Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Ποντάρουμε συνεχώς στη διάσταση μεταξύ των δανειστών και εισπράττουμε συνεχώς την ομόνοιά τους

Συνέντευξη στο Βήμα FM 99,5 και στους δημοσιογράφους Ν. Παπαδόπουλο και Μ. Προβατά    

Το τελευταίο πολύ θετικό που έκανε το Ποτάμι με το οποίο συνεργάζεστε, είναι ότι είναι το μόνο κόμμα που έβγαλε ανακοίνωση για αυτές τις πληροφορίες, που μοιάζουν να έχουν πολύ βάση, σε σχέση με το ότι ολόκληρες οικογένειες που προσπαθούν να διαφύγουν από το καθεστώς του Ερντογάν, με κάποιο τρόπο όχι και πολύ δεοντολογικό εμείς τις γυρίζουμε πίσω. Μόνο το Ποτάμι έβγαλε ανακοίνωση, κανένα άλλο κόμμα από την Ελλάδα.

Το Ποτάμι είναι ένας σύγχρονος πολιτικός σχηματισμός στον οποίο αυτό το βασικότατο ζήτημα, η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ένας άξονας στην πολιτική του και νομίζω ότι ορθά ανταποκρίνεται με ευαισθησία κάθε φορά που υπάρχει τέτοιο ζήτημα.

Το θέμα της αντιμετώπισης των οικογενειών ή των ανθρώπων που είναι κυνηγημένοι ή πρόκειται να κυνηγηθούν ή η τύχη τους θα είναι αβέβαιη αν φτάσουν πάλι στην Τουρκία, είναι πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Δεν ξέρω πως αντιμετωπίζει κάποιος το Πραξικόπημα που έγινε αλλά το τι θα υποστεί ένας άνθρωπος ο οποίος κατέφυγε στην Ελλάδα εάν επανεκδοθεί στην Τουρκία, αυτό δεν το συζητάμε. Επομένως μια χώρα που στοιχειωδώς θέλει να σέβεται τα δικαιώματα και η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει ζήσει καταστάσεις ανελευθερίας, θα πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτική σε αυτό το ζήτημα.

Έχετε ταχθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό, εξαρχής εσείς, υπέρ της ενοποίησης της Κεντροαριστεράς, αλλά φως δεν βλέπω. Τα λέτε, όπως και άλλοι τα λένε αλλά βλέπω ότι ο καθένας τραβάει την πορεία του. Και η Ώρα Αποφάσεων πάει μόνη της και εσείς μόνοι σας πάτε, το ΠΑΣΟΚ πάλι και η Δημοκρατική Συμπαράταξη τραβάνε τον δρόμο τους. Θα φτάσουμε παραμονή των εκλογών και θα πάτε μαζί; έχουμε κάτι να περιμένουμε ή θα τραβήξετε αυτόν τον μοναχικό δρόμο;

Εμένα είναι βασική μου επιδίωξη να ανασυγκροτηθεί ο χώρος, το παλεύω όσο μπορώ και κάνω προσπάθειες με επιμονή και υπομονή. Δεν είμαι αισιόδοξος. Νομίζω ότι περιγράφετε ακριβώς την κατάσταση. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η ιστορία του κατακερματισμού όχι απλώς υφίσταται αλλά δεν βλέπω να ανοίγει και ένας δρόμος για να αναιρεθεί, να υπερβούμε δηλαδή τους εαυτούς μας. Αν με ρωτήσετε τι φταίει θα πούμε πολλά αλλά δεν έχει τόση σημασία αυτό. Σημασία έχει ότι δεν βλέπω να υπάρχει μια αισιόδοξη πλευρά στο θέμα, ένα φως. Και πιστεύω ότι ο χώρος δεν είναι ότι απλώς θα λεηλατηθεί στην κυριολεξία από την πόλωση. Θα λεηλατηθεί, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Και όποιοι νομίζουν σήμερα κάνοντας κάποια μικρο- ανοιγματάκια ότι θα τσιμπήσουν 0,5 % και 1%, αυτό δεν λέει τίποτα. Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δηλώνει άστεγο, θέλει να υπάρξει μια δημοκρατική διέξοδος στα δικά του φρονήματα και δεν την βρίσκει. Δεν είναι λοιπόν ότι απλώς θα λεηλατηθεί ο χώρος, πιστεύω ότι χάνει μια ευκαιρία το πολιτικό σύστημα στην χώρα να αποκτήσει μια στοιχειώδη ισορροπία. Έχουμε δυο μεγάλες παρατάξεις οι οποίες θα επανέλθουν, θα ξαναφέρουν στην χώρα την αμείλικτη πόλωση, αυτή που ζήσαμε δεκαετίες ολόκληρες ενώ υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλες δυνατότητες να υπάρξει ένας χώρος ανασυγκροτημένος, της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, όχι απλώς για να διασωθεί, να μην συνθλιβεί, αλλά για να αποκτήσει μια ισορροπία το σύστημα. Να υπάρξουν συνεργασίες που θα πατάνε σε μια βάση σοβαρή. Να υπάρξουν σχήματα συνεργατικά. Γιατί δεν σκεφτόμαστε όλοι έτσι; δεν είναι απλό αυτό που λέω;

Το θέμα είναι το εξής. Ότι μπορεί να είναι υπό συζήτηση η σοφία του ελληνικού λαού αλλά το ένστικτο νομίζω ότι θα τιμωρήσει αυτούς που δεν θα του δώσουν αυτή τη λογική διέξοδο.

Έχω την ίδια γνώμη. Όταν λέω ότι θα συνθλιβεί ο χώρος εννοώ ότι θα συνθλιβεί ακριβώς γιατί ένα μεγάλο κομμάτι Ελλήνων ψηφοφόρων θα πει «δεν έχω τι να επιλέξω, αφού δεν μπορώ να βρω διέξοδο επιλέγω «το μη χείρον βέλτιστο» . Αυτό που γίνεται συνήθως όταν δεν μπορεί να υπάρξει ένας υποδοχέας μιας δημοκρατικής αντίδρασης που υπάρχει και τώρα.

Μπορεί να σωθεί το ΠΑΣΟΚ, να πάρει 5% - 6% αλλά δεν θα μπει το Ποτάμι μέσα και η Ώρα Αποφάσεων...

Αυτή δηλαδή είναι η επιδίωξή για ένα ιστορικό, κραταιό κόμμα που εξέφρασε ένα μεγάλο κομμάτι της δημοκρατικής παράδοσης της χώρας; εγώ δεν υπήρξα ποτέ μου ΠΑΣΟΚ αλλά αναγνωρίζω και σέβομαι τη διαδρομή του. Σήμερα εάν αγγίζει τα επίπεδα του 6% και 7%, θεωρείται ότι η πολιτική του φιλοδοξία καλύπτεται; είναι δυνατόν;

Όχι, απλώς εξασφαλίζει την διαιώνιση αυτών που έχουν θέση αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ, των βουλευτών του, άρα δεν πολύ νοιάζεται και κανένας για να κάνει ανοίγματα προς τον Λυκούδη ή την Διαμαντοπούλου ή δεν ξέρω ποιόν, για να ενισχύσει τις τάξεις του. Αυτό φοβάμαι. Αυτό ευνοεί πιστεύετε – αν ευνοεί- με κάποιον τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ;

Νομίζω ναι γιατί νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνοντας προς τις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, θα οξύνει τα αντιδεξιά του μέτωπα, την αντιδεξιά του ρητορική. Και υπό αυτήν την έννοια εάν δεν υπάρχει –ξαναλέω- ένας δημοκρατικός υποδοχέας της λογικής αγανάκτησης του κόσμου σήμερα, θα υπάρξει ένα κομμάτι δημοκρατικών πολιτών που θα πει «εγώ δεν είμαι δεξιός, δεν πιστεύω στην εναλλακτική πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα μείνω εδώ. Δεν μου αρέσει εδώ στον ΣΥΡΙΖΑ που μένω, αλλά τι να κάνω». Ο δικομματισμός θα αποκτήσει ισχυρότερη βάση από το αν υπήρχε συγκροτημένος ο χώρος μας.

