Για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το Ποτάμι

Το Ποτάμι έχει μπροστά του ζητήματα τα οποία αν δεν τα επιλύσει η συνέχεια δεν θα είναι καλή. Εύχομαι να προσδιορίσει τι είναι και τι θέλει. Γιατί νομίζω ότι έχει σοβαρές και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες επεξεργασίες και σοβαρούς ανθρώπους αλλά έχω την εντύπωση ότι έχει έλλειμμα ως προς το πολιτικό στίγμα και τη στρατηγική.

Για τις συνεργασίες που πρέπει να επιδιώξει το Ποτάμι

Υποστήριζα και θα εξακολουθήσω να υποστηρίζω ότι το Ποτάμι είχε όλες τις προϋποθέσεις για έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην μεγάλη υπόθεση ανασυγκρότησης του μεταρρυθμιστικού, δημοκρατικού χώρου. Δεν το έκανε. Και δεν είναι μόνο ότι φταίνε οι άλλες πλευρές του χώρου, γιατί φταίνε και αυτές, αλλά και το ίδιο το Ποτάμι έχει ευθύνη. Το λέω με την καλύτερη των προθέσεων αυτό και με μια ιδιαίτερη συναδελφική αλληλεγγύη προς το Ποτάμι. Αλλά έχει ευθύνες.

Το Ποτάμι πρέπει να επιδιώξει συνεργασίες και μεγάλα ανοίγματα και να επιχειρήσει γιατί το μπορεί –παρά τη δημοσκοπική του κάθοδο –να έχει ένα σοβαρό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Αρκεί το Ποτάμι να το πιστέψει ότι χρειάζεται να ενισχυθεί αυτός ο χώρος και ότι μπορεί να παίξει και αυτό ρόλο.

Για το τι χρειάζεται η χώρα

Η χώρα πιστεύω ότι χρειάζεται ισχυρό μεταρρυθμιστικό χώρο για να μπορεί αυτός ο χώρος μετά δημιουργήσει τις προϋποθέσεις σταθερών κυβερνήσεων συνεργασίας. Δεν πιστεύω ότι είναι σταθερές οι κυβερνήσεις των 145 βουλευτών του μεγάλου κόμματος που το συμπληρώνει μια άλλη ομάδα 8 βουλευτών και το κάνει 153. Αυτές είναι κυβερνήσεις στην κόψη του ξυραφιού. Οι σταθερές κυβερνήσεις συνεργασίας θέλουν ισχυρές δυνάμεις να τις στηρίξουν και ισχυρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα.

Για τη συνοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Δεν κινδυνεύει η συνοχή των 153. Νομίζω ότι δεν κινδυνεύει επειδή τους αρέσει η υπόθεση της διακυβέρνησης και της εξουσίας. Νομίζω ότι την ευχαριστιούνται και γιαυτό η κυβέρνηση δεν θα έχει προβλήματα συνοχής. Εάν δημιουργηθούν προβλήματα, θα δημιουργηθούν για άλλους λόγους. Από πολιτικά αδιέξοδα και με την κοινωνία να πιέζει. Η συνοχή της μέσα στη Βουλή πιστεύω ότι δεν θα σπάσει.

Για τη συγκρότηση μετώπου Μητσοτάκη-Βενιζέλου-Θεοδωράκη στην εκδήλωση στο Γκάζι

Ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε ένα μέτωπο γύρω από τη ΝΔ και τον εαυτό του –θεμιτό- για να κυβερνήσει αυτός, γιατί αυτός είναι ο απέναντι στον Τσίπρα. Ο κ. Βενιζέλος είπε ότι «δεν πιστεύω ότι μπορείς, ούτε ότι πρέπει να κυβερνήσεις μόνος σου». Λέει ότι πρέπει να συγκροτηθεί ένα μεγάλο μέτωπο στο οποίο δεν απέκλεισε και τον ηττημένο μετά τις εκλογές ΣΥΡΙΖΑ. Και ο κ. Θεοδωράκης ανοίχθηκε πέρα από αυτά, με μια πολιτική ομιλία που δεν περιείχε τέτοιες αιχμές. Αυτό που η Εφημερίδα των Συντακτών βλέπει ως μέτωπο, εγώ δεν το είδα. Προφανώς πολιτικές προφητείες δεν μπορώ να κάνω, αλλά δεν το είδα εχθές.

Για το ενδεχόμενο εκλογών και τη δική του υποψηφιότητα

Θα κινηθώ με βάση τη συνείδησή μου και την συνεννόηση με τους πολιτικούς φίλους και την πολιτική μου παρέα, τους Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς. Με βάση αυτή την κατεύθυνση θα κινηθώ και θα δω τι θα κάνω γιατί όλα τα υπόλοιπα κινούνται στο επίπεδο του πολιτικού κουτσομπολιού. Έχω μια διαδρομή, μια ιστορία, την υποστηρίζω με συνέπεια νομίζω και με βάση αυτήν την ιστορία θα κινηθώ όπως μπορώ. Άλλωστε τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Υπάρχει και το σπίτι μας εάν δεν εμφανιστεί μπροστά μας η αναγκαία πολιτική επιλογή που πρέπει να κάνουμε.

Για την Αριστερά

Είχα πει τον Φεβρουάριο σε ομιλία μου στη Βουλή, με βαθύ συναισθηματισμό και με πικρία εσωτερική, έχοντας απέναντί μου τους πρώην συντρόφους μου, ότι «δεν θέλω να σκεφτώ ποτέ ότι μπορεί το πρώτη φορά αριστερά να οδηγηθεί στο ποτέ ξανά αριστερά». Αυτό δεν θα ήθελα να περνάει ούτε καν από τη σκέψη μου και όμως περνάει.