Υποστήριξα με σθένος σε όλη αυτή τη φάση συμμετέχοντας στη Διάσκεψη των Προέδρων με την ιδιότητά μου ως Αντιπρόεδρος της Βουλής, την απόκρουση των κυβερνητικών σχεδίων και παράλληλα την υπεύθυνη θεσμική συμπεριφορά όλων απέναντι στις συνταγματικές μας υποχρεώσεις. Υποστήριξα δηλαδή ότι δεν έπρεπε να επιτραπεί στην κυβέρνηση να συνεχίσει την αυταρχική και διαβρωτική των θεσμών πολιτική της αλλά συνάμα ότι και η αντιπολίτευση δεν μπορούσε να τηρεί εντελώς αρνητική στάση σε θέματα μείζονος δημοσίου συμφέροντος. Είναι σημαντικό ότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση προσχώρησαν τελικά στη λογική αυτή.

Δεν είμαι όμως, βέβαιος, ότι τέτοιες στάσεις, μολονότι αναγκαίες, θα συνεχιστούν. Η χώρα δεν πρόκειται να σπάσει τον φαύλο κύκλο της κατάπτωσης, στασιμότητας και παρακμής αν συνεχιστεί η αχαλίνωτη πολιτική αντιπαλότητα, η άκρατη κομματική σύγκρουση, ο διχαστικός λόγος και η αυταρχική πολιτική που δεν εξυπηρετούν παρά τον κομματικό διπολισμό και συσκοτίζουν τα πραγματικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Διότι, η μεν κυβέρνηση τρέφεται από τον διχαστικό πολιτικό λόγο και την αχαλίνωτη φαιά προπαγάνδα, τη στιγμή μάλιστα που καταρρέουν με ταχύτητα φωτός ένα-ένα όλα τα κίβδηλα «αφηγήματά της», ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση το μόνο που φαίνεται να την ενδιαφέρει είναι το πόσο γρήγορα θα έρθει στην εξουσία.

Το ΕΣΡ, λοιπόν, συγκροτήθηκε υπό νέα συμπεφωνημένη σύνθεση κι ελπίζω σύντομα να λειτουργήσει με την αναγκαία υποδομή ούτως ώστε να επιτελέσει το έργο για το οποίο έχει συσταθεί, ήτοι την αδειοδότηση, τον πλουραλισμό, την πολυφωνία, τον έλεγχο και τις κυρώσεις στον τομέα των ΜΜΕ χωρίς κομματικές παρωπίδες και σκοπιμότητες.

Ωστόσο, η διαδικασία αυτή αναγκαστικής συνεννόησης σε ένα καίριο θεσμικό πεδίο που αφορά στην πολυφωνία και την ελεύθερη ενημέρωση των πολιτών σε μια δημοκρατική πολιτεία, στην οποία έπαιξε μέγιστο ρόλο η σοβαρή και σταθερή στάση των δημοκρατικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, ανέδειξε κατά την άποψή μου κι ένα άλλο θέμα καθοριστικής σημασίας για το πολιτικό σύστημα. Την επιτακτική ανάγκη άμεσης συγκρότησης μιας νέας και μεγάλης, συνεκτικής, περιεκτικής και ενιαίας Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης στο μεσαίο χώρο όχι ως «σωσίβιο» των κατακερματισμένων δυνάμεών της αλλά ως αναντικατάστατο σταθεροποιητικό και εξισορροπητικό προοδευτικό παράγοντα για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.

Χωρίς τη συγκρότηση ενός τέτοιου ισχυρού πολιτικού φορέα η χώρα θα παραμείνει παγιδευμένη στα δίκρανα του άγονου και καταστροφικού διπολισμού χωρίς σοβαρές εναλλακτικές λύσεις, χωρίς σταθερότητα και προοδευτική προοπτική. Κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που εξακολουθώ να επιμένω χωρίς να φείδομαι προσπαθειών στο θέμα αυτό, παρά τις προφανείς και μεγάλες δυστυχώς δυσκολίες.

Ας επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψω την προσπάθεια αυτή. Μόνο πολιτικά τυφλοί ή μικροί στο ανάστημα αρνούνται να αντιληφθούν την αναγκαιότητα αυτή όταν μάλιστα το πολιτικό σύστημα συνεχώς απαξιώνεται και οι πολίτες, απογοητευμένοι από την παταγώδη διάψευσης της λαϊκιστικής κίβδηλης υπόσχεσης, αποστρέφουν το πρόσωπό τους από την πολιτική, απέχουν, αποστασιοποιούνται, κατακλύζονται από αισθήματα οργής και θυμού. Αποτελούν οι στάσεις αυτές θανάσιμο κίνδυνο για το δημοκρατικό μας πολίτευμα που δεν πρέπει να υποτιμούμε. Μόνο μια ισχυρή δύναμη στο μεσαίο χώρο μπορεί να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη, να βοηθήσει στη συνειδητοποίηση των αιτιών της κρίσης, να χαράξει με παρρησία αλλά και αποφασιστικότητα, μακριά από ψευδαισθήσεις, αυταπάτες, εξαπατήσεις και λαϊκισμούς ελπιδοφόρα προοδευτική πορεία για τη χώρα και να προστατεύσει τα αδύνατα στρώματα της κοινωνίας.

Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρότατα προβλήματα. Το καρκίνωμα της ανεργίας κατατρώγει τα σωθικά της κοινωνίας. Σημειώνονται νέες απώλειες. Οι νέες θέσεις εργασίας είναι κυρίως ελαστικές και μερικής απασχόλησης. Το σύστημα Υγείας είναι υπό κατάρρευση. Το Ασφαλιστικό δεν έχει λυθεί. Η δεύτερη αξιολόγηση αργεί και συναφώς η ποσοτική χαλάρωση. Οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις για το χρέος έχουν παραπεμφθεί σε ευθετότερο χρόνο. Η εξισορρόπηση της οικονομίας αργεί να έρθει αλλά κι αν ακόμα αρχίσει να διαφαίνεται παραμένει το αναπάντητο ερώτημα: Γιατί έπρεπε να χαθούν κι άλλα χρόνια, να φορτωθεί η χώρα με νέα δυσβάσταχτα βάρη, νέα ύφεση, άγρια, εξοντωτική φορολογία για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, περιορισμούς κεφαλαίου και τα συναφή για να βρεθούμε στην καλύτερη περίπτωση, εν μέσω υποκριτικών δακρύων και γογγυσμών, στην κατάσταση που βρισκόμασταν πριν από δυο χρόνια. Η κυβέρνηση εφαρμόζει το πιο σκληρό και νεοφιλελεύθερο Μνημόνιο του Τσίπρα-Καμμένου με «πόνο ψυχής» έχοντας πλέον ως έσχατο παραπλανητικό αφήγημα τη «δίκαια ανάπτυξη», κάποιο φαντασιακό κοινωνικό μέρισμα χωρίς να μεγαλώνει η πίττα.

Από την άλλη μεριά, στο διεθνές περιβάλλον σωρεύονται απειλητικά σύννεφα. Φυγόκεντρες λαϊκιστικές δυνάμεις από τα δεξιά και τα αριστερά απειλούν τη συνοχή και την προοπτική της ΕΕ. Η Τουρκία δεν χάνει ευκαιρία να δοκιμάζει τις αντοχές μας και να προβάλλει την αναθεωρητική της στάση προς όλες τις κατευθύνσεις με τρόπο απροκάλυπτα προκλητικό. Αποτελεί σταθερό στρατηγικό εταίρο της υπερατλαντικής υπερδύναμης. Δεν είναι κάτι το νέο. Να μην ξεχνάμε ότι η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Ομπάμα έγινε στην Άγκυρα το 2009. Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ δημιουργεί νέες αβεβαιότητες και ανησυχίες καθόσον δεν είναι σαφές το περίγραμμα της εξωτερικής πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει σε σχέση κυρίως με την Ευρώπη. Ούτε είναι γνωστή η ομάδα που θα κληθεί να την εφαρμόσει. Δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς θα διαμορφωθούν οι νέες συμμαχίες, οι νέοι προσανατολισμοί. Εάν παραμείνουν οι γνωστές σταθερές ή εάν υπάρξουν απότομες μεταβολές.

Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να τρέφει κανείς υπερβολικές προσδοκίες από την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα την ερχόμενη Τρίτη. Είναι φυσικά η επίσκεψη αυτή απολύτως ευπρόσδεκτη όταν μάλιστα ο απερχόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι βέβαιο ότι έχει κατακτήσει περίοπτη θέση στην ιστορία της χώρας του, που ολότελα του αξίζει.

Δεν πρόκειται, βέβαια, η επίσκεψη αυτή να λύσει τα εσωτερικά μας προβλήματα. Αυτά εξαρτώνται από το δικό μας χέρι. Ας την εκλάβουμε όμως, ως άλλη μια ευκαιρία, ελπίζω όχι τελευταία, πρώτον για να επιβεβαιώσουμε την αξία των Ευρωπαίων συμμάχων μας που παρά τα προβλήματά τους και τα δικά μας αναθέματα είναι φανερό ότι έχουν διασφαλίσει την ασφάλεια και την ευημερία της χώρας μας μέσα σε ένα ταραχώδες, ασταθές και συγκρουσιακό διεθνές γειτονικό περιβάλλον και δεύτερον την αξία της συνεννόησης σε θέματα μείζονος εθνικού συμφέροντος.

Όσοι έχουν αφρόνως αμφισβητήσει τον πατριωτισμό των πολιτικών τους αντιπάλων εντός και εκτός της χώρας, είναι η ώρα να το ξανασκεφτούν για να πάψουν να γλύφουν εκεί που μέχρι πρότινος έφτυναν.

Καιρός να τελειώνουμε με το θέατρο του παραλόγου της αριστεροδεξιάς πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αποτελούν πλέον ενιαίο σώμα.

Καιρός για νέο ξεκίνημα.

Δημοσιεύθηκε στο Liberal.gr

14/11/2016