Άρα σε αυτήν την πρόταση που κάνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη για ένα συνέδριο του χώρου για εκλογή αρχηγού κλπ, ακόμα εσείς δεν έχετε συναινέσει;

Εδώ θα σας πω την προσωπική μου άποψη. Είχα υποστηρίξει και συνεχίζω να υποστηρίζω –το είχα πει και στους φίλους του ΠΑΣΟΚ και στην πρόεδρο του – ότι είναι ενδιαφέρουσες οι προτάσεις και ενδιαφέρουσα η επιθυμία σας και νομίζω ότι είναι ειλικρινής, να εκφραστεί ο χώρος στο σύνολό του. Αλλά εάν θεωρείτε ότι αυτή η έκφραση θα γίνει μέσα από την Δημοκρατική Συμπαράταξη και το συνέδριό της, αυτό δεν πρόκειται να υπάρξει. Ούτε θα πετύχει. Διότι ο χώρος είναι ευρύτερος αυτού που καλύπτει η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Εάν όμως αναλάβετε μια πρωτοβουλία η οποία θα λέει «εγώ συνεννοούμαι με την Δημοκρατική Συμπαράταξη γιατί έχω υποχρέωση ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Βλέπω τι θέλει το κομμάτι που είναι σήμερα στην Δημοκρατική Συμπαράταξη και αφού συνεννοηθώ με αυτές τις δυνάμεις μέσα από ένα συνέδριο –αυτό που επιχειρεί να κάνει τώρα τον Ιούνιο- προτείνω μια άλλη διαδικασία ιδρυτικού συνεδρίου για να κάνουμε κάτι όλοι μαζί» αυτό θα είναι μια θετική πρωτοβουλία. Το έχω πει εδώ και μήνες. Εάν προς τα εκεί προχωρήσει η κ. Γεννηματά, δηλαδή τακτοποιήσει τα του οίκου της, δει τι θέλει η Δημοκρατική Συμπαράταξη και από εκεί και πέρα αφού λήξει αυτό το ζήτημα πάρει την μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία να καλέσει η ίδια και όλους τους υπόλοιπους για ένα ανοιχτό ιδρυτικό συνέδριο, για ένα νέο κόμμα, με νέα σύμβολα, νέο όνομα και προφανώς ηγεσία εκλεγμένη από την βάση, αυτή θα είναι μια σοβαρή πρόταση που δεν μπορεί παρά να απασχολήσει τις άλλες δυνάμεις.

Το ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνομαι ότι κατηγορεί το Ποτάμι ότι «εσείς θέλετε να διαλυθούμε και μετά να φτιάξουμε ένα καινούργιο κόμμα. Ενώ εμείς είμαστε αυτή τη στιγμή το βασικό κόμμα του χώρου». Είναι αυτό που θέλετε εσείς; αυτό προσπαθείτε να περάσετε;

Αγαπητέ μου Νότη, είναι το ίδιο επιχείρημα που λέει δικαίως και ο Σταύρος Θεοδωράκης, πρέπει να σου πω. Λέει «εγώ έχω ένα κόμμα, το έχω φτιάξει, έκανα προσπάθεια, τι θέλετε τώρα; να το διαλύσω;». Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα είναι να υπερβούμε ότι πιθανόν χωρίζει σήμερα τον ευρύτερο χώρο που – το λέω, το υποστηρίζω, το πιστεύω, το υπογράφω και μπορώ να το αποδείξω – ουσιώδεις πολιτικές διαφορές που να συνιστούν τις διαφορετικές πορείες, δεν έχει. Αν λοιπόν αυτός ο χώρος δεν έχει ουσιώδεις πολιτικές διαφορές, τα άλλα είναι αυτά που βρίσκονται σε μια διαδικασία. Μπορεί να υπάρχει ανάγκη για ένα διάστημα, οι υπάρχοντες οργανισμοί να διατηρήσουν μια αυτονομία. Μπορεί να συμβεί και αυτό. Μπορεί να πουν ότι δεν χρειάζεται. Αυτά είναι ουσιαστικά μεν αλλά τεχνικού χαρακτήρα ζητήματα. Η πολιτική βούληση είναι που έχει σημασία. Θέλουμε να συγκροτήσουμε την μεγάλη Κεντροαριστερά ή όχι;

Αυτός ο χώρος έχει ένα μειονέκτημα. Ότι έχει τους πιο σκεπτόμενους, βασανιστικά σκεπτόμενους οπαδούς. Είναι προβληματικό αυτό. Σκέφτονται οι οπαδοί σας πολύ.

Και τα στελέχη του αγαπητέ μου Μάκη, νομίζω ότι έχει αξιότατα στελέχη. Ειλικρινά το λέω. Σέβομαι όλους τους χώρους, τους ζω μέσα στη Βουλή και έξω από αυτήν. Όλοι οι χώροι έχουν σοβαρό στελεχικό δυναμικό αλλά νομίζω ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς και εντός και εκτός Βουλής έχει μια περίσσια αξία ανθρώπων και ιδεών. Και είναι κρίμα.

Έχουν καταλάβει και εσείς και οι άνθρωποι που ΠΑΣΟΚ ότι πολλοί άνθρωποι που ψήφιζαν για χρόνια ΠΑΣΟΚ, αντί να ψηφίσουν τώρα Κεντροαριστερά θα πηδήξουν όλο το πολιτικό φάσμα και θα ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία;

Και εγώ αναρωτιέμαι αν το έχουν καταλάβει.

Το βλέπετε φαντάζομαι και σε ανθρώπους του χώρου. Να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνω; αυτό. Μήπως εσείς αντιλαμβάνεστε ότι αυτό που κάνει το ΠΑΣΟΚ ή η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι γιατί κάποιοι σκέφτονται να τραβήξουν το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ;

Το ακούω και αυτό. Δεν είναι πολύ εύκολο να βγάλω τέτοια συμπεράσματα γιατί θα είναι παρακινδυνευμένα. Αλλά το ότι μπορεί να υπάρχει ένα πολιτικό σχέδιο στο μυαλό κάποιων στελεχών ότι «καλά είναι να φτιάξουμε μια εξ αριστερών στάση απέναντι στη ΝΔ και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο αν συναντηθεί το υπάρχον ΠΑΣΟΚ με τον υπάρχοντα ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να υπάρχει. Αλλά ξέρετε τα μεγάλα δημοκρατικά μέτωπα, όταν συγκροτήθηκαν στην Ελλάδα είχαν και βάση υπαρκτής πολιτικής. Αναρωτιέμαι πόσο εύκολα μπορεί να κάνει κάποιος ένα μεγάλο δημοκρατικό μέτωπο με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Και λέω τον σημερινό για να μην κάνω προβλέψεις που είναι και αυτές παρακινδυνευμένες. Δεν ξέρω πως θα είναι αύριο αλλά μπορείς εύκολα να διαμορφώσεις μια βάση πολιτικού σχεδίου εναλλακτικού για τη χώρα, με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ;

Με αυτούς που σας λένε γκεσταμπίτες; Άκουσα τον Πολάκη πρόσφατα.

Αυτός έχει πει και κάτι άλλα «βαστασοιμπλέδες»κλπ. Είναι σαν να τους έλεγα εγώ «οχιναιναίδες». Αυτούς που ήταν με το ΟΧΙ και πήγαν στο ΝΑΙ τρέχοντας.

Πρέπει δηλαδή να βρει κάποιος το ίδιο ύφος και το ίδιο ήθος;

Δεν γίνεται. Μπορώ να μιλήσω εγώ με αυτόν τον τρόπο; δεν μπορώ.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τι λένε; Εσείς που τους συναντάτε και στους σταθμούς, στα κανάλια, καταλαβαίνετε ότι επιμένουν πραγματικά; δηλαδή εμείς που βλέπουμε μόνο το μπροστά αναρωτιόμαστε αν επιμένουν πραγματικά σε αυτά που λένε; Ή τα λένε μπροστά και από πίσω έχουν καταλάβει άλλα πράγματα και απλώς είναι υποχρεωμένοι On camera να λένε αυτά που λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;

