζετε ότι αποτελείτε εξαίρεση στο σημείο αυτό, απατάστε, είναι άλλο πράγμα η πίστη των οπαδών κι άλλο η αξιοπιστία των κομμάτων. Ακόμη και η πίστη των ψηφοφόρων ενός κόμματος στις προθέσεις της ηγεσίας του δεν ταυτίζεται με την απόδειξη της αξιοπιστίας του αν δεν συνοδεύεται από ρεαλιστικές θέσεις και εργαλεία που οδηγούν στην πρόοδο .

Οι προανακριτικές και εξεταστικές επιτροπές είναι πολιτικό εργαλείο δημοκρατικού ελέγχου στο σύστημά μας. Αλλά για να παίξουν το ρόλο τους και να συνιστούν εργαλείο προόδου, θα πρέπει να μη μονοπωλούν τη δημόσια ζωή και να μην εντάσσονται σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Και το παιχνιδάκι της κολοκυθιάς που παίζουμε 10 μέρες τώρα είναι ακριβώς αυτό: Αποτρέπει τη συζήτηση από την ουσία, η οποία είναι το πώς δεν θα επιτρέψουμε να ξανασυμβούν αυτά που συνέβησαν και να γίνουν όσα δεν έγιναν, διοικητικά, πολιτικά και δικαστικά. Υπηρετεί όμως και στενόμυαλες, μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Και σαν να μην έφτανε η διεθνής γελοιοποίηση της χώρας μας στο θέμα της διαχείρισης της λίστας, πρέπει ντε και καλά, προκειμένου να αλληλοεξοντωθούμε, να γελοιοποιηθούμε κι άλλο, όλοι.

Άκουσα τις τελευταίες μέρες ένα επιχείρημα απόγνωσης, εξευτελιστικό για όλους μας. Και μάλιστα από τα χείλη ενός ανθρώπου που, διαβεβαίωνε το καλοκαίρι – και γνωρίζω καλά ότι το εννοούσε- ότι θα ταράξει την κυβέρνηση στη νομιμότητα, και καλά θα κάνει, λέω εγώ.

Έλεγε λοιπόν το επιχείρημα: Αφού τα 3 κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν την πλειοψηφία στην προανακριτική επιτροπή, άρα θα καθορίσουν την απόφαση, (Αος ευτελισμός, και των προσώπων και της δουλειάς που γίνεται στις επιτροπές).
Γιατί, λοιπόν, αναρωτιόταν ο συνάδελφος, οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν τους στέλνουν όλους στην προανακριτική, αφού οι ίδιοι θα ψηφίσουν ποιος θα παραπεμφθεί (βος εξευτελισμός, αυτή τη φορά και της ίδιας της πρότασής του και κάθε έννοιας λογικής.

Απαντώ λοιπόν, στο σκεπτικό αυτό, που επιδιώκει μόνο τη ρετσινιά, ότι εμείς δεν συνεισφέρουμε, για κανένα λόγο και με κανένα τρόπο, στην περαιτέρω απαξίωση και στη γελοιοποίηση θεσμών και ανθρώπων.

Παραπέμπουμε τον κ. Παπακωνσταντίνου, διότι υπήρχαν ενδείξεις ποινικής ευθύνης. Μακάρι να μην είναι τίποτα παραπάνω από ενδείξεις. Αλλά υπάρχουν και πρέπει να διερευνηθούν.

Στο περιθώριο αυτών θέλω να σημειώσω μια φράση που ακούστηκε εύλογη, την κατάπιαμε αλλά είναι απολύτως παράλογη.
«Η χώρα μας βρίσκεται σε πόλεμο», μας έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου. Αλλά δεν παρέδωσε τη λίστα στην αρμόδια υπηρεσία, της οποίας ήταν πολιτικός προϊστάμενος, διότι δεν της είχε εμπιστοσύνη. Δεν συνεργάστηκε δηλαδή κατά τη διάρκεια της θητείας του με την υπηρεσία που ώφειλε κατεξοχήν να συνεργάζεται και δεν έπραξε τίποτα, ώστε να αποτελέσει το ΣΔΟΕ τον πολιορκητικό κριό του κράτους στον πόλεμο που διεξήγαγε η χώρα και ο ίδιος. Ε, λοιπόν, αυτό για μένα, προσωπικά, δεν είναι μόνο μια εγκληματική αμέλεια είναι και απολύτως παράλογη τακτική.

Στον Λουκά Παπαδήμο δεν αναγνωρίζουμε ευθύνες, όπως δεν θα αναγνωρίζαμε και στο Γιώργο Πικραμμένο καθώς και οι δυο αυτές κυβερνήσεις, κατά την αντίληψή μας, ήσαν περιορισμένου εύρους και ειδικού σκοπού.

Αναγνωρίζουμε όμως πολιτικές ευθύνες στον κ. Βενιζέλο, και στον κ. Διώτη διοικητική ολιγωρία και τις στιγματίζουμε. Πολιτικές ευθύνες και διοικητική ολιγωρία. Θα μπορούσα να προσθέσω και πως, αν αληθεύουν οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, το παράδειγμα ενός δικαστικού που παλινωδεί ή και ψεύδεται στη δικαιοσύνη, με θλίβει βαθύτατα.
Και δηλώνουμε κατηγορηματικά προς όλες τις κατευθύνσεις παρόντες και σε ετοιμότητα, οποτεδήποτε προκύψουν ενδείξεις ποινικής ευθύνης οποιουδήποτε.

Η ομιλία έγινε κατά τη συζήτηση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τη διερεύνηση των ποινικών ευθυνών διαχείρισης της λίστας Λαγκάρντ στην Ολομέλεια_17.1.2013

Ενδιαφέροντα άρθρα

23.05.2023

Μετά τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, τι; του Γ. Βούλγαρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
22.05.2023

Το τέλος του καιροσκοπικού ριζοσπαστισμού, του Β. Βαμβακά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
31.05.2022

Μεταπολιτική, μεταδημοκρατία, μετακόμματα, του Γ. Σιακαντάρη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK