Του Ηλία Ζαράνη

Με αφορμή αφενός την πρόσφατη υπεράσπιση του Ιάσωνα Φωτήλα απ’ τον Σπύρο Λυκούδη, που χωρίς να συμφωνεί με την πολιτική του άποψη καταδίκασε τα δύσοσμα υπονοούμενα και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, και αφετέρου την ελεεινή επίθεση σε δικαστικό από ορισμένα ΜΜΕ, μεταξύ των οποίων η σημερινή εφημερίδα του Κουρή και, δυστυχώς, η Αυγή, θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό.

Ήταν την άνοιξη του 1985, όταν η Αυριανή, στα πλαίσια της πάντα ελεεινής της επίθεσης στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, δημοσίευσε μια φωτογραφία που τον εμφάνιζε εν μέσω δύο Γερμανών στρατιωτών, ως τάχα μου απόδειξη της δωσιλογικής και προδοτικής του φύσης. Προφανώς με διπλό στόχο: να πλήξει τον Μητσοτάκη και να συρρικνώσει έτι περαιτέρω την αριστερά, λεηλατώντας τις ψήφους των αντιστασιακών.

Την επομένη βγήκε ο Λεωνίδας Κύρκος που καταδίκασε τις πρακτικές της Αυριανής (αργότερα μαθεύτηκε ότι εμπνευστής του δημοσιεύματος ήταν ο ίδιος ο Ανδρέας, συνεπικουρούμενος απ’ τον Λαλιώτη) και διαβεβαίωσε ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όχι μόνον δεν ήταν δωσίλογος αλλά είχε συνεργαστεί με το ΕΑΜ Κρήτης στην Αντίσταση. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης εξήγησε ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε στη φυλακή όπου ήταν κρατούμενος και ότι οι δύο Γερμανοί στρατιώτες ήταν οι προσωπικοί του φρουροί. Την αντιστασιακή δράση του Κ. Μητσοτάκη επιβεβαίωσε τις επόμενες μέρες ο αείμνηστος Παύλος Μιχελιουδάκης, που υποστήριξε σε κομματική συνδιάσκεψη ότι ο ίδιος είχε συνυπογράψει, εκ μέρους του Ε.Α.Μ. το σύμφωνο συνεργασίας ανάμεσα στο ΕΑΜ και την Εθνική Οργάνωση Κρήτης (ΕΟΚ), την αντιστασιακή οργάνωση ηγετικό στέλεχος της οποίας ήταν ο Μητσοτάκης.

Το γεγονός αυτό παραξένεψε μερικά μέλη του ΚΚΕ εσωτερικού. Ήρθε λοιπόν στα γραφεία του κόμματος στη Νέα Ιωνία ένα απόγευμα ένας σύντροφος, με πολλά χρόνια εξορίας και φυλακής στην πλάτη, εμφανώς προβληματισμένος, και με ρώτησε: «Τι το ‘θελε τώρα αυτό ο Λεωνίδας; Θα μας στοιχίσει εκλογικά». Φυσικά του απάντησα ότι «αν δεν υπερασπιστούμε εμείς την αλήθεια και το ήθος, ποιος θα τα υπερασπιστεί;» — και τα σχετικά. Έφυγε σκεφτικός και δεν έμαθα ποτέ αν τον έπεισα. Αλλά κάτι τέτοια ήταν που μ’ έκαναν να μη μετανιώσω ποτέ που εντάχθηκα στο ρεύμα ιδεών που εκπροσωπούσε ο Λεωνίδας.

Δημοσιεύθηκε στο dimartblog.gr

21/10/2016