Για τις αλλαγές που έχει επιχειρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην φυσιογνωμία του όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα μετά την απομάκρυνση του κυβερνητικού του εταίρου

Αυτές τις αλλαγές δεν θα τις αμφισβητήσω. Είναι υπαρκτές, είναι δεδομένες και θα ήταν κάποιος πολιτικά μίζερος αν δεν έβλεπε αυτά τα στοιχεία, αλλά να ξέρετε σε μια συζήτηση αυτού του τύπου που δεν είναι εύκολο να την κάνουμε αυτή την ώρα γιατί δεν έχουμε και χρόνο, θα μπορούσε κάποιος να αντιπαραθέσει και μια σειρά άλλες κυβερνητικές συμπεριφορές που είναι στον αντίποδα αυτών των αλλαγών και είναι ιδιαιτέρως αρνητικές. Λέω λοιπόν ότι εγώ δεν αρνούμαι ότι στοιχεία του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Αναμφισβήτητα. Μπορώ όμως να σας πω και μια σειρά από επιλογές που εξακολουθεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και στοιχεία με τα οποία εξακολουθεί να ασκεί την κυβερνητική πολιτική του και περισσότερο η πολιτική του συμπεριφορά, που θα μπορούσαν να καταγράψουν άλλες, ισχυρά αρνητικές εικόνες. Άρα, ενώ έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε, στα στοιχεία που παραθέτετε, άλλωστε την Συμφωνία των Πρεσπών και εγώ την ψήφισα, την στήριξα και πιστεύω ότι ήταν προς την σωστή κατεύθυνση, νομίζω ότι υπάρχουν άλλες πλευρές οι οποίες δικαιώνουν τις εκτιμήσεις που κάνω.

Το ΚΙΝΑΛ δεν περπάτησε, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που λέτε, άρα δεν μπορεί να ελπίζει κάποιος;

Μπορεί να αξίζει να γίνει μια τρίτη προσπάθεια, μην το προσπερνάτε. Βεβαίως δεν πιστεύω στην πολυδιάσπαση του χώρου, γι’ αυτό όπως σας είπα από την αρχή, με μεγάλη προσοχή στις λεκτικές μου διατυπώσεις, τα πράγματα είναι δύσκολα, έχουμε αποτύχει στην συγκρότηση αυτού του μετώπου. Ακριβώς αυτή την εικόνα είχα μπροστά μου, που περιγράψατε με απόλυτη ακρίβεια, ότι δεν ευδοκίμησε το πείραμα του ΚΙΝΑΛ και η άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τα προβλήματα που σας είπα. Ακριβώς λοιπόν επειδή έχω την ίδια εικόνα με εσάς μπροστά μου, γι΄αυτό δεν περιέγραψα με φωτεινά και αισιόδοξα χρώματα την κατάσταση. Να μη σηκώσουμε όμως τα χέρια ψηλά. Αλλά από κει και πέρα υπάρχει ξέρετε και ο τρόπος με το οποίον ο καθένας ασκεί πολιτική, βλέπει την πολιτική, όπως εγώ παραδείγματος χάριν, που δεν την βλέπω στο επίπεδο της συναλλαγής, της μεταγραφολογίας. Εγώ θα επιμείνω και αν δεν μπορέσω να κάνω κάτι παραπάνω από αυτό που μπορώ, θα περιμένω ενδεχομένως τις εξελίξεις, να το κάνει η ίδια η ζωή. Δεν έχω να σας πω τώρα τίποτα περισσότερο.

Επειδή αναφερθήκατε στην αγριότητα με την οποία πάμε στις εκλογές, επειδή έρχονται Ευρωεκλογές, επειδή όλοι οι δείκτες δείχνουν μια μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς και στην Ελλάδα και κυρίως στην Ευρώπη, αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω είναι, αν καταφέρετε τελικά όσοι το θέλετε να δημιουργήσετε αυτό το προοδευτικό μέτωπο, θεωρείται ότι θα μπορεί να απευθυνθεί στις μεγάλες μάζες; μπορείτε να τους γοητεύσετε απέναντι σε έναν απλοϊκό λόγο της ακροδεξιάς, επικίνδυνο και με εύκολες λύσεις;

Αυτός ο απλοϊκός λόγος που λέτε, είναι αυτός που κάνει την ακραία δεξιά, να περπατάει σήμερα με γοργότερους ρυθμούς απ’ ότι περιμέναμε. Είναι μια από τις τραγικές στιγμές της ιστορίας αυτή που περνάμε τώρα, δηλαδή να έχουμε την έκρηξη των ακραίων δεξιών δυνάμεων και να βλέπουμε την αποδοχή τους από σημαντικά λαϊκά στρώματα, ίσως γιατί μιλάνε την γλώσσα που περιγράψατε. Έχω την εντύπωση ότι θα αντιμετωπίζονται με δυσκολία από εδώ και μπρος αυτές οι εξάρσεις του ακραίου λαϊκισμού. Όμως δεν έχουμε και άλλον τρόπο ξέρετε, εκτός από τις δημοκρατικές μας αντιστάσεις.

Κύριε Λυκούδη, το πολιτικό σύστημα, το μιντιακό δεν έχουν καμία ευθύνη για όλο αυτό; Εννοώ ότι η δυσκολία των πολιτικών δυνάμεων να συνεννοηθούν σε 5 βασικά ζητήματα και μια σειρά από άλλα πράγματα.

Έχετε δίκιο.

Και ο λόγος που αρθρώνεται στην Βουλή παίζει έναν ρόλο, διότι μερικές φορές βλέπουμε κάποια πράγματα και μέσα στη βουλή που μας προκαλούν έκπληξη. Όπως χθες ας πούμε μια αναφορά του κ. Κεγκέρογλου. Αναφέρομαι και στη φρασεολογία που χρησιμοποιείται πια και ουσιαστικά βάζει και την ατζέντα και τον τρόπο της ακροδεξιάς μέσα στη βουλή, μέσα στα σπίτια, στην κοινωνία.

Αν οι πολιτικές δυνάμεις λειτουργούσαν στο επίπεδο της στοιχειώδους λογικής, αν δηλαδή είχαμε θρίαμβο της πολιτικής του αυτονόητου, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αλλά όταν ο κόσμος του δημοκρατικού τόξου λειτουργεί με στοιχεία σαν και αυτά που περιγράψατε, προφανώς αυτός που βγαίνει και ουρλιάζει τον αντίθετο λόγο και μάλιστα με ένα λαϊκίστικο τρόπο, αυτός κερδίζει. Αυτό είναι αλήθεια αλλά αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση της ιστορίας. Γιαυτό είμαστε πίσω από τις ανάγκες της ιστορίας και όσο δεν το παραδεχόμαστε είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι.

Ευτυχώς τουλάχιστον στο επίμαχο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, εκεί είδαμε κάποιες αντιστάσεις και κάποια ψήγματα συνεννόησης μεταξύ πολιτικών δυνάμεων. Σε αυτό τουλάχιστον κάτι έγινε.

Θα μπορούσα να ήταν πολύ ευρύτερη η συνεννόηση. Διότι αυτά που επεδίωξε, έστω με τις ελλείψεις της, η συμφωνία των Πρεσπών, πριν από μερικά χρόνια ήταν κοινός τόπος σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμεων. Τώρα βρέθηκε να είναι ένας τόπος αντιπαράθεσης, για λόγους προφανείς, πολιτικών αντιπαλοτήτων. Κάποτε ήταν σχεδόν το σύνολο των δυνάμεων σε μια γραμμή σύνθετης ονομασίας γεωγραφικού προσδιορισμού και τώρα βρέθηκε να είναι οι μισοί Έλληνες προδότες και οι άλλοι μισοί πατριώτες.