Πρόκειται για μια κίνηση ανένταχτων πολιτών του χώρου της Αριστεράς, της Αριστεράς που και εγώ θήτευσα τις προηγούμενες δεκαετίες, ανθρώπων που δεν είναι ενταγμένοι ούτε στη ΔΗΜΑΡ, ούτε στην δική μας κίνηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς ή κάπου αλλού. Ξεκίνησαν μια πρωτοβουλία να μας φέρουν σε μια συζήτηση, διότι υπάρχει πολιτικό κενό, κατά τη γνώμη τους. Εμείς ενθαρρύναμε από τη δική μας πλευρά αυτή την πρωτοβουλία και γι΄αυτό στη συνάντηση που αυτή η επιτροπή συγκάλεσε συμμετείχαμε. Με τον ίδιο τρόπο νομίζω συμμετείχε και η ΔΗΜΑΡ και ο κ. Θεοχαρόπουλος. Η συζήτηση είχε ενδιαφέρον ως μια έναρξη κουβέντας, διότι αυτό είναι.

Και το τέλος της κουβέντας ποιο είναι; Τι έχετε στο μυαλό σας εσείς;

Ήρθε πάρα πολύς κόσμος, που δεν το περίμενα. Και η συζήτηση ήταν «δημιουργείται ή δεν δημιουργείται ένα κενό στο χώρο της ευρύτερης κεντροαριστεράς από την ώρα που κόμματα που είχαν δώσει μια αίσθηση αισιοδοξίας, ότι κάτι μπορεί να γίνει, σήμερα είναι ή καθηλωμένα ή διαλύονται, όπως είναι το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι. Δημιουργείται χώρος στον οποίο κάτι πρέπει να κάνουμε και κάπως να ψάξουμε τις δυνατότητες του ή όχι;» . H απάντηση είναι κατά την γνώμη μου ότι δημιουργείται ο χώρος αλλά είναι και εξαιρετικά δύσκολες οι προϋποθέσεις και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, πολύ συνετοί, τα βήματα μας – αν δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε προσδοκίες και μετά απογοητεύσεις – πρέπει να είναι πάρα πολύ συγκρατημένα. Αυτή ήταν η πρώτη συνάντηση. Και είπαμε βέβαια να την επαναλάβουμε και να οργανώσουμε τα επόμενα βήματα.

Από την άλλη πλευρά, τα διαβάσατε και εσείς, ήδη έχουν γραφτεί και κυκλοφορήσει σενάρια ότι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα να συγκροτηθεί καταρχήν αυτός ο χώρος σαν ανεξάρτητος και το επόμενο βήμα είναι να ενσωματωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

(γέλια) Με συγχωρείται αν θίγω τον κύκλο σας αλλά ο χώρος της δημοσιογραφίας είναι κάπως ευφάνταστος χώρος. Και επίσης ο χώρος των πολιτικών στελεχών των κομμάτων έχει μεγάλη φαντασία, ανάλογα με το τι επιδιώκει ο καθένας. Αν δηλαδή κάποιοι από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν όλες αυτές οι προσπάθειες να ενσωματωθούν στην δική τους στόχευση να διευρύνουν την επιρροή τους θα ρίξουν εκεί το βάρος τους. Όσοι δεν την θέλουν θα την υπονομεύσουν. Αυτά είναι δεδομένα. Δεν έχουμε καμία σχέση με transit ιστορίες. Καμία απολύτως. Δεν ξέρω τι θα δημιουργηθεί στο μέλλον και τι θα κάνει ο καθένας και τι θέλει ο καθένας. Τώρα δεν είναι τίποτα διαφορετικό, από την εκδήλωση ενδιαφέροντος ενός κόσμου που δεν αισθάνεται καλυμμένος από τα υπάρχοντα σχήματα και θέλει να ξαναζήσει μια προσπάθεια στον χώρο της ευρύτερης μεταρρυθμιστικής Αριστεράς. Αν μπορεί να πετύχει, πέτυχε. Αυτό είναι και μόνο αυτό, το οποίο όμως είναι και πολύ ενθαρρυντικό. Σας λέω ότι ήταν έξω από κάθε πρόβλεψη ο κόσμος που ήρθε χθες σε αυτή την συνάντηση. Και που δεν τον είχαμε καλέσει εμείς αλλά μια ομάδα ανένταχτων αριστερών.

Πολύς κόσμος μπορεί να ήταν αλλά ξέρετε για να μπει κανείς στην βουλή δεν θέλει απλώς πολύ κόσμο θέλει 200.000 ψήφους πάνω κάτω. Το 3% είναι αυτό.

Αυτό που λέτε, έτσι είναι. Είναι άλλο πράγμα ένας ευρύς κύκλος ανθρώπων του ίδιου χώρου και άλλο ο λαός στις κάλπες. Δεν είναι το ίδιο. Για αυτό με ακούτε αισιόδοξο αλλά και συγκρατημένο.