Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Ναι στο νέο φορέα για να εμποδίσουμε την λεηλασία της Κεντροαριστεράς από ψευδώνυμους εκφραστές της

Συνέντευξη στον Αθήνα 9,84 fm και στον δημοσιογράφο Ηλ. Κανέλλη

Θα ήθελα μια γνώμη, όχι για τις ευθύνες του κράτους, τις έχουν επισημάνει διαχρονικώς, όχι σε αυτήν την κυβέρνηση, όλοι οι σοβαροί συνομιλητές μας στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, όλοι οι ειδικοί οι οποίοι καλούνται να αποφανθούν. Αλλά μια γνώμη για τη στάση της κυβέρνησης, σας παρακαλώ.

Έχω την εντύπωση ότι για άλλη μια φορά η πολιτεία είναι χωρίς σχέδιο, χωρίς κανέναν προγραμματισμό και απλώς ερμηνεύει τις καταστάσεις, γιατί να τις προλαβαίνει δεν μπορεί έτσι και αλλιώς. Αλλά νομίζω ότι αδυνατεί πλήρως αλλά και στοιχειωδώς να αντιμετωπίσει τα προβλήματα.

Ήμουν 12 χρόνια νομαρχιακός σύμβουλος στην Αττική και τρεις φορές υποψήφιος νομάρχης. Έχω ζήσει αυτή την ιστορία. Έχει καταστραφεί η Αττική σε αυτό το ζήτημα. Έχουν κλείσει όλοι οι δρόμοι του νερού από τα βουνά προς τη θάλασσα, έχουν μπαζωθεί τα ρέματα και έχει χτιστεί το παν. Μας εκδικείται η φύση. Το έχουμε πει πολλές φορές αυτό αλλά είναι μια πραγματικότητα. Με μια απολύτως αμέτοχη πολιτεία σε όλη αυτή την καταστροφή.

Συμμέτοχη θα έλεγα γιατί η πολιτεία επί της ουσίας νομιμοποιεί τα αυθαίρετα και εισπράττει φόρους.

Θα έλεγα ότι είστε πιο ακριβής από εμένα. Είναι συμμέτοχη διότι είναι η κλασσική λειτουργία του πελατειακού κράτους- πολιτείας, η οποία δεν παρεμβαίνει καθόλου στην αυτοκαταστροφή της Αττικής. Αυτοκαταστρέφεται, με απολύτως αμέτοχη ή συμμέτοχη, όπως είπατε, την πολιτεία. Είναι απολύτως αναγκαία τα έργα αυτά αλλά απλώς μπαλώνουν την κατάσταση. Καταστράφηκε τελείως η ροή των νερών προς τη θάλασσα. Έχει μπαζωθεί το παν και αυτό είναι εξοργιστικό.

Ακούσατε τις δηλώσεις της αντιπεριφερειάρχου ότι θα κάνει μηνύσεις; σε ποιους θα τις κάνει;

Άκουσα την εξήγηση ότι είναι ο τυπικός τρόπος για να μπορέσει να γίνει ανάληψη ευθυνών για να μπορέσει να κινηθεί η πολιτεία και νομικά. Μα είναι απίστευτο αυτό. Ποιον μηνύει τώρα η κ. Δούρου; Ειλικρινά. Η μεγάλη πολιτική ευθύνη ανήκει στην πολιτεία και βεβαίως στην περιφέρεια. Προφανώς δεν μπορεί η κ. Δούρου να λύσει το ζήτημα του δρόμου των νερών, που είναι ζήτημα δεκαετιών, αλλά αν υπάρχει κάποιος πολιτικά υπεύθυνος στην ιστορία αυτή είναι αυτός που διαχειρίζεται την κατάσταση και αυτή είναι και η Περιφέρεια.

