Για το άμεσο όμως, για το ασφαλιστικό και το θέμα των αγροτών που θα έρθουν τον Ιανουάριο, εσείς εκτιμάτε ότι αυτό που λέει το πιστεύει; Ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα με τους 153 και αν κάποιος διαφωνήσει θα παραδώσει  την έδρα και θα αντικατασταθεί;
Έχω πει σε πάρα πολλές δημόσιες παρουσίες μου το τελευταίο καιρό ακριβώς αυτό που είπε ο κ. Τσίπρας χθες. Ότι η πλειοψηφία των 153 βουλευτώ ν είναι μια μικρή μεν πλην όμως επαρκής πλειοψηφία για κάποιον για να κυβερνήσει. Και θυμήθηκα και εγώ ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει κυβερνήσει με 151 βουλευτές για αρκετό χρονικό διάστημα. Άρα μπορεί να διαχειριστεί το ζήτημα με την πλειοψηφία που έχει σήμερα στην Βουλή. Το πρόβλημα είναι αν θα αντέξει να το διαχειριστεί. Δηλαδή αν το φορτίο είναι τόσο βαρύ για να το αντέξει ή εάν οι 153 γίνουν 148. Αυτό όμως έχει σχέση με το πώς ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Γι’ αυτό και οποιαδήποτε μελλοντική εξέλιξη έχει σχέση με την πρωτοβουλία που ο ίδιος θα πάρει. Γιατί για την ώρα αυτό που ζήτησε από τον λαό το πήρε, το έχει και κυβερνάει.

Η αντιπολίτευση κατά τη γνώμη σας τι πρέπει να κάνει; Το ασφαλιστικό είναι ένα θέμα το οποίο ταλαιπωρεί τη χώρα από τη δεκαετία του 80. Έρχεται ξανάρχεται και δεν γίνεται. Γίνονται μπαλώματα, μεταρρυθμίσεις που μετά τις παίρνουμε πίσω, τώρα φαίνεται ότι ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Η αντιπολίτευση, όχι για να βάλει πλάτη στην κυβέρνηση αλλά για να βοηθήσει να λυθεί το ζήτημα, πρέπει να το ψηφίσει ή πρέπει να αφήσει την κυβέρνηση να πάρει το πολιτικό κόστος αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά βοηθητική αντιπολίτευση ήταν τα προηγούμενα χρόνια;
Μου κάνετε τη δυσκολότερη ερώτηση που μπορεί να γίνει στην αντιπολίτευση αυτό το διάστημα. Διότι προφανώς το ασφαλιστικό είναι ένα εθνικό ζήτημα, η αντιπολίτευση είναι στο σύνολό της και το Ποτάμι βεβαίως, μια δύναμη ευθύνης, επομένως δεν μπορεί παρά ένα εθνικό ζήτημα να το αντιμετωπίζει υπεύθυνα. Όμως κ. Τσίμα κοιτάτε, δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι σε αυτή τη χώρα όπως και σε όλες τις χώρες η κυβέρνηση κυβερνάει και η αντιπολίτευση αντιπολιτεύεται. Και στο εθνικό ζήτημα, όπως είναι το ασφαλιστικό, οφείλει να έχει μια παρουσία δημιουργική, να συμβάλει δηλαδή δημιουργικά, αλλά δεν είναι εκείνη υποχρεωμένη να σηκώσει το βάρος και το κόστος των μέτρων που μπορεί να πάρει μια κυβέρνηση στις πλάτες της. Να σας θυμίσω ότι πριν τις εκλογές η αντιπολίτευση στο σύνολο της, και αυτό την τιμούσε και την τιμά και σήμερα, είχε απευθυνθεί στον κ. Τσίπρα και του είχε πει «είναι βαρύ το πρόγραμμα, είναι βαριά τα ζητήματα, να τα σηκώσουμε όλοι μαζί». Εγώ είχα πει πάρα πολλές φορές να επιμεριστούμε και το κόστος που ήταν πολύ σοβαρή κουβέντα για έναν αντιπολιτευόμενο. Και η απάντηση του κ.Τσίπρα ήταν «όχι, μόνος μου. Θέλω μόνος μου ή το πολύ-πολύ με τον κ. Καμμένο». Αυτό του το έδωσε ο ελληνικός λαός. Να ζητάει σήμερα δημιουργικές συμβολές στον τρόπο που θα χειριστεί τα ζητήματα το καταλαβαίνω, αλλά συμμετοχή στο κόστος τους είναι λίγο υπερβολικό.

