Άκουε πολλά, λάλει καίρια.

ΒΙΑΣ Ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ
  • Βίντεο

Συνέντευξη στον ΣΚΑΙ

Συνέντευξη στον ΣΚΑΙ και στην εκπομπή "Τώρα" με την δημοσιογράφο Άννα Μπουσδούκου

Για τα αποτελέσματα των Γαλλικών εκλογών

Αισθήματα βαθιάς ανακούφισης και μεγάλης ανάσας. Αποφυγή του εφιάλτη. Πάμε με πρωτιά του Μακρόν και με ένα διαμορφωμένο με βεβαιότητα δημοκρατικό μέτωπο στο β’ γύρο, που δεν θα επιτρέψει σε ακροδεξιές, φιλορατσιστικές, ξενοφοβικές δυνάμεις να αμαυρώσουν την Γαλλική Δημοκρατία. Αυτό είναι πολύ μεγάλη ανακούφιση για όλους τους Δημοκράτες της Ευρώπης, τους φιλοευρωπαιστές, τους ανθρώπους της Αριστεράς.

Το μήνυμα των Γάλλων ψηφοφόρων είναι η υποστήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Γαλλίας και συνολικά η υποστήριξη της ανάγκης για μια πιο σύγχρονη, πιο δίκαιη και πιο δημοκρατική Ευρώπη. Προφανώς τα προβλήματα είναι πάρα πολύ μεγάλα αλλά η πιθανότητα του πολύ μεγάλου κινδύνου να επικρατήσει και να διαχειριστεί την Γαλλική Δημοκρατία ένα ακροδεξιό, ξενοφοβικό μέτωπο, έκανε κάθε προσπάθεια ο Γαλλικός λαός να την αποφύγει και τα κατάφερε.

Για τις καθυστερήσεις στο κλείσιμο της αξιολόγησης


Αυτό που επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά είναι το πόσο λάθος ήταν αυτή η μεγάλη καθυστέρηση, στην οποία με πολύ μεγάλη ευθύνη και της κυβέρνησης, μπήκε η χώρα. Έφτασε σε ένα σημείο σήμερα να αποδέχεται όλα όσα θα μπορούσε να αποδεχθεί πριν από ένα χρόνο, χωρίς να έχει υποβοηθήσει εξ αντικειμένου την καταβύθιση της χώρας σε ακόμα μεγαλύτερα οικονομικά αδιέξοδα.

Για τα αντίμετρα που λέει η κυβέρνηση ότι θα φέρει

Η κυβέρνηση δίνει πολλές φορές την εικόνα μιας συνεχούς «διαπραγματευτικής» τακτικής, η οποία όμως όσες φορές έρχεται σε αποτελέσματα, τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά δυσάρεστα. Δεν είναι θετικά. Και για άλλη μια φορά τα αναμενόμενα άλλα μέτρα, τα λεγόμενα δηλαδή αντίμετρα, είναι στο επίπεδο του «θα», στο επίπεδο της αναμονής, ενώ το δεδομένο και σίγουρο είναι ότι έρχεται σκληρή εφαρμογή των δύσκολων μέτρων. Το άλλο είναι αναμονή για κυβερνητικά αντίμετρα, αλλά και πάλι στη σφαίρα του αοράτου.

Για το αν η αντιπολίτευση θα ψηφίσει τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση

Να δούμε τι θα φέρει και πώς θα το φέρει. Αν φέρει μια συμφωνία σε πακέτο είναι φανερό ότι εμείς δεν θα την ψηφίσουμε. Όχι γιατί δεν χρειάζεται να προχωρήσει στην συμφωνία επομένως και στην αξιολόγηση, αλλά τα εξαιρετικά δυσάρεστα μέτρα που περιλαμβάνονται σε αυτή τη συμφωνία, τα διαπραγματεύτηκε και τα δέχθηκε μόνη της η ίδια η κυβέρνηση. Και από ότι εκτιμάμε όλοι, η κυβέρνηση διαθέτει μια μικρή μεν πλην επαρκή πλειοψηφία με την οποία θα ψηφίσει τα μέτρα της. Δεν υπάρχει λόγος να ψηφίσουμε το περιεχόμενο μιας συμφωνίας για το οποίο ποτέ κανένας δεν συνεννοήθηκε μαζί μας.

Για την στάση ΕΕ και ΔΝΤ

Παρά τις εμφανείς διαφορές που έχουν, το μέτωπο των δανειστών είναι μέτωπο. Όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσουν το δια ταύτα, το πώς δηλαδή θα διαχειριστούν της ελληνική κρίση, το μέτωπο των δανειστών είναι αρραγές. Έτσι και τώρα εκτιμώ ότι στην επόμενη φάση η κυβέρνηση θα αποφασίζει για δύο μνημόνια. Ένα των δανειστών και ένα του ΔΝΤ. Μνημόνια εννοώ τις προτάσεις που κατατίθενται. Αυτά τα δύο είναι μνημόνια που θα κατατεθούν με μια ενιαία κατεύθυνση στην προσπάθεια να πείσουν την Ελλάδα να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και τις μεταρρυθμίσεις. Και εκεί δύσκολα θα βρει η κυβέρνηση διεξόδους αν τις αναζητήσει σε ενδεχόμενες διαφωνίες ανάμεσα στις δυο πλευρές.

Για την πρόθεση της κυβέρνησης να μονιμοποιήσει χιλιάδες συμβασιούχους

Σκέφτομαι εάν η κυβέρνηση έχει κάποιο σχέδιο και αν αυτή η δημοσιογραφική, προς το παρόν, πληροφορία, έχει κάποια βάση. Τι σημαίνει μετατροπή των συμβάσεων αυτών; πρέπει να δούμε τι συνοδεύει μια τέτοια πρόταση. Ανταποκρίνεται στις πάγιες και διαρκείς ανάγκες; θα είναι 30.000; θα είναι λιγότεροι; θα υπάρχουν άλλα κριτήρια; αν όλο αυτό υπάρξει σαν πακέτο και έρθει θα δούμε ποια είναι η πρόταση. Για μας είναι πολύ θετική οποιαδήποτε πρωτοβουλία αποκαθιστά σε θέση εργαζόμενου έναν άνεργο σήμερα ή έναν άνθρωπο που ζει σε μια εργατική αβεβαιότητα. Ένα άνεργο νέο πολύ περισσότερο. Αυτή είναι η μια πλευρά. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ότι κάθε φορά που επιχειρείται μια πρωτοβουλία ή μια μέριμνα για να μεταφέρουμε στο επίπεδο των εργαζομένων άνεργους ανθρώπους και κυρίως άνεργους νέους, πάντα η σκέψη μας πάει στο δημόσιο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι του ιδιωτικού τομέα; ποιος θα ενδιαφερθεί ποτέ για αυτούς; τα χιλιάδες παιδιά που αναμένουν έξω από επιχειρήσεις μήπως και προσληφθούν, δεν τα σκέφτεται κανένας ποτέ. Οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα είναι πάντα στο περιθώριο και αυτό είναι μια πλευρά εξαιρετικά δυσάρεστη διαχείρισης της ελληνικής κρίσης.

 

Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.

OK