Η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση πένθους για τα θύματα, φαίνεται ότι επηρεάζει και τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Στον δεύτερο γύρο θα γίνει μεν η εκλογή την ερχόμενη Κυριακή, όμως δεν θα γίνει το ντιμπέιτ, το οποίο έχω την εντύπωση ότι θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο. Έχετε την εντύπωση εσείς ότι η πολιτική διαπάλη παύει να υφίσταται όταν έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα, μια φυσική καταστροφή, ενδεχομένως θύματα;

Νομίζω ότι μια πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση του θέματος θα άφηνε ανεπηρέαστη τη συζήτηση της Παρασκευής. Βέβαια μέσα σε βαρύ κλίμα, με πιεσμένους όλους μας ψυχολογικά. Είναι πολύ μεγάλη τραγωδία, υπάρχουν οικογένειες με θύματα. Όμως θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι υπάρχουν και άλλες πλευρές στη ζωή τις οποίες δεν μπορούμε να αγνοούμε αλλά πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία. Δε νομίζω βεβαίως ότι σκέφτηκε κάποιος με διαφορετικό τρόπο. Πιστεύω ότι είναι τέτοια η κατάσταση η αντικειμενική, ώστε επηρεάστηκαν οι διοργανωτές και σκέφτηκαν «μήπως τώρα η κοινωνία σκέφτεται άλλα πράγματα και εμείς πάμε να κάνουμε κουβέντα». Κάπως έτσι πιστεύω ότι οδηγήθηκαν σε αυτήν την απόφαση για την αναβολή.

Θεωρείτε ότι μπορεί να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα; διότι αυτό το ντιμπέιτ, ο διαξιφισμός δηλαδή με αντικείμενο ορισμένες πολιτικές θέσεις, όταν μάλιστα έχουμε δύο υποψηφίους, σε καθιστά πιο καθαρό απέναντι στους πολίτες, απέναντι στους ψηφοφόρους σου. Δεν αντιμάχονται πλέον προετοιμασμένοι στρατοί αλλά προσελκύεις ενδεχομένως και πρόσωπα τα οποία πιθανών να έριχναν λευκό, θα αδιαφορούσαν ή δεν θα προσέρχονταν στον δεύτερο γύρο, έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι, γιαυτό λέγαμε πριν ότι θα είχε ενδιαφέρον αυτή η τηλεοπτική αναμέτρηση, αυτός ο διάλογος, γιατί κακά τα ψέματα, στην προηγούμενη φάση όσο χρήσιμα και αν ήταν τα ντιμπέιτ, επρόκειτο για 9 υποψήφιους που μέχρι να συνεννοηθούν, να απαντήσουν κλπ, το ενδιαφέρον μειώνονταν με πολύ απότομο τρόπο. Επομένως όταν η συζήτηση θα γινόταν ανάμεσα σε δυο υποψήφιους για την αρχηγία, θα ήταν μεγαλύτερο το ενδιαφέρον, η σύγκρουση επιχειρημάτων και απόψεων. Βέβαια μη ξεχνάμε ότι και οι δυο υποψήφιοι αυτοί, είναι στελέχη του ίδιου χώρου.

Τα προηγούμενα δυο ντιμπέιτ ήταν εξαιρετικά βαρετά. Ευνόητο δηλαδή. Έπρεπε με προετοιμασμένες διαδικασίες να διατυπωθούν ερωτήσεις και να δοθούν απαντήσεις οι οποίες ήταν λίγο προκατ. Και αυτό έγινε. Τώρα θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να ξέρουμε σε ένα ανοιχτό ντιμπέιτ την θέση των δυο υποψηφίων. Εσείς έχετε την εντύπωση ότι το παιχνίδι της Κεντροαριστεράς – για το οποίο και εσείς έχετε πασχίσει πάρα πολύ, υπενθυμίζω πόσες εκδηλώσεις έχετε κάνει, έχω υπάρξει στις εκδηλώσεις σας μέχρι και κομπερ – μετατράπηκε σε ένα ενδο-πασοκικό ντέρμπι έτσι όπως κατέληξε ο πρώτος γύρος;