Βάζετε ένα σοβαρό ζήτημα στην κουβέντα γιατί νομίζω πια ότι αυτό έχει αρχίσει και φαίνεται. Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει πολιτική απόφαση και προσανατολισμό ότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ο ίδιος ούτε η χώρα αν σε αυτήν την φάση δεν κάνει όχι απλώς μεγάλη υποχώρηση, αλλά την πλήρη και ολοκληρωτική υποχώρηση. Δηλαδή αν δεν πάει να δεχτεί ολόκληρη την οικονομική πρόταση των δανειστών. Επειδή έτσι σκέφτεται και θα αποδειχθεί αυτό στο Eurogroup με βάση όλο το κλίμα – παρακολουθώ και πως λειτούργησε χθες η πολιτική τους γραμματεία, δηλαδή το θεσμικό όργανο που υποτίθεται ότι είναι πιο «αντιστασιακό» από ότι το κυβερνητικό επιτελείο – είναι όλοι σε μια λογική «παιδιά να τελειώνουμε. Πάμε να πάρουμε τη δόση αλλιώς η χώρα βυθίζεται». Αυτό όλο είναι ένας προσανατολισμός. Ποιο είναι το τραγικό με τον ΣΥΡΙΖΑ; ότι κάθε φορά αισθάνεται ότι πρέπει να παίξει και στο εσωτερικό του ακροατήριο και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό είναι που δημιουργεί την αναξιοπιστία του. Άκουσα τον πρωθυπουργό στην Βουλή να λέει ότι «αν δεν πάρουμε λύση για το χρέος δεν θα εφαρμόσουμε τα μέτρα που ψηφίζουμε». Είναι δυνατόν; ποιος πίστευε εκείνη την ώρα αυτό που έλεγε; Ήταν όμως μια κουβέντα για τους δικούς του εκεί.

Θέσαμε τρεις όρους στον Σόιμπλε με βάση τους οποίους, αν τους δεχτεί ο Σόιμπλε, θα κλείσουμε την αξιολόγηση. Μα σε ποιον τα λες;

Διάβασα την χθεσινή συνέντευξη του κ. Τσακαλώτου σε σχέση με το χρέος. Ξέρετε τι είπε; «Δεν ζητάμε τώρα λύση για το χρέος, δεν ζητάμε ούτε καν την έναρξη ρυθμίσεων για το χρέος, ζητάμε μία νύξη ότι τα επόμενα χρόνια θα τεθεί ως θέμα συζήτησης» και με «αυτόν τον τρόπο» λέει «ενδεχομένως οι επενδυτές μπορεί να σκεφτούν ότι κάτι θα γίνει στο μέλλον με το χρέος άρα πάμε στην Ελλάδα». Τι σχέση έχει αυτό με όλα όσα λέγονταν μια βδομάδα πριν με το «Θα πάω και θα γυρίσω με γραβάτα»;

Φαίνεται ότι σε αυτό το φόρουμ χτες, σε αυτό το συνέδριο, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να έβαλε κάτι δύσκολο στον Τσακαλώτο. Του είπε πήγαινε και γύρνα με κάτι που να έχει και το χρέος μέσα, ανεξάρτητα από αυτό που είπε στην συνέντευξή του χτες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Του είπε δηλαδή ότι πρέπει να έχω μια ολοκληρωτική λύση 15 του μηνός στο Eurogroup. Νομίζω ότι πρέπει να βγάλει one way ticket ο Τσακαλώτος.

Δεν ξέρω τώρα. Είναι αυτό που λέγαμε πριν. Πολλά λέγονται για να γράφονται γενικώς. Είναι τόσα αυτά που έχουμε πει και δεν γίνονται ας πούμε και κάτι παραπάνω. Εγώ θεωρώ πως αυτό που θα διεκδικηθεί στο Eurogroup θα είναι μια απλή αναφορά περί του ότι «υπάρχει ζήτημα με το χρέος και θα το δούμε αργότερα». Ακόμα και με αυτό ως απλή αναφορά μπορεί να επιστρέψουν λέγοντας ότι κάτι αναφέρθηκε γι’ αυτό το θέμα άρα κάτι πετύχαμε.

