Το βλέπουμε όλοι. Είχατε καταλάβει εσείς κάτι; θέλω να πω, η κ. Μάρκου που με την επιστολή χθες γνωστοποίησε και τους λόγους, το εξέφραζε αυτό που καταγράφει στην επιστολή της; ότι ούτε λίγο ούτε πολύ ασφυκτιούσε μέσα στο Ποτάμι, σε έναν χώρο όπως λέει που ξεκίνησε με προοπτική και ελπίδα αλλά αλλιώς κατέληξε;

Βεβαίως. Μην κρυβόμαστε τώρα.

Άρα δεν σας αιφνιδίασε;

Εμένα όχι.

Εννοώ δεν αιφνιδίασε τους συναδέλφους της, βουλευτές του Ποταμιού;

Οι απόψεις της Κατερίνας και το τι σκεφτόταν ότι πρέπει να γίνει κλπ, ήταν γνωστές. Όπως και οι δικές μου απόψεις είναι γνωστές, όπως και άλλων συναδέλφων βουλευτών είναι γνωστές. Τώρα το εάν αυτό θα οδηγούσε σε μια ανεξαρτητοποίηση, αυτό είναι θέμα προσωπικής της πολιτικής πρωτοβουλίας αλλά ότι είχε εκφράσει όλον τον τελευταίο καιρό τις ενστάσεις της και αντιρρήσεις για πολιτικές πλευρές της λειτουργίας του Ποταμιού, αυτό είναι αναμφισβήτητο.

Συμμερίζεστε αυτό που η ίδια αναφέρει στην επιστολή της για το πώς έχουν διαμορφωθεί πλέον τα πράγματα;

Μην μου κάνετε δύσκολες ερωτήσεις. Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση διότι άπτεται και των προσωπικών πρωτοβουλιών που πήρε η κ. Μάρκου και τον τρόπο που το Ποτάμι σήμερα αντιμετωπίζει την κ. Μάρκου, που είναι ένα θέμα ολόκληρο και που θα προτιμούσα να μην ασχοληθώ με αυτά. Δεν είναι θέμα αν συμμερίζομαι ή όχι τις απόψεις που θέτουν άλλοι συνάδελφοι. Η δική μου η άποψη είναι γνωστή. Εγώ πιστεύω ότι το Ποτάμι είχε όλες τις προϋποθέσεις να είναι ένας εκ των πρωταγωνιστών στην μεγάλη αναγεννητική προσπάθεια ανασυγκρότησης του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού χώρου. Και δεν το κατάφερε. Και με ευθύνες δικές του και με ευθύνες των άλλων δυνάμεων αυτού του χώρου. Πάνω σε αυτή την διαπίστωση, που είναι και δική μου και πολύ σαφής, και την λέω και δεν την έχω κρύψει ποτέ, γύρω από τέτοια ζητήματα πλέκεται και η άποψη της κ. Μάρκου.

Βεβαίως και επειδή ξέρουμε ότι εσείς δημοσίως έχετε διατυπώσει τις θέσεις σας γιαυτό συζητάμε και σας ρώτησα αυτό που σας ρώτησα. Τώρα, έχει ενδιαφέρον ότι ο κ. Θεοδωράκης υποτίθεται ότι κάνει μια αυτοκριτική, υπό την έννοια ότι ο ίδιος φέρει την ευθύνη της επιλογής των προσώπων, αλλά κάθε φορά που κάποιος φεύγει η αντίδραση είναι να του χρεώσουμε κάτι. Και τώρα λοιπόν αυτό που λέει είναι ότι έχει συμφωνήσει να ενταχθεί στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και απέδωσε αυτήν την αποχώρηση, όπως σας είπα νωρίτερα, σε δική του ευθύνη και λανθασμένη επιλογή προσώπων. Έχετε αντιληφθεί, υπάρχουν υπόγεια ρεύματα συνεννόησης, επικοινωνίας, επαφών, πολιτικού ενδιαφέροντος, με το χώρο του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ αντιστοίχως;

Κ. Μπαλτατζή, θα σας σχολιάσω αυτό που λέτε προσέχοντας μια-μια τις λέξεις μου, γιατί είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσεις ακριβώς αυτό που θέλεις να πεις σε τέτοια ζητήματα και πολύ εύκολο να παρεξηγηθείς. Θα το προσπαθήσω όμως. Κοιτάξτε, εγώ πιστεύω ότι είναι πολυσύνθετη η πολιτική κατάσταση. Και αυτή η συνθετότητα της πολιτικής κατάστασης δημιουργεί μετακινήσεις, πρωτοβουλίες, ανακατατάξεις κλπ, ακριβώς επειδή είναι πολύπλοκη. Γι’ αυτό δεν με εκπλήσσουν όλα αυτά και πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεται κάθε φορά που υπάρχει τέτοιο ζήτημα είναι μια κριτική πολιτικού χαρακτήρα και μια αντιμετώπιση πολιτικού χαρακτήρα. Υπ’ αυτήν την έννοια, εμένα και το περιεχόμενο και το ύφος της ανακοίνωσης- απάντησης στην κ. Μάρκου, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Είναι πέραν και μακράν της δικής μου αντίληψης για το πως πρέπει να χειριζόμαστε τα ζητήματα. Χρειάζονται πολιτικού χαρακτήρα αντιμετωπίσεις και κριτικές και όχι κριτικές του τύπου «ξέρουμε ποια είναι τα ελατήρια σου και τι ήθελες να κερδίσεις και ποιες είναι οι προθέσεις σου». Σε αυτό το επίπεδο εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω.