Έχει σημασία τι ανάγνωση θα κάνει κάποιος στα αποτελέσματα των εκλογών. Διότι βεβαίως ένα πρώτο κοίταγμα των αποτελεσμάτων έχει τους δυο πρωτεύσαντες να είναι γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ο πρώην Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ. Αυτό βλέπεις από την πρώτη ματιά, όμως θα έλεγα ότι θα ήταν λίγο βιαστική αυτή η κρίση. Και όποιοι φίλοι μας την κάνουν και αισθάνονται λίγο απομακρυσμένοι ή αδιάφοροι για την δεύτερη Κυριακή, έχω την εντύπωση ότι κάνουν λάθος. Θυμάμαι ότι όταν ένας κόσμος ολόκληρος, όσος ήταν, αποφάσισε να ξαναφτιάξει το ΠΑΣΟΚ, εκλέγοντας νέα Πρόεδρο την κ. Γεννηματά, στις κάλπες προσέτρεξαν 46.000 ψηφοφόροι. Αυτό ήταν το ενδιαφέρον της ανασυγκρότησης του σημερινού ΠΑΣΟΚ και της εκλογής του αρχηγού του. Τώρα οι 210.000 κόσμου, προφανώς ανέδειξαν την σημερινή δυάδα των υποψηφίων για την αρχηγία, αλλά δεν μπορεί να πει κάποιος ότι δεν ήταν ένα στοιχείο έμπνευσής ότι ακούστηκε «τελείωσε ότι είχαμε, τώρα πάμε να φτιάξουμε ένα μεγάλο, νέο φορέα της Κεντροαριστεράς». Αν δεν υπήρχε αυτό ως κέντρισμα, αμφισβητώ αν θα βρίσκονταν 210.000 άνθρωποι που θα έρχονταν να κάτσουν για ώρες υπομονετικά στη σειρά για να ψηφίσουν για την αρχηγία. Έχω την εντύπωση ότι η ανάγνωση πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο.

Είστε δηλαδή αισιόδοξος για το εγχείρημα;

Αισιόδοξος δεν είμαι, είμαι όμως ενθαρρυμένος. Μου έδωσε ενθάρρυνση η συμμετοχή. Δεν είναι μικρό πράγμα. Εγώ δεν την πίστευα. Το άκουγα, το έλεγε ο Ν. Αλιβιζάτος, το έλεγαν κι άλλοι αλλά δεν το πίστευα. Πίστευα ότι γύρω στις 100.000 άνθρωποι θα έρθουν να ψηφίσουν. Αυτό είναι έκπληξη σε εποχές που δεν κουνιέται άνθρωπος από το σπίτι του, που δεν είναι εθνικές εκλογές, είναι εκλογές για την ανάδειξη ενός φορέα που δεν υπάρχει καν. Ένας κόσμος δηλαδή ο οποίος λέει «τέρμα παιδιά, δεν μπορούμε άλλο την λεηλασία της Κεντροαριστεράς από ψευδώνυμους εκφραστές της, δεν το θέλουμε άλλο και πάμε να φτιάξουμε κάτι». Αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα. Είναι κάτι, είναι ένα στοιχείο.

Έχει ενδιαφέρον αυτή η ανάλυση γιατί είχα την εντύπωση ότι σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για την Κεντροαριστερά, πάρα πολλοί υποψήφιοι και πρώτης γραμμής απέφευγαν να τοποθετηθούν απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμούσαν να δείχνουν ένα πρόσωπο συναινετικό και να κρατούν μια τακτική ίσων αποστάσεων απέναντι σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε την εντύπωση ότι αυτό έχει αλλάξει τώρα;

Δεν ξέρω αλλά εύχομαι να αλλάξει με την έννοια ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ από τη σκοπιά του είχε το δικό του σχέδιο κλπ και τα προηγούμενα χρόνια έκανε μια επέλαση στο χώρο της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης. Στη βάση μιας πολιτικής αντίληψης και ενός πολιτικού προγράμματος που να αποδείκνυε ότι έχει τη δυνατότητα να επελάσει, θα έλεγα εντάξει. Αλλά την επέλαση την έκανε στηριζόμενος στην αγανάκτηση, στην οργή και στην απέραντη απελπισία του κόσμου που αναζητούσε ελπίδα. Χρησιμοποίησε μια ψευδώνυμη εικόνα ότι αυτός είναι αυτός που θα τους εκφράσει. Υπό αυτή την έννοια ήταν στοιχειώδης αντεπίθεση αυτού του χώρου, της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης, να πει εδώ είμαστε. Αυτό εγώ το βρίσκω ιδιαιτέρως ενδιαφέρον πολιτικά. Γιαυτό και σας έλεγα πριν – παρόλο που δεν υποστήριξα στην κάλπη της προηγούμενης Κυριακής τους δυο συναγωνιστές, φίλους που πρώτευσαν, είχα άλλη επιλογή -  ότι δεν μπορούμε να αγνοούμε τους εκατοντάδες χιλιάδες του κόσμου που ήρθε και είπε «κάντε κάτι».

Διαπίστωσα ότι μικρό ενδεχομένως ποσοστό, λίγοι άνθρωποι, αλλά πάντως υπήρξαν, πρόσωπα τα οποία έσπευσαν για να ψηφίσουν αρχηγό στο νέο κόμμα, είναι τα ίδια πρόσωπα που είχαν σπεύσει και ψήφισαν για αρχηγό στη ΝΔ, ενδεχομένως το κρίσιμο εκείνο μέγεθος που ανέδειξε στην ηγεσία της ΝΔ τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Πολλά από αυτά τα πρόσωπα, μιλώντας μαζί μου, μου είπαν ότι κατά πάσα πιθανότητα θα ψηφίσουν Μητσοτάκη γιατί θεωρούν ότι αυτός εκφράζει την παράταξη η οποία θα ανατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ και «μετά βλέπουμε», λένε. Υπάρχει αυτή η πολιτική τάση; πόσο πολιτική είναι; και έχετε την εντύπωση ότι τελικά η ψήφος των πολιτών θα βιασθεί από την ανάγκη που ενδεχομένως αισθάνεται μέρος της ελληνικής κοινωνίας για απαλλαγή από το μόρφωμα που κυβερνά σήμερα;

Ναι, αυτό μπορεί να υπάρχει ως αντίληψη και ως άποψη. Δεν θα έλεγα ως ρεύμα, γιατί το ρεύμα είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά ως άποψη και αντίληψη υπάρχει, κυκλοφορεί και την βλέπουμε όσοι κάνουμε πολιτική. Να σας πω όμως κάτι, μου θυμίζει λίγο το κλίμα προ 3ετίας που ήταν «να φύγουν οι Σαμαροβενιζέλοι και ας έρθει ότι να΄ναι». Έχω κουραστεί λίγο με την αντίληψη αυτή που είναι η πρώτη, η επιφανειακή, στα πράγματα. Απαιτώ λίγο, μια κοινωνία, πιεσμένη αφόρητα να σκεφτεί και λίγο βαθύτερα. Δεν έχω καμία επιφύλαξη απέναντι στη όποια ψήφο των πολιτών, πολύ περισσότερο που σέβομαι και τιμώ την μεγάλη συντηρητική παράταξη που με όλα της τα προβλήματα έχει προσφέρει στην κοινωνία και στην ιστορία του τόπου. Θα ήθελα όμως η πολιτική υποστήριξη και η ψήφος του οποιουδήποτε Έλληνα – πολύ περισσότερο των νέων ανθρώπων – να απομακρυνθεί από τη λογική «να φύγουν αυτοί και ας έρθει κάτι άλλο». Αυτή η ισοπεδωτική ιστορία με ενοχλούσε και προ 3ετίας. Είδαμε τελικά τι ήρθε.

Έχω μια πληροφορία ότι ετοιμάζετε ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που δεν είναι οι εμπειρίες σας από την ζωή, αλλά είναι πιο πολύ οι πολιτικές σας θέσεις, ένα είδος πολιτικής διαθήκης. Είναι σωστή η πληροφόρηση που έχω; Δεν θα έλεγα πολιτική υποθήκη. Δεύτερον είστε παλαίμαχος και νομίζω δικαιούστε όχι πολιτικής αποστρατείας γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν την επιδιώκετε, θα συνεχίσετε να μας ζαλίζετε και την επόμενη τετραετία, είμαι βέβαιος γι’ αυτό, αλλά δικαιούστε να καταθέσετε τις απόψεις σας, το καταστάλαγμα μιας βιωμένης εμπειρίας δεκαετιών.

