Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στον Π. Κορωναίο για την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 26/05/2013

Η απάντηση στο φαινόμενο Χρυσή Αυγή αρχίζει με νόμους και τελειώνει σε αστυνομικά μέτρα και απαγορεύσεις;

Το φαινόμενο έχει πολλά επίπεδα πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ανάγνωσης. Όλα, όμως, αρχίζουν και τελειώνουν στη Δημοκρατία. Όπου οι νόμοι είναι ή πρέπει να είναι εργαλεία προστασίας των αδύναμων και των θεσμών.
Από το ξέσπασμα της κρίσης σχεδόν όλα τα πολιτικά ζητήματα καταλήγουν σε μια διελκυστίνδα μεταξύ ατομικής και συλλογικής ευημερίας, σε μια συζήτηση μεταξύ ατομικής και κοινωνικής ηθικής.

Προφανώς βέβαια ούτε μόνο η νομοθέτηση απαντά στο φαινόμενο ούτε οι εκτελεστικοί τρόποι επιβολής των νόμων, τα αστυνομικά μέτρα. Προφανώς, επίσης, ο εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος και της Δικαιοσύνης, η παιδεία και η εκπαίδευση παίζουν σημαίνοντα ρόλο. Αλλά όλα αυτά αργούν να εκδηλώσουν αποτελέσματα, ενώ ο νεοφασισμός στη χώρα εμφανίζεται άκρως επικίνδυνος. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι Ευρωπαίοι διεύρυναν το νομικό τους οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσουν το «απόλυτο κακό».

Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο μπορεί να φτάσει να απειλεί μέχρι και τη συνοχή της κυβέρνησης;

Όχι, δεν απειλείται η συνοχή της κυβέρνησης. Εμείς δεν λειτουργούμε ούτε με βεβαιότητες ούτε με εμμονές. Κάθε βελτίωση σε νομοσχέδιο είναι καλοδεχούμενη. Όσοι έχουν πείρα από πολυκομματικές κυβερνήσεις θα σας πουν ότι η επιλογή συνεργασίας σημαίνει αυτόματα και επιλογή μετριοπάθειας και συμβιβασμών. Ο συμβιβασμός όμως δεν προκύπτει πάντα ως συνισταμένη, προκύπτει κι αλλιώς. Οι προτεραιότητες, οι απόψεις και η κλίμακα αξιών κάθε κυβερνητικού εταίρου διαμορφώνουν και την τελική στάση του.

Εκτιμάτε ότι η Ν.Δ. διστάζει γιατί επιλέγει να απευθύνεται και στο ακροατήριο της Χρυσής Αυγής;

Αρνούμαι να κάνω τέτοια εκτίμηση. Βρισκόμαστε σε κρίσιμο πολιτικό σημείο. Πιστεύω ότι θα πρυτανεύσει η πολιτική υπευθυνότητα. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι οι πολίτες που επικροτούν -επικροτούν, όχι ανέχονται- τα ήθη και τις συμπεριφορές της μισαλλοδοξίας της Χ.Α. έλκονται περισσότερο από τον επιθετικό δυναμισμό του στόχου της αποδόμησης των πάντων και από μια ψυχολογία αγελαίας υποταγής. Επιπροσθέτως, στην πλειοψηφία τους εντυπωσιάζονται και παραπλανώνται από έναν ακτιβισμό που συχνά εμφανίζεται και μ' ένα δήθεν ανθρωπιστικό πρόσωπο, όπως η διανομή τροφίμων ή η βοήθεια σε ηλικιωμένους. Αλλά ξέρουμε καλά ότι ρατσιστικός ανθρωπισμός είναι ιστορικό διεθνές ανέκδοτο. Υπάρχει, λοιπόν, πολιτική δύναμη πλην Χρυσής Αυγής που επιδιώκει να αλιεύσει ψήφους σε τέτοιο ακροατήριο, αυτοδιασυρόμενη βεβαίως; Δεν το πιστεύω.