Ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ, το "Les Feuilles mortes" του συνθέτη Joseph Kosma πάνω σ΄ένα ποίημα του Jacques Prevert. Αυτή είναι μια σπάνια εκτέλεση που βρήκα, με τον Yves Montand να το τραγουδάει a capella.

Ο Ιταλός Ivo Livi, γιός κομμουνιστή παρτιζάνου στον ιταλικό Βορρά έφυγε πολύ νέος για τη Γαλλία. Στη Μασσαλία, κάνοντας δουλειές του ποδαριού κάμποσα χρόνια, βρέθηκε αργότερα στο καμπαρέ του λιμανιού να χορεύει, να παρλάρει και να τραγουδά ως Yves Montand.

Έγραψε τη μεγάλη του ιστορία ως ηθοποιός και τραγουδιστής αλλά και ως ένας από τους γνωστότερους καλλιτέχνες της Αριστεράς στη Γαλλία.

Το "Les Feuilles mortes" ήταν ένα τραγούδι που τον σφράγισε και το σφράγισε και ο ίδιος. Βρίσκω αυτήν την a capella ερμηνεία υπέροχη!

του Τσβετάν Τοντόροφ

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Η δημοκρατία ασθενεί λόγω των καταχρήσεών της: η ελευθερία γίνεται τυραννία, ο λαός μεταμορφώνεται σε μάζα, σε όχλο. Η επιθυμία για πρόοδο εξελίσσεται σε φανατική σταυροφορία.
Σήμερα οι μεγάλοι κίνδυνοι για τη δημοκρατία δεν προέρχονται από εξωτερικούς εχθρούς -φασισμό, κομμουνισμό, τρομοκρατία- αλλά από εχθρούς εσωτερικούς και οικείους, που απειλούν την ύπαρξή της. Πως λοιπόν θα προστατέψουμε τη δημοκρατία από τις παρεκκλίσεις της; Πιστός στη μέθοδό του, ο Tzvetan Todorov αναλύει την καυτή επικαιρότητα (αναταραχή στις αραβικές χώρες, τυραννία των αγορών, άνοδος του λαϊκισμού) μέσω μιας ιστορικής αναδρομής που καλύπτει όλο το διάστημα από τον Μεσαίωνα έως και τον 20ό αιώνα. "Οι εσωτερικοί εχθροί της δημοκρατίας" είναι ένα δοκίμιο που μας βοηθάει να κατανοήσουμε βαθύτερα τον κόσμο που μας περιβάλλει.
Στο βιβλίο βρίσκουν απάντηση μερικά από τα πιο καίρια σημερινά πολιτικά ερωτήματα.
Πότε μια δημοκρατία ενδύεται το μανδύα του πολιτικού μεσσιανισμού; Ποια είναι η σχέση της πολιτικής με την ηθική και τη δικαιοσύνη; Γιατί το σχέδιο της επιβολής του καλού στον κόσμο είναι επικίνδυνο;
Πότε η ελευθερία του δημόσιου λόγου είναι πολύτιμη και πότε πρέπει να περιορίζεται;
Γιατί η πολιτική δεν είναι τόσο ζήτημα αρχών όσο εφαρμογής αυτών των αρχών;
Πού οδηγούμαστε αν το όριο της ανθρώπινης βούλησης δεν είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και οι νόμοι;
Υπάρχει δημοκρατία χωρίς περιορισμό όχι μόνο των κρατικών αλλά και των ατομικών ελευθεριών;
Η Ευρώπη κινείται προς μια πολυπολιτισμική κοινωνία ή προς Υπουργεία Εθνικής ταυτότητας; Και γιατί, ενώ η ξενοφοβία είναι καταδικαστέα, η ξενοφιλία δεν είναι ευκταία;