Σας καταλαβαίνω πολύ καλά τι λέτε και πραγματικά το διατυπώνετε πολύ προσεκτικά. Έχω την αίσθηση όμως κ. Λυκούδη πως όσο ο χρόνος προχωρά και τα πράγματα δυσκολεύουν πολιτικά-κοινωνικά και όχι μόνο, το Ποτάμι θα βρίσκεται συνεχώς προ μιας δύσκολης κατάστασης. Κάθε φορά η κατάσταση θα είναι δυσκολότερη από την αμέσως προηγούμενη. Διαβλέπετε μια διάθεση, μια πρόθεση, να φρενάρει ο κ. Θεοδωράκης αυτές τις απώλειες οι οποίες είτε έχουν ήδη γίνει και δεν ξαναγυρνάνε ή τυχόν φυγόκεντρες δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί να τις αναχαιτίσει.

Δε ξέρω, εύχομαι το Ποτάμι να ξεπεράσει τα προβλήματα αυτά γιατί παραμένει κατά τη γνώμη μου ένας ενδιαφέρων πολιτικός χώρος παρά τις δυσκολίες του και παρά τις υποχωρήσεις που έχει και τις δημοσκοπικές και άλλες.

Τι πάει να πει ενδιαφέρων χώρος κ .Λυκούδη; ενδιαφέρων χώρος όταν αυτό το ενδιαφέρον, το οποίο φέρεις, επιτρέψτε μου την έκφραση, όταν δε το κάνεις κάτι, ως στατικότητα; Με αυτή τη λογική;

Ωραία ερώτηση αυτή γιατί κάπως έτσι θα συνέχιζα την άποψή μου. Είναι ενδιαφέρων χώρος διότι έχει ενδιαφέρουσες προγραμματικές επιλογές και επεξεργασίες και σοβαρά πρόσωπα στις γραμμές του. Άλλο είναι το πρόβλημά του. Το έχω πει πολλές φορές και το λέω γιατί δεν έχω και κανένα λόγο να μη το πω. Κατά τη γνώμη μου είναι συναδελφική κριτική, που καλό κάνει να τη λέω. Το πρόβλημα του είναι ακριβώς αυτό που είπατε πριν. Αυτές τις επεξεργασίες και αυτές τις προσπάθειες και το ενδιαφέρον του χώρου, δεν το πολιτικοποιεί, δεν το μεταφράζει στα επίπεδα της πολιτικής του ταυτότητας και της στρατηγικής του. Έτσι δημιουργεί διάχυτη ατμόσφαιρα ασάφειας και επομένως ευνοεί φυγόκεντρες τάσεις. Το ότι το Ποτάμι έχει έλλειμμα στην πολιτική του ταυτότητα και στην στρατηγική του, δημιουργεί αυτού του τύπου τα προβλήματα.

Μάλιστα. Να κάνω και μία ερώτηση που άπτεται του υπόλοιπου κομματιού της επικαιρότητας. Οι δανειστές φεύγουν, οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί. Αισιοδοξείτε ότι θα κλείσει εγκαίρως αυτό το σκέλος της διαπραγμάτευσης;

Εγώ δεν είμαι από τους αισιόδοξους κ Μπαλτατζή και νομίζω ότι βρισκόμαστε σε πολύ μεγάλη δυσκολία, σε σκοτεινούς δρόμους. Δηλαδή, δε βλέπω το φως εύκολα. Ελπίζω και εύχομαι όλα να γίνουν καλά, να κλείσει η αξιολόγηση, να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο, να μπούμε στη χαλάρωση, να οδηγηθούμε σε μια συνεννόηση για το χρέος. Όλα αυτά είναι πολιτικές ευχές που τις λέω με κάθε ειλικρίνεια, αλλά δεν το βλέπω. Νομίζω πως είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Πρώτο και χαρακτηριστικό παράδειγμα το σημερινό, του ξημερώματος της μέρας μας. Έφυγαν άπρακτοι οι συνομιλητές και φύγαμε άπρακτοι και εμείς, η δική μας η πλευρά.

Γιατί είχαν καλλιεργηθεί αυτές οι αισιόδοξες νότες;

Είναι αυτό που λέγαμε πριν με το «καλά» κ Μπαλτατζή; Είναι στην ανθρώπινη φύση να προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι, να περιμένουμε και τα λοιπά. Αλλά βλέπετε ότι είναι σκληρή η πραγματικότητα.

Μ΄ αρέσει να ερμηνεύουμε την πολιτική με προσωπικούς όρους, συναισθηματικούς.

Εμένα μ αρέσει να κάνω τέτοια συζήτηση. Δεν είναι τυχαίο ότι την κάνω μαζί σας. Δεν είναι εύκολο να την κάνεις με οποιονδήποτε. Εδώ μετράνε πολλά. Μετράει και το παρελθόν.

Όλα μετράνε στη ζωή ετούτη. Λοιπόν κ. Λυκούδη σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Καλημέρα σας.

Και εγώ σας ευχαριστώ. Γεια σας