Ναι, έτσι είναι, πολιτικά έχετε απόλυτο δίκιο αλλά από την άλλη μεριά αν τυχόν κινδυνεύει να μην περάσει το ασφαλιστικό με την πλειοψηφία που έχει σήμερα ο κ. Τσίπρας, τι θα κάνει η αντιπολίτευση; Θα αφήσει το πρόγραμμα;
Να δούμε κ. Τσίμα και ποια θα είναι η πρόταση για το ασφαλιστικό. Έτσι; ξέρουμε όλοι ότι θα είναι μια δύσκολη πρόταση στο σύνολό της αλλά να την δούμε. Και από κει και πέρα, να μην προτρέχουμε αλλά έχω την εντύπωση ότι το Ποτάμι τουλάχιστον θα κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση. Ότι αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα του ασφαλιστικού ως ένα εθνικό ζήτημα και είμαστε έτοιμοι να δούμε πως μπορούμε να συμβάλουμε με προτάσεις, αλλά από κει και πέρα η κυβέρνηση κυβερνά, η κυβέρνηση το καταθέτει και καταρχήν έχει  η κυβέρνηση υποχρέωση να ψηφίσει. Και μάλιστα πολύ περισσότερο με ένα πρωθυπουργό που χτες με άνεση είπε και σε αυτό δεν έχει άδικο, ότι οι 153 βουλευτές είναι πλειοψηφία με την οποία μπορεί να κυβερνήσει. Ξαναλέω, είναι άλλο πράγμα αν η ίδια η κυβέρνηση και ό ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός πει «δεν αντέχω το φορτίο ή τώρα πια δεν έχω 153». Είναι άλλο ζήτημα αυτό.

Πράγματι τότε θα ξανασυζητηθούν όλα από την αρχή. Τώρα σε ότι αφορά την γενικότερη συζήτηση για το αν κάποια στιγμή, για κάποιο λόγο, με επιλογή της κυβέρνησης αλλάξει η γεωμετρία της πλειοψηφίας, εγώ κατάλαβα ότι ο κ. Τσίπρας χθες επέμεινε στην ίδια γραμμή. Ο μόνος από την αντιπολίτευση για τον οποίο είχε καλά λόγια να πει ήταν ο κ. Λεβέντης.
Νομίζω ναι. Έτσι είναι τα πράγματα και κάπως έτσι το σκέφτεται ο κ. Τσίπρας. Εμένα η δική μου σκέψη είναι αλλιώτική βέβαια. Αν, όπως και εσείς πάρα πολύ εύστοχα είπατε, και με χαροποιεί το γεγονός ότι προσεγγίζετε το ζήτημα με ακρίβεια πολιτική και δημοσιογραφική, αν λοιπόν ο κ. Τσίπρας θεωρήσει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει και αν η κυβέρνηση δεν έχει 153 βουλευτές,  με δική του πρόταση θα ανοίξει η διαδικασία των εξελίξεων. Όταν έτσι θα έχουν γίνει τα πράγματα - γιατί ο κ. Τσίπρας χθες έλεγε ότι έχει κυβέρνηση και έχει δίκιο σε αυτό, κανείς δεν του λέει να φύγει άμα μπορεί να κυβερνήσει- εγώ πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να προκύψει προφανώς δεν είναι πέμπτες εκλογές μέσα σε ένα χρόνο. Θα γίνουμε καταγέλαστοι σε όλο τον πλανήτη. Προφανώς πρέπει να αναζητηθεί λύση μέσα από τη Βουλή. Πιστεύω ότι η λύση η οποία με ασφάλεια και σχετική ηρεμία μπορεί να μας βγάλει μέχρι το τέλος του προγράμματος δηλαδή μέχρι τη λήξη αυτού του οικονομικού οδικού χάρτη που έχει χαραχτεί από τον Αύγουστο, δεν μπορεί να είναι άλλη παρά μια κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης όσων κομμάτων πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Και είναι συγκεκριμένα τα κόμματα, εννοώ και τη συμμετοχή της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ πιστεύω ότι αυτή είναι η ασφαλής οδός.

Τώρα σε ότι αφορά το Ποτάμι, είχατε μια διαδικασία χτες που έληγε τα μεσάνυχτα με ένα δημοψήφισμα ηλεκτρονικό. Ποια τα αποτελέσματα;
Δεν τα ξέρω. Έχουμε μια συνάντηση το μεσημέρι, τώρα δεν τα γνωρίζω.

Και εγώ δεν ξέρω, περιμένω να δω αν έγινε, αν είχε επιτυχία, αν είχε συμμετοχή και δεύτερον τι απέδωσε. Τέθηκε και το ερώτημα αν το Ποτάμι έπρεπε να πάει με τον ΣΥΡΙΖΑ ή όχι.
Νομίζω ότι ήταν μια από τις πολλές ερωτήσεις που είχαν τεθεί μαζί άλλες.