Αντιλαμβανόμαστε όμως ότι εσείς όμως ζητάτε μια στρατηγική προσέγγιση Ποταμιού-ΠΑΣΟΚ

Έχω πει πολλές φορές ότι είμαι υποστηρικτής αυτού που θα σας πω τώρα, εδώ και χρόνια. Ο χώρος που βρίσκεται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ένας χώρος κατακερματισμένος, νομίζω ότι οφείλει να βαδίσει προς την ανασύνθεση του ακριβώς γιατί νομίζω ότι τον έχει ανάγκη για να ισορροπήσει το πολιτικό σύστημα. Νομίζω ότι είναι μια υποχρεωτική κίνηση και πολιτικού και εθνικού χαρακτήρα, αυτός ο χώρος να βρει έναν κοινό βηματισμό. Τώρα το πώς θα γίνει κλ είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία διότι μέχρι τώρα έχουν γίνει απόπειρες οι οποίες δεν έχουν πετύχει και πολλές φορές υπονομεύονται από το άγχος να γίνει γρήγορα κάτι τέτοιο.

Σε τι βάση όμως γιατί πολλοί λένε στο Ποτάμι ότι αν πάμε στο ΠΑΣΟΚ θα γίνουμε ένα, θα μας καταπιεί το ΠΑΣΟΚ..

Έχει σημασία πως το λέει κάποιος. Παραδείγματος χάρη εγώ στις προσκλήσεις της κ. Γεννηματά «έχουμε 6% έχετε 4%, ελάτε να τα ενώσουμε να κάνουμε 10%», δεν συμφωνώ. Νομίζω ότι δεν οδηγούν πουθενά. Ξέρετε ότι στην πολιτική πολλές φορές το 6+4% μπορεί να γίνει 5% να μη γίνει 10% εάν απωθήσει ή εάν δεν δημιουργήσει πολιτικό ενδιαφέρον. Νομίζω ότι με άλλο τρόπο γίνονται αυτά..

Ναι αλλά και το 4% εάν κάνετε λάθος κινήσεις μπορεί να καταντήσει 0,5%. Θυμηθείτε τη ΔΗΜΑΡ.

Αυτό λέω και εγώ. Δεν λέω τίποτε άλλο. Λέω ότι μερικές φορές οι πρωτοβουλίες έχει σημασία σε ποιο βάθος γίνονται και με ποια στρατηγική. Η ΔΗΜΑΡ από την ανάποδη πλευρά, όπως ακριβώς το λέτε, με απόλυτη αδιαφορία απέναντί στην ανάγκη ανασύνθεσης του χώρου, εξαϋλώθηκε. Το πιστεύω απολύτως και έχετε δίκιο σε αυτό. Το θέμα είναι να βρεθεί μια ισορροπία σε αυτή τη στρατηγική και νομίζω ότι για την ώρα δεν την βρίσκουμε. Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι οι δυσκολίες που έχει το Ποτάμι σε αυτή την υπόθεση, γιατί έχει, δεν είναι αυτό. Είναι και μια αντίληψη που υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ, και με συγχωρείτε αλλά θα το πω γιατί το πιστεύω, να αντιμετωπίζει την ανάγκη ανασύνθεσης του χώρου σε μια αντίληψη «ελάτε να διευρύνετε το ΠΑΣΟΚ». Αυτό δεν πιάνει.

Δεν συζητάμε κάτι σε σχέση με τις ενδεχόμενες εκλογικές συνεργασίες. Οι εκλογές απ’ ότι φαίνεται θα αργήσουν πια. Το ζήτημα είναι ότι επειδή και η ΝΔ βρίσκεται σε αυτή τη φάση ανάδειξης του νέου αρχηγού, ουσιαστικά βλέπω ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση στη Βουλή. Σε εσάς και το ΠΑΣΟΚ πέφτει το βάρος να περιφρουρήσετε ορισμένα δικαιώματα και κεκτημένα, ό,τι μπορείτε να περιφρουρήσετε σε εποχή μνημονίου διότι ακούμε σήμερα νέα και νέα μέτρα και δεν υπάρχει τίποτα απέναντι. Δηλαδή αν δεν συνεργαστείτε εσείς και το ΠΑΣΟΚ, ποιος θα σταματήσει το όποιο μυαλό θέλει να βάζει φόρους πάνω στους φόρους και τέλη πάνω στα τέλη;

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα πάνω σε αυτά που είπατε. Εγώ συμφωνώ απολύτως ότι υπάρχει πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα αντιπολίτευσης σήμερα στη χώρα. Εγώ νομίζω ότι παίζει χωρίς αντίπαλο ο κ. Τσίπρας, ασκώντας μια πολιτική πάρα πολύ αρνητική για την ελληνική κοινωνία και την ασκεί χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει φραγμός. Νομίζω ότι έχετε δίκιο. Τώρα το πώς μπορεί να δημιουργηθεί μια αξιόπιστη αντιπολίτευση δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω πάρα πολύ καλά όμως είναι αυτό που σας είπα από την αρχή. Και το πιστεύω και το υποστηρίζω μετά πάθους. Ότι η ελληνική πολιτική ζωή έχει ανάγκη από τη διαμόρφωση του τρίτου πόλου ως στοιχείο δικής της ισορροπίας. Η πολιτική ζωή της χώρας δεν μπορεί να ισορροπήσει αν δεν υπάρξει ισχυρός τρίτος πόλος.

Ναι αλλά γιατί το φρένο να σταματάει στο ΠΑΣΟΚ; Κάποιος θα πει «γιατί δεν πάτε και με τον ΣΥΡΙΖΑ»; ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν ένα μεγάλο κόμμα της κεντροαριστεράς;

Αυτό μου θυμίζει αυτό που λέμε «τι καλά θα ήταν αν..». Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα. Διότι εγώ παραδείγματος χάρη πιστεύω ότι παρά τις απελπισμένες προσπάθειες που κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να επιδείξει ένα πολιτικό πρόσωπο μιας σοσιαλδημοκρατικής απόχρωσης και να δει τη θέση του στην Ευρώπη μέσα από αυτή την οικογένεια, πιστεύω ότι αυτό δεν θα πετύχει διότι δεν υπάρχει στο πολιτικό του dna. Το τι λέει ο καθένας είναι μεγάλη ιστορία.

Παραμένει, δηλαδή μέσα του λέτε, αντιευρωπαικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν λέω ότι είναι αντιευρωπαικό κόμμα. Λέω ότι δεν είναι ένα κόμμα της σύγχρονης, δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής αριστεράς όπως θέλει να επιδείξει ότι είναι το τελευταίο μήνα επειδή ένα μεγάλο κομμάτι δικό του αποχώρισε που είχε πιο αριστερές απόψεις. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Είναι πολύ σχηματική αυτή η προσέγγιση. Εγώ τον ζω και στη βουλή τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορώ να έχω μια πολιτική αίσθηση του πως είναι αυτός ο χώρος. Δεν είναι αυτό το πράγμα. Είναι ένας χώρος ο οποίος εκπέμπει ένα εντονότατο λαϊκίστικο αριστερό πρόσωπο.

Τι προβλέπετε να γίνει από εδώ και στο εξής, διότι ο πρωθυπουργός είπε την Παρασκευή στη Βουλή ότι ό,τι πρέπει να γίνει, θα το κάνουμε. Εσείς πιστεύετε ότι αυτά είναι απλώς λόγια;

Ας το κάνει. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα κάνει. Αυτά που υποθέτω ότι θα προσπαθήσει να εφαρμόσει είναι όσα υπέγραψε με τη συμφωνία. Δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς. Η Ελλάδα δε ζει χωρίς δανεικά. Η χώρα θα πεθάνει χωρίς δανεικά. Ο πρωθυπουργός που είναι σε μια χώρα η οποία αν δεν πάρει δανεικά δεν ζει,  κάτι πρέπει να κάνει προφανώς. Τώρα αυτό να του δώσει και την εικόνα του σύγχρονου, μεταρρυθμιστικού ηγέτη, να μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν το πιστεύω.

Να ρωτήσω και κάτι προσωπικό. Έρχονται τώρα σύντροφοι από το ΣΥΡΙΖΑ να σας λέτε «ρε Σπύρο, είπαμε και δυο λόγια παραπάνω όταν ήμασταν στην αντιπολίτευση. Σας είπαμε γερμανοτσολιάδες, προδότες κτλ. Ζητάμε συγνώμη…»

Όπως το λέτε είναι. Εγώ έχω εξαιρετική σχέση με τους παλιούς μου συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ. Τους αγαπώ και με αγαπούν. Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι ότι η πολιτική είναι κάτι βαθύτερο, ουσιαστικότερο, ρυθμίζει τη ζωή μας, δεν είναι στο επίπεδο το φιλικό. Ακριβώς όμως επειδή είμαστε φίλοι και τέτοιες κουβέντες έχω ακούσει.

Γιατί δημοσίως δεν γίνεται τίποτα. Δηλαδή εγώ περίμενα κάποιος να πει ότι «είπαμε δύο κουβέντες παραπάνω και πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τη ΝΔ, για αυτά που τους λέγαμε προεκλογικά. Και εμείς τα ίδια κάναμε».

Ναι. Όταν λένε ότι το τρίτο μνημόνιο που φέρανε, αυτό το πάρα πολύ σκληρό μνημόνιο, είναι μια αναγκαιότητα και εγώ απαιτώ υπό μια έννοια αυτός που το λέει να βγει παράλληλα και να δηλώσει «και γι’ αυτό όταν έφερναν παρόμοια μνημόνια οι προηγούμενοι δεν ήταν ούτε εθνοπροδότες, ούτε γερμανοτσολιάδες, ούτε μερκελιστές. Ήταν αυτό που είμαι και εγώ τώρα. Ένας πολιτικός ο οποίος ζω στη λογική της πίεσης των μνημονίων και των αναγκαιοτήτων». Αλλά δεν το λέει…