Άρα εσείς θεωρείτε πως πρέπει να κλείσουμε αυτή την στιγμή, να υπογράψουμε, να πάρουμε την δόση να προχωρήσουμε μπροστά, έτσι δεν είναι;

Αν δεν πάρει την δόση τι θα γίνει τον Ιούλιο; Θα αρχίσει πάλι το δράμα. Επίσης έχω την εντύπωση ότι - κάτι διάβαζα και γενικά ακούω - μπορεί να το τραβήξει λίγο η κυβέρνηση και να πει δεν πειράζει, αφού δεν τα βρίσκουμε, πάμε σε επίπεδο αρχηγών στο Συμβούλιο Κορυφής. Δεν σκέφτεται τι έχει γίνει μέχρι τώρα στα Συμβούλια Κορυφής. Πολύ χειρότερο το κλίμα από ότι είναι στα Eurogroup. Πολύ χειρότερο, πολύ πιο σκληρό το πρόβλημα.

Εάν επιμείνεις θα σου πουν «θα δούμε γενικότερα και συνολικότερα την θέση σου στην Ευρώπη». Αυτό δεν είπαν στα προηγούμενα; Οπότε αρχίζει πάλι η ιστορία ωχ το grexit, ωχ το ένα, ωχ το άλλο. Να σοβαρευτούμε αγαπητοί φίλοι, να σοβαρευτούμε λίγο.

Υπάρχει κάποια αίσθηση στην κυβέρνηση ότι άλλο η Μέρκελ και άλλο ο Σόιμπλε, λες και δεν κινούνται στην ίδια γραμμή και οι δυο τους.

Λες και δεν έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα ότι όσες φορές ποντάραμε στην διάσταση των δανειστών, κάθε φορά εισπράτταμε την ομόνοια των δανειστών.

Τώρα, κάτι άλλο, δικιά μας αίσθηση είναι ότι στην Αθήνα πάνε τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο; Ιδιαίτερα άμα μένεις εκεί δίπλα στο Πολυτεχνείο.

Τώρα θίγετε ένα θέμα που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ευαίσθητο για μένα που είμαι και Βουλευτής της Α’ Αθήνας και έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα. Εγώ την αγαπώ πολύ αυτή την πόλη και υπάρχει ζήτημα . Προχθές έκανε μια διακομματική συνάντηση ο Δήμαρχος για να δει πως θα αντιμετωπίσουμε από εδώ και μπρος με πιο αποφασιστικό τρόπο τα ζητήματα που υπάρχουν στην πρωτεύουσα. Γιατί υπάρχουν πολλά και σοβαρά ζητήματα στην πρωτεύουσα

Όλα είναι βαμμένα, σκουπίδια, καίνε τα πάντα..

Δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είναι μόνο τα προβλήματα που δημιουργούν συχνά οι λεγόμενες αντιεξουσιαστικές δυνάμεις. Είναι συνολικότερη η παραβατικότητα κ. Προβατά. Υπάρχει έξαρση στα διάφορα στέκια της διακίνησης ναρκωτικών σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, υπάρχει καταστροφή οποιουδήποτε χώρου έχει κάποια ιστορικότητα, είτε γιατί σπάνε αγάλματα, είτε γιατί δεν υπάρχει μη βαμμένος χώρος στο κέντρο της Αθήνας. Υπάρχει γενική αίσθηση ότι η πόλη αυτή δεν μπορεί να αμυνθεί, δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό της και είναι κρίμα γιατί είναι μια πανέμορφη πόλη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από μια διακομματική συνεννόηση για να υπάρξουν συγκεκριμένες παρεμβάσεις της πολιτείας για την υπεράσπιση της πόλης. Δεν εννοώ καταστολή, να γεμίσουμε την Αθήνα αστυνομία για να τρέχει σε κάθε γωνιά να μαζεύει τους ενδεχομένως ύποπτους. Δεν εννοώ αυτό. Εννοώ μια στοιχειώδη περιφρούρηση και από τους κατοίκους της Αθήνας, προφανώς και από την πολιτεία, της λειτουργίας της πόλης. Αν προσεγγίσετε νύχτα τον χώρο γύρω από την Νομική και από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της Αθήνας, η διακίνηση των ναρκωτικών δεν γίνεται κρυφίως, αλλά φανερά.

Έτυχε για συγκεκριμένο λόγο να βρίσκομαι μεσημέρι στην Αθήνα, λέγοντας μεσημέρι εννοώ 4 η ώρα το απόγευμα, τον περασμένο μήνα και τις 3 φορές επί της Σόλωνος υπάρχουν ναρκομανείς που κανονικά σε κοινή θέα τρυπιόντουσαν μέρα μεσημέρι.

Και είναι και τραγικό διότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ασθενείς και χρειάζονται βοήθεια. Όχι στην λογική «είναι παραβάτες και βαράτε τους». Πρέπει να δούμε όλοι μαζί ως πολιτεία το τι γίνεται. Ξέρετε έχουμε λίγο ησυχάσει επειδή υπάρχουν γωνίες της Αθήνας, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί πολιτιστικά από άποψη ψυχαγωγίας και μας δίνουν την εντύπωση ότι αυτή είναι η Αθήνα. Δηλαδή η περιοχή του Θησείου, της Ακρόπολης, του ιστορικού κέντρου, τα μπαράκια, ο φοιτητόκοσμος κλπ, θεωρούμε ότι η Αθήνα κάπως έτσι λειτουργεί, ότι είναι όμορφη. Δεν είναι έτσι. Αν φύγετε και πάτε στην άλλη Αθήνα πιάνεται η καρδιά σου.

Όμως θα πρέπει να πούμε πως ο κ. Τόσκας δεν δείχνει ιδιαίτερη επιθυμία για κάτι τέτοιο.

Να σας πω, επειδή το θίγετε, είμαι υποχρεωμένος να κάνω κριτική. Έχω κάνει τρεις ερωτήσεις στην Βουλή στον κ Τόσκα για τα ζητήματα της Αθήνας. Στην μία δεν ήρθε να μου απαντήσει. Είχε δουλειές κλπ. Στη δεύτερη μου έδωσε μία απάντηση πολύ γενικού χαρακτήρα όχι κακή αλλά του τύπου «θα διαμορφώσουμε ένα γενικότερο σχέδιο κλπ». Δεν είναι θέμα Τόσκα, είναι θέμα μιας γενικότερης αδράνειας της πολιτείας. Προφανώς η αιχμή της πολιτείας είναι ο κ. Τόσκας επί του θέματος. Αλλά υπάρχει συνολικά μια γενική αδράνεια. Ακούς π.χ. «σε όλο αυτό τον κατατρεγμό, με αυτό θα ασχολούμαστε;». Να ασχολούμαστε. Διότι η πρωτεύουσα είναι πρωτεύουσα, γεμίζει τουρίστες, έχουμε μια εκπληκτική αύξηση του Αθηναϊκού τουρισμού.

Ναι αλλά δεν εντάσσεται αυτό σ ένα γενικότερο πλαίσιο στο γεγονός ότι είδαμε να σκάει βόμβα στα πόδια του Παπαδήμου και το μισό πολιτικό σύστημα να σφυρίζει κλέφτικα σαν να μην έγινε τίποτα; Έπρεπε να γίνει σεισμός στην Ελλάδα. Πρώην πρωθυπουργός ήτανε ο άνθρωπος. Δεν είχε κανένα λόγο να ήταν εκεί. Εμείς του ζητήσαμε να πάει.

Ξέρετε εμένα η κριτική μου αγγίζει και την κοινωνία. Καταρχήν δέχομαι απολύτως αυτό που λέτε, ότι η πολιτεία θα έπρεπε να έχει άλλη ευαισθησία επί του θέματος και να το παίρνει στα σοβαρά, αλλά πιστεύω πως θέμα είναι και η κοινωνία πώς αντιδρά. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν να έχουμε αυτά που έχουμε στην Αθήνα και να μην έχει υπάρξει μια τεράστια διαδήλωση υπέρ της ομαλότητας και της δημοκρατίας.

Πολύ κακώς θεωρούμε κάποια πράγματα αενάως δεδομένα. Τα θέματα δημοκρατίας άμα δεν τα στηρίζεις και δεν τα υποστηρίζεις δεν θα είναι πάντα εδώ.

