Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Ηχητικά

Οι εξελίξεις για την Κεντροαριστερά

Συνέντευξη στο ΣΚΑΙ FM 100,3 και στον δημοσιογράφο Π. Τσίμα

Πως βλέπετε τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από την υπόθεση της Κεντροαριστεράς; Είναι ναυάγιο;

Δεν είναι καλά τα πράγματα, δε νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο και νομίζω ότι η προσπάθεια για να υπάρξει κάτι δεν έχει μπει στη διαδικασία της συγκρότησής του. Τα σημάδια δεν είναι πολύ καλά και εγώ δεν είμαι αισιόδοξος παρά το ότι το προσπάθησα και το προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις. Κακοί χειρισμοί, πολιτικές αστοχίες γενικά, δεν επιτρέπουν στο να προχωρήσει κάτι το οποίο με βάση και την τελευταία δημοσκόπηση που αναφέρατε κ. Τσίμα, πιστεύω ότι το έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Ενώ δηλαδή υπάρχει μια κατάρρευση του κυβερνητικού στρατοπέδου, η ΝΔ δεν διευρύνει την επιρροή της. Αντίθετα το σκοτεινό κουτί του «δεν ξέρω, δεν είμαι πουθενά» διευρύνεται.

Αυτό το πουθενά ψάχνει να γίνει κάπου. Είπατε ότι υπάρχουν κακοί χειρισμοί, υπάρχουν προσωπικά, υπάρχουν λάθη αλλά μήπως πάσχει από κάτι βαθύτερο που δεν επιτρέπει την αναζωογόνηση του;

Ποιο να είναι αυτό το βαθύτερο; Αυτός ο χώρος έχει μια ιστορία, μια διαδρομή μια πολιτικής ισορροπίας την οποία διαμόρφωνε κάθε φορά στην Ελλάδα ανάμεσα στις μεγάλες αντιθέσεις. Είχε πολλές αδυναμίες αλλά είχε και μια προσφορά την οποία κανείς δεν μπορεί να την αγνοήσει. Ο χώρος θα μπορούσε να συγκροτηθεί. Εμένα η πολιτική μου αίσθηση είναι ότι οι συμπτώσεις που υπάρχουν είναι πολύ περισσότερες από τις διαφορές. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς και γιατί – εκτός αν βέβαια κάνω άλλου τύπου ερμηνείες που έχουν σχέση με προσωπικούς πολιτικούς ατυχείς χειρισμούς, γιατί και αυτό μπορεί να υπάρχει – δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν θα μπορούσε να συγκροτηθεί, εγώ θα έλεγα χωρίς δυσκολίες αλλά εν πάση περιπτώσει έστω με δυσκολίες. Πάντως το να είναι στα σημερινά αδιέξοδα, δεν το καταλαβαίνω.

Υπάρχει μια άποψη που διακινείται και συζητείται πολύ και γράφεται και από συναδέρφους μου σε αναλύσεις ότι το Ποτάμι καλύπτει ένα φάσμα από τον φιλελεύθερο χώρο μέχρι τις παρυφές της Σοσιαλδημοκρατίας. Εσείς είστε μια ιδιαίτερη περίπτωση μέσα σε αυτό το πράγμα. Από την άλλη μεριά το ΠΑΣΟΚ είναι τοποθετημένο στη Σοσιαλδημοκρατία. Πως μπορούν να συγκεραστούν αυτά τα πράγματα; τι είδους πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα θα έχουν αν ενοποιηθούν;

Κατά τη γνώμη μου άνετα μπορούν να συνυπάρξουν. Διότι τα προβλήματα στην εποχή μας είναι τέτοια που μεγάλες τομές και μεταρρυθμιστικές αλλαγές είναι το αίτημα των πάντων. Αυτός ο χώρος έχει όλες τις δυνατότητες και τις προοπτικές να μετατρέψει σε πολιτική πράξη την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και μπορούν άνετα να συνυπάρξουν προοδευτικοί δημοκρατικοί άνθρωποι παρά τις διαφορετικές τους διαδρομές. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Εμένα αλλού είναι η μεγάλη μου ένσταση και θα σας την πω. Από την ώρα που όλο το θέμα ανάγεται στο με ποια διαδικασία και με ποιους τεχνικούς τρόπους, αυτούς ή τους άλλους , θα οδηγηθούμε καταρχήν στην εκλογή αρχηγού και μετά από εκεί και πέρα στην ανάγκη διαμόρφωσης ενός κλίματος συγκρότησης του χώρου, είναι καταρχήν η σφραγίδα ενός σχεδίου αποτυχίας. Αυτό είναι δεδομένο από την ώρα που όλοι ξέρουμε και αναγνωρίζουμε ότι δεν έχει υπάρξει μια προσωπικότητα που με έναν αέρα σαρωτικό θα πάρει το χώρο και θα τον προχωρήσει μπροστά. Εάν είναι έτσι τα πράγματα, το να προσπαθούμε να σκεφτούμε με ποιο τρόπο θα εκλεγεί ο αρχηγός, αφήνοντας στην άκρη το μεγάλο πρόβλημα του πως θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις της όσμωσης, της αλληλεγγύης και του γενικότερου ενωτικού κλίματος που θα καταλήξει στην εκλογή αρχηγού, αυτό είναι η αιτία του κακού.

Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στο χώρο αυτό, πριν ακόμα συγκροτηθεί ο χώρος, πριν βρεθούν οι διαδικασίες, αρχίζει μια συζήτηση ότι «όταν θα φτιάξουμε έναν ενιαίο χώρο και θα πάμε σε εκλογές και θα είμαστε τρίτη δύναμη , μετά με ποιον θα συμμαχήσουμε; με τη ΝΔ ή με το ΣΥΡΙΖΑ; Προς τα πού ρέπουμε;

Το ότι πρέπει ένας χώρος να σκέφτεται τη γενική του στρατηγική προοπτική, δεν είναι έξω από την πραγματικότητα γιατί η χώρα έχει ανάγκη από διαμορφωμένα πολιτικά σχέδια. Η κακοδαιμονία της είναι ότι δεν υπάρχουν τέτοια σχέδια δυστυχώς ή είναι σχέδια τα οποία μεταβάλλονται με τις συνθήκες και ανά μήνα. Επομένως αυτός ο χώρος αν φιλοδοξούσε και το πετύχαινε να συγκροτηθεί, προφανώς έπρεπε να τον απασχολήσει η γενικότερη στρατηγική του προοπτική στο θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Αλλά τώρα είναι ένας μη συγκροτημένος χώρος, ένας χώρος που ψάχνει τη βάση της επαφής του και κυρίως αυτά θα έπρεπε να σκεφτεί.

Έχετε κάποια ιδέα ή κάποια πρόταση που θα μπορούσε να αναβιώσει αυτή τη διαδικασία που φαίνεται να αργοπεθαίνει;

Πριν από δύο περίπου μήνες κατέθεσα (5 Ιουλίου, Protagon) έναν οδικό χάρτη προς τη συγκρότηση αυτού του χώρου, που νομίζω ότι είναι επίκαιρος και σήμερα. Διατύπωσα την άποψη ότι πρέπει πρώτα να βρούμε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία για να καταλήξουν όλα αυτά στην εκλογή αρχηγού. Χρειάζεται καταρχήν μια, έστω και σε συμβολικό επίπεδο, εκπομπή στην ελληνική κοινωνία της ειλικρινούς πρόθεσης να πάμε όλοι μαζί, που σημαίνει συνεργασία των κοινοβουλευτικών ομάδων και κοινή δράση, συγκρότηση ενός άτυπου πολιτικού συμβουλίου με όλα τα κορυφαία στελέχη όλου του χώρου, που δεν είναι ανάγκη να παίρνει αποφάσεις από την ώρα που υπάρχουν εν λειτουργία τα κόμματα που θα συγκροτήσουν το χώρο, αλλά που θα εκπέμπει στην κοινωνία το μήνυμα «εδώ είμαστε, προχωράμε όλοι μαζί» και από εκεί και πέρα μια μεγάλη καμπάνια σε όλη την Ελλάδα με ενωτικές συγκεντρώσεις. Τώρα προχωράμε προς την κατεύθυνση της συγκρότησης αυτού του χώρου προσπαθώντας να βρούμε τι μας χωρίζει και μάλιστα μέσα από διαρροές και υπαινιγμούς. Έτσι  προφανώς δεν θα είμαστε αξιόπιστοι στον κόσμο που θέλει κάτι να φτιάξουμε.

Κάτι τελευταίο, δώστε μου την αίσθησή σας. Είμαστε στην αρχή της πολιτικής σεζόν, είναι η εποχή της Θεσσαλονίκης. Το Σάββατο ανεβαίνει ο Πρωθυπουργός, την άλλη εβδομάδα ο κ. Μητσοτάκης, υπάρχουν δύο απόψεις που κυκλοφορούν. Η μια λέει ότι το παιχνίδι έχει κριθεί, τα ξέρουμε όλα απλά δεν ξέρουμε πότε θα γίνουν οι εκλογές όπου θα έχουμε αλλαγή κυβέρνησης, υπάρχει και η άποψη που έκανε η Αυγή τίτλο μια από τις προηγούμενες μέρες, ότι το παιχνίδι γυρίζει. Δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμα ελπίδες να γυρίσει το παιχνίδι. Εσείς τι λέτε;

Καταρχήν να σας πω τι νομίζω ότι σκέφτονται στο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί «έχουν το πεπόνι και το μαχαίρι» όπως λένε, για να πάνε σε εξελίξεις. Πιστεύω ότι και οι δυο εκδοχές είναι στη συλλογιστική του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή να δούμε αν μπορούμε να το τραβήξουμε, μήπως έρθουν καλύτερες μέρες, μπας και το παιχνίδι γυρίσει, βεβαίως ο τίτλος της Αυγής αυτό το «μπας και» δεν το είχε, να δούμε αν θα γυρίσει το παιχνίδι και από εκεί και πέρα αν η κατάσταση έχει αυξανόμενη τη σημερινή ασφυξία μπορεί να σκεφτούν και την ιστορία της αποχώρησης. Γιατί δεύτερο κόμμα θα είναι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Νομίζω ότι και οι δύο αυτές εκδοχές υπάρχουν στα ηγετικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ. Καταρχήν η πρώτη τους εκδοχή νομίζω ότι είναι το «μένουμε». Και η δική μου πολιτική αίσθηση είναι ότι δεν πάνε σε εκλογές άμεσα. Αλλά ποτέ δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιος από ένα ηγετικό επιτελείο που δεν μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες συνέπειες των σχεδίων του, ότι μπορεί να γυρίσουν τα πράγματα και να προχωρήσουν με διαφορετικό τρόπο και να πάνε σε εκλογές. Εγώ δεν το πιστεύω αλλά είναι μέσα στις εκδοχές.

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK