Μαθητής στο Γυμνάσιο, σε ένα μεταμεσημεριανό σκασιαρχείο από το σχολείο και με την τσάντα στο χέρι μπήκα στην μαγική σκοτεινή αίθουσα στο σινεμά της γειτονιάς μου, αφού πρώτα επειδή η ταινία ήταν «ακατάλληλη δι’ανηλίκους» δήλωσα ψευδόμενος στην είσοδο ότι ήμουν ενήλικος.

Ήταν το σινεμά «Κόσμος» σε ένα παλιό κτήριο της πλατείας Αγίων Ασωμάτων δίπλα στον ηλεκτρικό στο Θησείο. Είδα το “Town without Pity”του Gott Reinhardt.Προφανώς δεν με τράβηξε τότε στην αίθουσα ο σκηνοθέτης της ταινίας αλλά ο πρωταγωνιστής, ένας από τους μυθικούς σταρ της νιότης μου ο Kirk Douglas. Είδα την ταινία άφωνος. Θυμάμαι ακόμα το πώς βγήκα από το σινεμά. Αποσβολωμένος.

Με τα σημερινά μου κριτήρια δεν είναι μια μεγάλη ταινία. Αλλά το 1962, αυτό το σκληρό δικαστικό δράμα με θέμα τη δίκη τεσσάρων στρατιωτών που βίασαν ένα νεαρό κορίτσι, ήταν μια συγκλονιστική ταινία που επηρέασε ιδιαίτερα, έναν πιτσιρικά που  ψαχνόταν με τις κοινωνικές του ευαισθησίες.

Το ξαναείδα πρόσφατα. Εκπληκτικός ο Kirk Douglas. Υπέροχη η Christine Kaufmann.

Στην ταινία έχει γράψει μουσική ο μέγας Dimitri Tiomkin. 

Το εκπληκτικό τραγούδι της ταινίας  αποδίδει ο επίσης σπουδαίος Gene Pitney.

Ακούστε το