Ναι θυμάμαι μία φράση που είχε πει ένας σπουδαίος πολιτικός του παρελθόντος ότι «η δημοκρατία είναι σαν το ποδήλατο. Πρέπει συνεχώς να τρέχεις. Αν σταματήσεις θα πέσεις.»

Τι σας ανησυχεί πάρα πολύ; Υπάρχει κάτι που άμεσα σας απασχολεί; Κάθε φορά το αλλάζουμε αυτό. Να πείτε «αυτό με ανησυχεί» σε σχέση με την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα; Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η άποψή σας.

Εμένα μ’ ενδιαφέρει να αποκατασταθεί ένας ουσιαστικός διάλογος σε πρώτο πολιτικό επίπεδο. Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου. Ξέρετε τι δεν έχουμε τα τελευταία δύο χρόνια; Δεν έχουμε τις «κρεμάλες» έξω από τη Βουλή, που τις είχαμε τα δύο προηγούμενα χρόνια. Αυτά τα εφιαλτικά χρόνια ’12-’14. Τα εφιαλτικά στην κυριολεξία χρόνια εντός και εκτός Βουλής. Από τις ύβρεις και το τι ακουγότανε. Αυτό δεν το έχουμε τώρα. Τώρα έχουμε μια λιγότερο επιθετική σε αυτό το επίπεδο αντιπαράθεση. Αλλά νομίζω ότι λείπει ένας ουσιαστικός πολιτικός διάλογος. Ακόμη και σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, νομίζω έχει περιοριστεί ο πολιτικός διάλογος στις ατάκες και στο πως κάποιος θα καρφώσει τον άλλον στις ομιλίες. Δηλαδή αυτό, ν’ αναζητήσουμε τις μεγάλες διεξόδους, λείπει.

Τώρα εσείς όμως ήσασταν ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ κάποτε. Έτσι δεν είναι; ήσασταν κοντά τους εν πάση περιπτώσει.

Ήμουν στέλεχος του Συνασπισμού. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήμουνα.

Ήσασταν φίλοι.

Και είμαστε.

Αυτοί οι άνθρωποι από τις αρλούμπες που λέγανε, αναγκάστηκαν να κάνουν στροφή και τώρα έχουν έρθει στα δικά σας ας πούμε λημέρια πολιτικά. Τι λένε όταν μιλάνε μαζί σας; Γιατί συνεχίζουν να κάνουν τους έξυπνους; Εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό. Γιατί δεν ζητάνε συγνώμη. Να πουν «ρε συ Λυκούδη νομίζαμε πως ήταν αλλιώς τα πράγματα. Δεν βγήκαν έτσι. Αλλά έλα να προχωρήσουμε, να κάνουμε κάτι μαζί»;

Εντάξει νομίζω είναι δύσκολο να διατυπωθεί μία πολιτική αυτοκριτική στο επίπεδο που το παρουσιάζεις. Βέβαια οι διάδρομοι της Βουλής δεν είναι ίδιο με την Ολομέλεια. Δεν θέλω να πω κάτι άλλο. Στους διάδρομους της Βουλής οι συζητήσεις είναι πιο ελεύθερες και πιο άνετες και πολλά πράγματα λέγονται.

Στην κοινωνία έχουν διαρρηχθεί πολλές σχέσεις λόγω της πολιτικής. Έχουν διαρρηχθεί λόγω πολιτικής σε εσάς τους βουλευτές;

Δεν είναι όπως ήτανε προφανώς. Εγώ είχα για πάρα πολλά χρόνια πολύ στενές και πολύ φιλικές σχέσεις με πολλά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για λόγους ιστορικής διαδρομής. Δεν είναι τα πράγματα έτσι τώρα, διότι είναι αλήθεια πως η πολιτική είναι αυτή που σε δένει και γίνεσαι στενός φίλος. Όταν η πολιτική διαρρηγνύεται και οι σχέσεις ταράσσονται αλλά βεβαίως παραμένουν φιλικές. Αλλοίμονο.

Κ. Λυκούδη σας ευχαριστούμε πάρα πολύ

Και εγώ σας ευχαριστώ θερμά. Ήτανε πολύ ωραία η ώρα που περάσαμε. Ευχαριστώ πολύ.

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK