Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτησή μας σήμερα σχετικά με τα λεγόμενα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, με τη γνώριμη πλέον και καθ’ έξιν κατεπείγουσα διαδικασία, δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να σταθεί μόνο στις διάφορες διατάξεις, είτε αυτές αφορούν στα κόκκινα δάνεια, είτε στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, είτε στις διατάξεις που αφορούν σε άλλα Υπουργεία. Όχι ότι δεν έχουν τη σημασία τους. Κάθε άλλο! Έχουν και μεγάλη, μάλιστα, σημασία.

Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα βασικό, κατά τη γνώμη μου, ερώτημα πλανιέται στην κοινωνία και στους πολίτες: Γιατί ακόμη ένα τριετές σκληρό μνημόνιο, μετά από τόσο σκληρή, όπως έχετε υποστηρίξει, διαπραγμάτευση, με επιπρόσθετο χρέος, με νέα ύφεση και ανεργία, με τις επιχειρήσεις να φεύγουν, με ελέγχους κεφαλαίου, με το μοίρασμα των τραπεζών αντί πινακίου φακής, με τη φυγή των καταθέσεων και όλα τα άλλα τα γνωστά και συναφή που έφεραν τη χώρα ακόμη πιο πίσω, που την καθηλώνουν ως εξαίρεση και ειδική περίπτωση, με το grexit να ελλοχεύει ακόμη στη γωνία; Όλα αυτά γιατί; Πειστική απάντηση πέραν της επικοινωνιακής προπαγάνδας δεν έχει δοθεί, κατά τη γνώμη μου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαιωνίζεται το τέλμα και η παρακμή της ελληνικής κοινωνίας, των αξιών και του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν άλλαξε. Αντίθετα, επιδεινώθηκε. Αντί της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας, συνεχίζεται όμως σήμερα η στρέβλωση της πραγματικότητας.

Είχαμε την παταγώδη διάψευση της αντιμνημονιακής χίμαιρας και την κατακρήμνιση των φανταστικών ελπίδων. Περάσαμε πολλές φάσεις και οδηγηθήκαμε με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης σε αυτή τη σκληρή, όπως λέτε, αλλά εκ του αποτελέσματος μάλλον ολέθρια διαπραγμάτευση, για να φτάσουμε στην πλήρη, άνευ όρων παράδοση και στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τον κύριο Πρωθυπουργό. Για να σωθεί η χώρα όπως ακούμε.

Πρόκειται, όμως, για το δεύτερο μεγάλο πολιτικό ψεύδος, γιατί η χώρα σώθηκε υπό μία έννοια το καλοκαίρι, αλλά σώθηκε από την υπεύθυνη στάση των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων της Αντιπολίτευσης, όταν η Κυβέρνηση είχε απωλέσει -και το θυμάστε όλοι- την πλειοψηφία στη Βουλή. Για να επακολουθήσει αμέσως μετά ακόμη μία εκστρατεία παραπλάνησης, αυτή των παράλληλων λεγομένων προγραμμάτων και της «δίκαιης» -εντός εισαγωγικών η λέξη- κατανομής του επαχθούς βάρους, που ενδύεται όμως τη δορά του ταξικού πρόσημου για να συγκαλύψει μία, κατά τη γνώμη μας, σκληρά αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη πολιτική από μία αριστερή Κυβέρνηση, στην οποία όμως φαίνεται ότι αφθονεί η έλλειψη ικανότητας, το θράσος και κυρίως η οίηση.

Μη λησμονείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε σχέση με την οίηση που ανέφερα πριν, ότι όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η αλαζονεία της εξουσίας τόσο πιο εκκωφαντικός ηχεί πάντα -το ξέρουμε αυτό από το παρελθόν- ο πάταγος της πτώσης. Προσέξτε το. Αυτά, ενώ πρόκειται για μία τεράστια επιχείρηση συγκάλυψης της απλής αλήθειας, ότι στην πραγματικότητα η σημερινή κυβερνητική πολιτική αναδιανέμει τη φτώχεια και την εξαθλίωση και οδηγεί σε περαιτέρω φτωχοποίηση μικρά και μεσαία στρώματα. Αυτή είναι η πραγματική «πάλη» -εντός εισαγωγικών η λέξη- κατά της ολιγαρχίας και της διαπλοκής, με την οποία η Κυβέρνηση εξακολουθεί να τρέφει τον «Μινώταυρο» του αχαλίνωτου λαϊκισμού. Οι νέες, όμως αυταπάτες, κατά τη γνώμη μας, θα διαψευσθούν και πάλι.

Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορούμε να σας ακολουθήσουμε σε έναν τέτοιο δρόμο. Της Κυβέρνησης είναι το μνημόνιο, δική της είναι και η εφαρμογή του. Εμείς ασκήσαμε –και θα ασκήσουμε και στη συνέχεια- δημιουργική και όχι τυφλή αντιπολίτευση. Όσα πρέπει να ψηφίζουμε, θα τα ψηφίζουμε. Εφόσον, όμως, αισθάνεστε και επαρκείς και αυτάρκεις, όπως λέτε, «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».        Έχω πει πάρα πολλές φορές –όπως και ο επικεφαλής του Ποταμιού είπε τις προάλλες, αλλά και κατ’ εξακολούθηση το λέμε- ότι οι εκατόν πενήντα τρεις Βουλευτές που έχετε είναι μικρή μεν, αλλά επαρκής πλειοψηφία για να κυβερνήσετε. Κυβερνήστε! Εμείς δεν πρόκειται να γίνουμε, προφανώς, προσάρτημα κανενός.

Επιστρέφουμε δε με πάρα πολύ μεγάλη περιφρόνηση –και θέλω να το πω αυτό- την εκστρατεία των ύβρεων και της λάσπης που υπόγεια και ανέντιμα εξαπολύονται απέναντι σε όσους εκφράζουμε τις αντιρρήσεις μας από κυβερνητικά στελέχη τα οποία βρίσκονται σε δύσκολη θέση και κατασκευάζουν ανύπαρκτους εχθρούς και αχυράνθρωπους, για να λογχίζουν κατά το δοκούν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πραγματικά προαπαιτούμενα που θα έπρεπε να βρίσκονται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης έχουν άμεση και απόλυτη σχέση με αυτά που εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος μας. Και έχουν να κάνουν,
1. με την ανάπτυξη και την ανεργία, με τις επενδύσεις, όπου επικρατεί άπνοια έχοντας καταρρεύσει στο 1% του ΑΕΠ, με το αναπτυξιακό, φιλικό και σταθερό φορολογικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις που, για να αδειοδοτηθούν, χρειάζονται ακόμα χρόνια.
2. με το κράτος που, αντί να αποκομματικοποιείται και να βελτιώνεται, βυθίζεται ακόμα περισσότερο στις πελατειακές σχέσεις, στο νεποτισμό, την κομματοκρατία, την αναξιοκρατία και την αναποτελεσματικότητα. Χρειάστηκαν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σαράντα τρεις υπογραφές για την έγκριση του γλίσχρου, ακρωτηριασμένου και ετεροχρονισμένου επιδόματος θέρμανσης.
3. με την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, όπου ένας στους τρεις χρειάζεται να καταφεύγει στο διαβόητο «φακελάκι» για βασικές υπηρεσίες. Αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά είναι στις εκθέσεις και τις πρόσφατες εκτιμήσεις του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.
4. με την κατεδάφιση της μεταρρύθμισης στην παιδεία και,
5. με τη διαιώνιση ενός δυσλειτουργικού πολιτικού συστήματος και ενός ανέντιμου και καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου, επί του οποίου επικάθισε η σημερινή κομματική πλειοψηφία του 35%, χωρίς να αισθάνεται ντροπή, ενώ θα έπρεπε.

Δανείστηκα από ορισμένους βασικούς τομείς του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού μας βίου, για να καταδείξω ότι αυτά είναι ορισμένα εκ των ων ουκ άνευ προαπαιτούμενα, που η μη εκπλήρωσή τους εδώ και χρόνια μας οδήγησε στη χρεωκοπία, τον βάλτο και την παρακμή, σε ένα αποτυχημένο κράτος στις παρυφές της Ευρώπης, ανοχύρωτο και ανίσχυρο απέναντι στους ισχυρούς ανέμους.

Αυτά τα προαπαιτούμενα η σημερινή Κυβέρνηση είναι ανίκανη να τα εκπληρώσει, διότι δεν έχει τη βούληση. Δεν έχει ευρωπαϊκό αξιακό σύστημα στη σκέψη και την πρακτική της και, κατά τη γνώμη μας, της λείπει και ένα βαθύ όραμα για την κοινωνία και την πατρίδα. Είναι παγιδευμένη μέσα στον δικό της γυάλινο πύργο, σε αποτυχημένες ιδεοληψίες και σε αυτοαναφορικές αριστερές ομφαλοσκοπήσεις. Γι’ αυτό, η διάψευση των ελπίδων ήταν και είναι εξ ορισμού δεδομένη και ολοκληρωτική.

Ξέρετε όλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι στην κοινωνία επικρατεί μία διάχυτη απογοήτευση. Το ερώτημα είναι έως πότε. Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα για όλους εμάς τους Βουλευτές του μεγάλου, του ευρύτατου δημοκρατικού και μεταρρυθμιστικού χώρου. Είμαστε και εμείς αμήχανοι απέναντι σε αυτήν την ιστορία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και είναι υποχρέωση οι δημοκρατικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις να απαντήσουν, το ταχύτερο δυνατόν, σε αυτό το μεγάλο ερώτημα:

Έως πότε η απογοήτευση στην ελληνική κοινωνία; Ευχαριστώ.