Με πρόσφατες τις πολιτικές και όχι μόνο, αντιπαραθέσεις γύρω από την αλλαγή της ταυτότητας φύλου στην Ελληνική Βουλή και με τις ακραίες τοποθετήσεις να ηχούν ακόμα στα αυτιά μου, μπήκα στο σινεμά για να δω το Χιλιανό φιλμ του Σεμπάστιαν Λέλιο ‘’Μια φανταστική γυναίκα’’. 

Μία τρανσέξουαλ σερβιτόρα βιώνει τον ξαφνικό θάνατο του ώριμου οικογενειάρχη συντρόφου της στη διάρκεια μιας νυχτερινής ερωτικής τους συνάντησης. 

Η έχθρα της οικογένειάς του δεν της επιτρέπει ούτε την συμμετοχή στο πένθος τις ώρες και μέρες που ακολουθούν μέχρι την αποτέφρωσή του, αλλά ούτε καν την παρουσία της ακόμα και από μακριά στις νεκρώσιμες τελετές.

Ξέρουν όλοι στην οικογένειά του ότι η σχέση του με την τρανς Μαρίνα δεν ήταν τυχαία, ήταν ένας ισχυρός ερωτικός δεσμός και σε βάθος χρόνου.

Οι προκαταλήψεις τους όμως και ο συντηρητισμός της κοινωνίας τους οδηγούν σε μία στάση περιφρόνησης και επιθετικότητας απέναντί της.

Μια ''φυσιολογική'' ερωμένη ίσως θα την ανέχονταν. Όχι όμως και την Μαρίνα, μία τρανς.

Η Μαρίνα αντιστέκεται, το παλεύει, υποστηρίζει το δικαίωμά της να ερωτεύεται και να ζει όπως αυτή θέλει.

Συγκινεί η ταινία και προβληματίζει.

Η διεμφυλική Ντανιέλα Βέγκα εκπληκτική.