Το σκέφτηκα λίγο πρέπει να σας πω γιατί είχα παρότρυνση από φίλους και συντρόφους, ότι μερικά πράγματα από αυτή την τετραετία την κρίσιμη που έχω πει και έχω γράψει, θα μπορούσα να τα περιλάβω σε ένα βιβλίο, που μπορεί να έχει ένα ενδιαφέρον. Βέβαια σκέφτηκα καταρχήν, ξέρετε, αυτό που λέμε ρε παιδί μου ντάξει τώρα, ποιος ενδιαφέρεται να πάρει ένα βιβλίο να δει τι λέω ή τι έλεγα, αλλά αυτό θα το έλεγα πιο εύκολα για ένα βιβλίο που θα περιέγραφε την διαδρομή μου και την πορεία μου, γιατί πολλοί νομίζουν ότι γράφοντας τη ζωή τους όλος ο κόσμος ενδιαφέρεται το τι έκαναν, το τι ήταν κτλ. Εγώ είμαι λίγο επιφυλακτικός σε αυτά. Αλλά όσον αφορά την πολιτική σκέψη, τον πολιτικό λόγο, ενός ανθρώπου, που νομίζω από τα πράγματα βρέθηκε στις πρώτες γραμμές και έζησε τα γεγονότα αυτής της τετραετίας, από την κρίση στην ΔΗΜΑΡ και την κατάληξή της, μέχρι σήμερα, νομίζω ότι αυτά τα πράγματα, ίσως έχουν ένα ενδιαφέρον και γι΄ αυτό σκέφτηκα ότι μπορώ να τα πω. Το βιβλίο θα’ ναι έτοιμο την άλλη εβδομάδα.

Ωραία.

Έχει ενδιαφέρον ναι. Το λέω με όση μεγαλύτερη σεμνότητα μπορώ, αλλά πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον, ναι.

Μάλιστα. Μία τελευταία ερώτηση. Τι ελπίζετε και τι φοβάστε για το επόμενο διάστημα;

Εντάξει. Μην πάω στα Καζαντζάκικα τώρα. Ελπίζω σε μία αφύπνιση του δημοκρατικού κόσμου και σε μία εξισορρόπηση του πολιτικού συστήματος. Τώρα τι θα προκύψει ενδεχομένως από τις επιλογές που θα κάνει η κοινωνία το επόμενο διάστημα δεν ξέρω. Πάντως η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και πιστεύω δεν μπορεί να αλλάξει μια πτώση που έχει συνολική η κυβέρνηση, ότι και να κάνει. Από τα επιδόματα, που καλά κάνει και δίνει, ότι μπορεί ας δώσει σε ανθρώπους που τα ‘χουν ανάγκη, αλλά αυτά δεν είναι απόδειξη ισορροπίας της οικονομίας. Αυτό είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο. Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Δεν ξέρω αν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, αλλά πιστεύω ότι η φθορά της είναι δεδομένη και επομένως είμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο πολιτικών αλλαγών, οι οποίες πότε θα προκύψουν δεν ξέρω, αλλά ότι θα προκύψουν θα προκύψουν. Το μόνο που σκέφτομαι και που με κάνει να μην λέω «άντε αμάν να φύγει αυτός και έρθει ο άλλος» κλπ, είναι ότι είναι τόσο δύσκολη η κατάσταση στην χώρα, τόσο καταχρεωμένη η ελληνική πολιτεία έναντι και των δανειστών και του εαυτού της, ώστε πολύ δύσκολα πιστεύω ότι μπορεί να πάρει ανάσα. Απλώς έχω την ελπίδα ότι βοηθούσης και της κοινωνίας και της αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, μπορούν να προκύψουν καλύτερα δεδομένα. Δεν είμαι δηλαδή πολύ αισιόδοξος.

Κατάλαβα.

Αλλά δεν είμαι και στην λογική έρχεται η καταστροφή. Δεν είμαι σε αυτή τη λογική.

Κύριε Σπύρο Λυκούδη σας ευχαριστώ που ήσασταν μαζί μας!

Και εγώ θερμά κ. Κανέλλη, ευχαριστώ πάρα πολύ.

 

 

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK