Για το επίμαχο θέμα για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, απέναντι στην άποψη που υπάρχει ότι «η κοινωνία δεν είναι ακόμα ώριμη» κτλ, που έχει βάση, ρίζες και είναι και σεβαστή, υπάρχει η άλλη που κατά τη γνώμη μας είναι ισχυρότερη, το ότι αν ο νομοθέτης και η συντεταγμένη πολιτεία, σε κρίσιμα ζητήματα, δεν αποφασίζει τις τομές που κάνει να τις κάνει με γνώμονα την ώθηση της κοινωνίας προς τα εμπρός, τότε δεν θα έχουμε πετύχει. Στη ζυγαριά, αυτό το θεωρούμε ισχυρότερο από τα άλλα.

Κάθε φορά που υπάρχει μια ψηφοφορία στην οποία βουλευτές της αντιπολίτευσης ψηφίζουν νομοσχέδιο που καταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει σχετική συζήτηση, μήπως έχει ξεκινήσει η ώσμωση μεταξύ Ριζοσπαστικής Αριστεράς και Κεντροαριστεράς, μήπως γίνεται το πρώτο βήμα για προοδευτικές συγκλίσεις που θα τις δούμε μετεκλογικά. Τι πιστεύετε; έχουν βάση όλα αυτά;

Αν βυθιστούμε στην παραπολιτική, θα καταργήσουμε την πολιτική στο σύνολό της, θα καταργήσουμε τον διάλογο, θα καταργήσουμε και την πολιτική αυτονομία που πρέπει να έχουμε όλοι και ως χώροι αλλά και ως βουλευτές, ως πολιτικά πρόσωπα δηλαδή. Υπάρχει βεβαίως αυτό ως ζήτημα, κάθε φορά πλανιέται γύρω μας, αν μια ψήφος στη βουλή είναι ψήφος υποστήριξης ενός χώρου ή αποδοκιμασίας. Πάντα υπάρχει αυτό αλλά εάν οδηγήσει και στην απόλυτη ισοπέδωση και κατάργηση της πολιτικής λειτουργίας, δεν πάμε πουθενά.

Εσάς ως Ποτάμι δεν σας αφορά η παρατήρησή μου αλλά όμως και η Δημοκρατική Συμπαράταξη και κυρίως η ΝΔ, έχουν πει ότι δεν θα ψηφίσουν νομοσχέδια στα οποία δεν θα υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ανεξαρτήτως αν συμφωνούν σε αυτό.

Να μην δεσμεύσω το Ποτάμι με μια συγκεκριμένη θέση. Το Ποτάμι θα τα δει αυτά, στη βάση της λειτουργίας του μέσα στο Κίνημα Αλλαγής. Ξαναλέω όμως και θα επιμείνω, ότι και τα κόμματα που υπάρχουν σήμερα στη Βουλή και οι πολιτικές προσωπικότητες, έχουν τη δυνατότητα και την υποχρέωση να λειτουργούν σε πολιτική βάση και με την δική τους αυτονομία.  

Ανοίξαμε αυτή τη συζήτηση επειδή κορυφαία στελέχη του χώρου σας, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πιστεύουν πως πρέπει να υπάρξει ένα αντισύριζα μέτωπο, συμπαγές και συνεκτικό, για να προστατέψει την χώρα από την Πολωνοποίηση

Έχει ισχυρή βάση η άποψη αυτή του Ευάγ. Βενιζέλου, επειδή έχει και συνέχεια. Ο Βενιζέλος λέει να υπάρξει αυτό το μέτωπο για να μπορέσει να φύγει ο, κατά τη γνώμη του, πολιτικός εφιάλτης που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό βέβαια, το συνοδεύει και με την άποψή του ότι ένας ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές πρέπει να κληθεί να συμπράξει σε μια μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία, αφού δεν θα έχει την δυνατότητα να επιβάλλει τους όρους με τους οποίους θα γίνει αυτή η συνεργασία. Είναι δηλαδή ένα ολόκληρο σκεπτικό που έχει αναμφισβήτητα βάση και επιχειρηματολογία. Την έχει επαναλάβει πολλές φορές ο κ. Βενιζέλος και ο αρμοδιότερος να την σχολιάσει είναι ο ίδιος.

Η δική σας άποψη για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζεται η κυβέρνηση από το ΚΙΝΑΛ;

Το Κίνημα Αλλαγής είναι ένα πολιτικό κίνημα που γεννιέται τώρα και έχει απαραίτητη ανάγκη  να διαμορφώσει πρώτα τους όρους της πολιτικής του αυτονομίας. Βεβαίως πρέπει να έχει και κυβερνητική πρόταση. Αλλά στην φάση που γεννιέται, το πρώτο πράγμα που κυριαρχεί είναι η πολιτική του αυτονομία. Από την ώρα που θα διαμορφωθούν οι συνθήκες για να έχει και κυβερνητική πρόταση, ελπίζω ότι θα την καταθέσει.

Μιλούσαμε χθες με τον Στ. Θεοδωράκη και τον ρωτούσαμε μήπως είναι πολύ «ΠΑΣΟΚ» αυτό το νέο Κίνημα και μας είπε ότι ναι, είναι περισσότερο από όσο θα ήθελε.

Υπήρξα ένθερμος υποστηρικτής της ανάγκης συγκρότησης του χώρου. Πολλές φορές απολύτως μόνος μου, σε μοναχικό δρόμο. Παρά το ότι δεν ήθελε κανένας, εγώ επέμενα. Ο τρόπος όμως με τον οποίο συγκροτήθηκε και δομείται σήμερα το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι έτσι όπως το είχα εγώ στο μυαλό μου, δηλαδή μια τολμηρή πρωτοβουλία. Υπάρχουν σημάδια αναστύλωσης του υπάρχοντος χώρου. Δεν είναι κακό αυτό, ούτε αθέμιτο, μέσα σε θεμιτή στην πολιτική διαδικασία και λειτουργία είναι, απλώς έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος που αγκάλιασε αυτή την προσπάθεια την ήθελε αλλιώς.

Θα είστε υποψήφιος στις επόμενες εκλογές; 

Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει από τώρα με βεβαιότητα. Ένα χρόνο πριν γίνουν οι εκλογές και πριν διαμορφωθεί ο χώρος, όποιος αρχίζει και λέει που θα είναι υποψήφιος και που δεν θα είναι και αν θα είναι, δίνει την εντύπωση πρόχειρων αντιμετωπίσεων παρά σοβαρών. Δεν ξέρω λοιπόν, γιατί τίποτα ακόμα δεν έχει συζητηθεί επ’ αυτών των θεμάτων. Όταν διαβάζετε ή ακούτε – εγώ διαβάζω και εκνευρίζομαι -  τον οποιοδήποτε να λέει «εγώ θα είμαι εκεί», αναρωτιέμαι ποιος του το είπε ή ποιος του το υποσχέθηκε.

Πάντως κουβεντιάζαμε και με τον κ. Μπίστη τις προάλλες, κάποιοι, από τους παλιούς κυρίως, μοιάζουν σαν να μην μπορούν να ζήσουν έξω από τα υπουργεία, έξω από μια υπουργική καρέκλα. Και δεν είναι καλό για τον χώρο όλο αυτό, κατά τη γνώμη μου.

Έχει καταντήσει να είναι μόνιμο στοιχείο της ελληνικής πολιτικής ζωής. Θεωρούν ότι είναι κατοχυρωμένες και οι έδρες, άλλες λόγω πολιτικής ιστορίας, άλλες οικογενειακά. Αυτά είναι στοιχεία που σε εμένα δεν ταιριάζουν. Αν συμφωνώ με τον τρόπο που θα διαμορφωθούν τα πράγματα με βάση τη συνείδησή μου, τότε ναι μπορεί να είμαι υποψήφιος.

Μαθαίνουμε πάντως κ.Λυκούδη ότι έχετε προτάσεις και από άλλα κόμματα και μάλιστα πολύ τιμητικές.

Η κ. Σπανού επιδεικνύει πάντα - και νομίζω ότι είναι από τα θετικά της στοιχεία - αυτή την επιθετικότητα στις ερωτήσεις που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Απαντώνται αυτά τα πράγματα; Είμαι ένας άνθρωπος που νομίζω ότι χαίρει μιας κάποιας εκτίμησης και θέλω να σας πω ότι αυτό με ικανοποιεί. Και η ερώτησή σας επίσης τιμητική είναι, αλλά δεν έχει απάντηση.

Αγ. Σπανού: Ο κ. Λυκούδης είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς, οπότε έχει πολύ μεγάλη σημασία η κριτική του προς το Κίνημα αλλαγής, ότι δηλ. γίνεται μια προσπάθεια αναστύλωσης του ΠΑΣΟΚ, η οποία είναι σε αντίθεση με αυτά που ο ίδιος περίμενε από την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και αυτό το λέω γιατί με βάση και τις επαγγελίες της ηγεσίας συγκροτείται ένα νέο κόμμα. Ο Σπ. Λυκούδης έχει δώσει μάχες πολύ μοναχικές για την ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς και για τη συνεργασία του Ποταμιού με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Όταν αυτό το υποστήριζε στο Ποτάμι, ο Στ. Θεοδωράκης διαφωνούσε, πρέπει να σου πω. Με αυτή την έννοια λοιπόν, έχει μια σημασία η πικρία του για τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα και νομίζω ότι θα έχει πολύ μεγάλη σημασία το αν θα είναι ή δεν θα είναι τελικά υποψήφιος.