Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Βίντεο

Για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις ευθύνες του πολιτικού κόσμου

Στην Ολομέλεια της Βουλής

Σήμερα όμως είναι μια ξεχωριστή μέρα. Δεν είναι δυνατόν να ανέβει κάποιος σ' αυτό το Βήμα και να μην αναφερθεί σε αυτό που βαραίνει αυτές τις ώρες, που τις κάνει δύσκολες, σκοτεινές, επικίνδυνες, φοβισμένες. Θα΄ χετε ακούσει τη φράση -δεν ξέρω αν είναι έτσι ακριβώς, εγώ θα την πω όπως τη θυμάμαι- «το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι και οι πρόχειροι κι οι εύκολοι αντί να κοιτάζουν το φεγγάρι, κοίταζαν το δάχτυλο». Νομίζω ότι πολλές φορές λειτουργούμε όλοι μας κάπως έτσι.

Ποιο είναι το πρόβλημά μας, το πρόβλημα της δημοκρατίας; Είναι η Χρυσή Αυγή; Δεν είναι το δικό μας πρόβλημα. Η Χρυσή Αυγή είναι οι δολοφόνοι της δημοκρατίας, οι καταγραμμένοι και αποδεδειγμένοι δολοφόνοι των δημοκρατικών θεσμών, δολοφόνοι της ζωής, δολοφόνοι της πολιτικής, δολοφόνοι των πάντων. Εννοώ, οι νεοναζί.

Το δικό μας πρόβλημα είναι η πολιτική προχειρότητα, οι θεατρινισμοί και η ανωριμότητα, που έχουμε δείξει και δεν μας έχουν επιτρέψει να δράσουμε ως δημοκράτες.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πρώτα απ΄όλα παραμερίζω τις πολιτικές διαφορές και συντάσσομαι στην υπεράσπιση και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας. Και τούτη την ώρα, μήνες τώρα η Δημοκρατία απαιτεί συνεργασίες, συναινέσεις, συνεννοήσεις.

Δεν είναι οι φασίστες από μόνοι τους πρόβλημα. Όλα τα κράτη, όλες οι κοινωνίες έχουν φασίστες. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, που τους επιτρέψαμε να γίνουν κοινοβουλευτική δύναμη, που τους επιτρέψαμε να αποθρασυνθούν, να δολοφονούν, να μένουν ατιμώρητοι και πάνω απ΄όλα να παριστάνουν τους σωτήρες, τους αντιμνημονιακούς, τους εκφραστές της οργής ενός λαού.

Το επιτρέψαμε γιατί, όταν οι φασίστες δολοφονούν, εμείς τσακωνόμαστε για το ποιός έχει τις πρώτες ευθύνες. Γιατί όταν από παντού προκύπτει η ανάγκη να διαμορφώσουμε ένα ισχυρότερο νομικό οπλοστάσιο με ένα αντιρατσιστικό, αντιμισαλλόδοξο νόμο, εμείς απαντάμε με σιγουριά "δεν χρειάζεται" και καταλήγουμε σε πέντε διαφορετικά, ώστε να μην τελεσφορήσει κανένα.

Φταίμε εμείς, που ακόμη και τούτη τη στιγμή, απέναντι στη φρίκη μιας εν ψυχρώ πολιτικής δολοφονίας, στεκόμαστε αμήχανοι, δεν ξέρουμε, δεν θέλουμε, δεν μπορούμε να συνενvοηθούμε.

Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι σήμερα σ' αυτήν την αίθουσα, η συζήτηση είχε καλύτερους όρους. Και είχε. Εμένα τουλάχιστον μου δημιούργησε μια ελπίδα ότι μπορεί να γυρίσουμε σελίδα, όπως είπε ο κ. Παπαδημούλης.

Πολλές φορές ένα τραγικό γεγονός αλλάζει και τη φορά της ιστορίας. Η δική μου γενιά έχει τέτοια παραδείγματα. Δεν θέλω να αναφερθώ, για να μη βαρύνω ακόμα περισσότερο το κλίμα. Μπορεί να αλλάξει σελίδα από ένα τραγικό γεγονός, από το αίμα που ρέει.

Σημασία έχει, όμως, να συνεννοηθούμε ότι έχουμε το κουράγιο να γυρίσουμε τη σελίδα. Παραδείγματος χάριν, να μιλήσω κατ' αρχάς από την πλευρά τη δική μας. Να φύγουμε από εύκολες αναλύσεις σε σχέση με το τι είναι η Χρυσή Αυγή. Η Αριστερά με την πιο ένδοξη ιστορικά αντιφασιστική πορεία είναι υποχρεωμένη, βγάζοντας ιστορικά συμπεράσματα από το παρελθόν, να φύγει από την εύκολη εκτίμηση ότι οι φασίστες, η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα εν προκειμένω, είναι η αιχμή του δόρατος του συστήματος.

Είναι αυτονομημένο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το «φίδι». Γιατί ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Υπ' αυτήν την έννοια πρέπει να δούμε πώς το σύνολο των κομμάτων της Δημοκρατίας, μηδέ εξαιρουμένης της συντηρητικής παράταξης, μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση ενός αντιφασιστικού μετώπου.
Υπ' αυτήν την έννοια θεωρώ θετικότατη την ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και εν μέρει και σε ένα κομμάτι, θετική την τοποθέτηση του κ. Βορίδη.

Προκύπτει όμως ένα ζήτημα. Γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη ο κ. Βορίδης, που δυστυχώς λείπει τώρα, να υπερασπίσει τον κ. Λαζαρίδη; Δεν είναι υπερασπίσιμος ο κ. Λαζαρίδης από χθες. Δεν ξέρω για προχθές και αντιπροχθές. Από χθες όμως δεν είναι υπερασπίσιμος. Ούτε και σήμερα είναι, που με αφορμή το προσωπικό, επανέφερε την πολιτική λογική της εξίσωσης ευθυνών όχι για ένα τυχαίο πολιτικό γεγονός, αλλά για ένα αίμα που ακόμα ρέει. Δηλαδή, από πού κι ως πού στη ζυγαριά της ευθύνης για τη δολοφονία, για τη δράση της Χρυσής Αυγής, μπορεί ο κ. Λαζαρίδης να βάζει από τη μια μεριά, τους δολοφόνους και από την άλλη μεριά –άκουσον, άκουσον- την εκρηκτικότητα που έχει ο χαρακτήρας της κ. Κωνσταντοπούλου στην πολιτική της λειτουργία;

Αν είναι δυνατόν! Ο καθένας μπορεί να έχει κρίση, άποψη, να του ταιριάζει ή να μην του ταιριάζει ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί κοινοβουλευτικά ένας Βουλευτής.

Όταν έχουμε να κάνουμε όμως με μία πολιτική δολοφονία, με τάγματα εφόδου, τα οποία τα βλέπεις να κατεβαίνουν με τις φόρμες τις στρατιωτικές, τις μαύρες μπλούζες και τις δάδες, από πού και ως πού εμείς θα θυμηθούμε το πώς λειτουργεί ή αν έχει εκρηκτικό χαρακτήρα μια συναδέλφισσά μας, Βουλευτίνα ή αν υπάρχουν προβλήματα στην πολιτική συμπεριφορά που είχε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα της Αριστεράς, στο τάδε θέμα, στις Σκουριές ή κάπου αλλού;

Εάν έτσι λειτουργούμε, καταργούμε επί της ουσίας, την προσπάθεια να έχουμε όλοι μαζί ένα μέτωπο κατά του φασισμού. Και αυτό υπήρχε στη σημερινή τοποθέτηση του κ. Βορίδη, αλλά η ανάγκη να υπερασπίσουμε τα μη υπερασπίσιμα, δημιουργεί πρόβλημα από εκεί και πέρα σε όλους μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ένα ζήτημα –εγώ θα το πω όπως το αισθάνομαι. Υπάρχουν σημαντικές, πολιτικές, θεωρητικές, ιδεολογικές και φιλοσοφικές διαφορές ανάμεσά μας. Αυτές είναι καταχωρισμένες και στην ιστορία και σήμερα. Από την άλλη μεριά υπάρχει το απόλυτο κακό. Το απόλυτο κακό! Κακοί υπάρχουν πολλοί από εδώ κι από εκεί, υπάρχει όμως το απόλυτο κακό και αυτό είναι ο φασισμός.

Ο φασισμός στη χώρα, δεκαετίες μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανάσα που πήρε η ανθρωπότητα χτυπώντας το τέρας, ξανασηκώνει κεφάλι σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα. Είμαστε υποχρεωμένοι, το σύνολο των κομμάτων της δημοκρατίας, μηδέ εξαιρουμένης –επαναλαμβάνω- της συντηρητικής παράταξης, να ορθώσουμε ένα μέτωπο αρραγές απέναντι στο απόλυτο κακό. Το φίδι έσπασε το αβγό, βγήκε από το αβγό, δαγκώνει και δαγκώνει αιματηρά και πρέπει να έχουμε ένα αρραγές μέτωπο απέναντί του.

Να πω δυο λόγια επί του θέματος γιατί η ειδική αγορήτρια επί του θέματος, θα ξαναμιλήσει και θα αναφερθεί στο θέμα το δικό μας, κύριε Υπουργέ.

Παρά το ότι σας κούρασα στην Επιτροπή τέσσερις φορές -θα επιμείνω και τώρα, θα τα πει και η κ. Γιαννακάκη- στο θέμα για το οποίο ξέρετε ότι έχουμε την ένστασή μας, στο πού δηλαδή θα ενταχθεί ο Εθνικός Εισηγητής και αν θα είναι στο Υπουργείο Εξωτερικών ή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Το θεωρούμε θέμα κομβικής σημασίας, σας το είπαμε και στην επιτροπή. Η δομή που θα επεξεργάζεται τις πολιτικές καταπολέμησης του δουλεμπορίου και θα συντονίζει τις δράσεις προστασίας των θυμάτων, πρέπει να ενταχθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Αλλιώς θα έχουμε καλές προσπάθειες, ενδεχομένως καλές προσθέσεις, αλληλογραφίες, συνεργασίες, αλλά αποτελέσματα δεν θα έχουμε.

Είμαι βέβαιος, κύριε Υπουργέ, ότι εσείς προσωπικά, το κατανοείτε αυτό. Εγώ είμαι βέβαιος. Μπορεί να μην το λέτε. Νομίζω όμως ότι το κατανοείτε. Εσείς που έχετε αφιερώσει μια μεγάλη διαδρομή, μια καριέρα, στο στόχο περιορισμού του εγκλήματος, θέλω να με διαβεβαιώσετε ότι κάνω λάθος και ότι αυτή είναι κατά την προσωπική σας γνώμη και πείρα η καλύτερη μέθοδος.

Προσωπικά, είμαι έτοιμος να στοιχηματίσω –τώρα τελευταία είναι και της μόδας τα πολιτικά στοιχήματα, τρόπος του λέγειν- ότι σε ένα χρόνο ενδεχομένως, θα έρθει στη Βουλή ο Εθνικός Εισηγητής από το Υπουργείο Εξωτερικών και θα μας μιλήσει για τη συνεργασία του με την τάδε υπηρεσία, τη δείνα ΜΚΟ –που λέει και η κ. Κανέλλη- το χ διεθνή οργανισμό. Αλλά στην ερώτηση: «Κύριέ μου, πόσοι δουλέμποροι οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα, πόσα θύματα εντοπίστηκαν και πόσα προστατεύθηκαν;» θα μας απαντήσει διπλωματικά, ότι τα θέματα αυτά είναι αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης και της Αστυνομίας.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί νομίζω ότι είναι προφανές ότι έχουμε κάνει λάθος. Όταν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν εντάξει τον Εθνικό τους Εισηγητή στα Υπουργεία Εσωτερικών, που έχουν άμεση σχέση με τις διωκτικές αρχές ή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης –με εξαίρεση την Αυστρία, που από το 2004 και για άλλους λόγους και με άλλο τρόπο, έχει εντάξει στο Υπουργείο Εξωτερικών το θέμα- εμείς εδώ, έχουμε μία πρωτοτυπία την οποία, εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει. Γιατί και σε αυτό πρωτοτυπήσαμε;

Η ομιλία έγινε στην Ολομέλεια με την ιδιότητα του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΔΗΜΑΡ κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου «Πρόληψη και καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και προστασία των θυμάτων αυτής».

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK